Οι Volbeat είναι από τις μπάντες που αποτελούν σταθερή αξία σε ό,τι και να κάνουν. Έχουν βρει την συνταγή της επιτυχίας, την ακολουθούν πιστά σε κάθε νέα τους κυκλοφορία και πάντα καταφέρνουν να σε κάνουν να κολλήσεις μαζί τους. Το συγκρότημα επέστρεψε δυναμικά, τρία χρόνια μετά το “Outlaw Gentlemen and Shady Ladies” και μας παρουσιάζουν το έκτο κατά σειρά πόνημά τους “Seal The Deal & Let’s Boogie”. Η μπάντα έχοντας “εικόνισμα” τον Johnny Cash και σαν κύριες επιρροές τους Metallica και τους Social Distortion, έβγαλαν έναν δίσκο που είναι αδύνατον να τον βαρεθείς όσες φορές και να τον ακούσεις. Κατάφεραν για ακόμα μία φορά -συνδυάζοντας rock and roll, punk και metal- να βγάλουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Ο δίσκος περιλαμβάνει δεκατρείς άκρως χορταστικές δημιουργίες, διάρκειας περίπου πενήντα λεπτών. Το εναρκτήριο “The Devi’s Bleeding Crown” είναι το πρώτο single και απόλυτα δικαιολογημένα αφού είναι το hit του album και σίγουρα ένα από τα καλύτερα που έχουν γράψει. Το δεύτερο μεγάλο hit είναι αναμφισβήτητα το “Seal The Deal”, το οποίο είναι κλασσική Volbeat σύνθεση επιπέδου “Still Counting”. Τα highlights του “Seal The Deal & Let’s Boogie” είναι πραγματικά πολλά που δυσκολεύεσαι να διαλέξεις. Κομμάτια σαν τα “The Gates Of Babylon” και “Let It Burn” με τις refrain-άρες τους, σε αναγκάζουν να τα έχεις στο repeat και να πωρώνεσαι όλο και περισσότερο κάθε φορά.
Επιπλέον από τις κορυφαίες στιγμές είναι η συμμετοχή του Danko Jones στο “Black Rose”, το οποίο μάλιστα περιέχει ένα από τα πιο ωραία solo που θα συναντήσεις στον δίσκο, καθώς και το άριστο cover του Battleship Chains των Georgia Satellites. Ερμηνείες σαν αυτή στο “Goodbye Forever”, είναι ο λόγος που ο Michael Poulsen θεωρείται μία από τις καλύτερες και πιο χαρακτηριστικές φωνές εκεί έξω. Τα “γυρίσματα” αλά James Hetfield απογειώνουν ακόμα περισσότερο το album και σε κάνουν να γουστάρεις σε βαθμό εθισμού.
Οι Volbeat είναι τεράστια μπάντα και μας το επιβεβαιώνουν με άλλη μία εξαιρετική κυκλοφορία όπως είναι το “Seal The Deal & Let’s Boogie”. Μπορεί να μην είναι ο δίσκος της χρονιάς αλλά σίγουρα είναι ο πιο διασκεδαστικός, από αυτούς που όσο πιο πολύ τον ακούς, τόσο πιο πολύ τον γουστάρεις και σου φτιάχνει η διάθεση.
