Οι θεότρελοι Δανοί επέστρεψαν φέτος με νέο album και μόνιμες αλλά και έκτακτες συνεργασίες. Και το ερώτημα που θα τεθεί εδώ είναι: Τι ρόλο βαράνε οι Volbeat; Πού απευθύνονται; Τελικά, αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς μαζί τους; Αν δεν ασχολήθηκες στο “Guitar Gangsters & Cadillac Blood”, θεωρώ ότι επιβάλλεται να το κάνεις τώρα. Γενικά, δεν είναι η μπάντα που θα πάρεις στα σοβαρά, δεν είναι όμως και η μπάντα που θα πάρεις στην πλάκα. Το “Outlaw Gentlemen & Shady Ladies” αποτελεί ένα στοίχημα για τους Δανούς, να αποτάξουν την ταμπέλα του “Elvis Metal” που κάποτε τους απέδωσε ο James Hetfield και να αποκτήσουν μία μόνιμη θέση στο σημερινό rock στερέωμα ακόμη και στα μυαλά αυτών που δεν τους την έδιναν.
Το καταφέρνουν; Θεωρώ ότι το “Outlaw Gentlemen…” δεν καταφέρνει ένα πράγμα, τη συνοχή στον ήχο τους. Φυσικά, μπορεί και να μην το επιζητούν αλλά ο χαρακτηρισμός “ό,τι να ‘ναι” θα συνεχίσει να τους συνοδεύει φοβάμαι. Πέραν των άλλων, στις τάξεις της μπάντας δεσπόζει πλέον ο Rob Caggiano ενώ η παρουσία του King Diamond στο “Room 24” αποτελεί έναν φόρο τιμής στον συμπατριώτη τους αλλά και μία από τις ενδιαφέρουσες στιγμές του album.
Μέχρι να φτάσουμε, όμως, στο “Room 24” μία εκρηκτική τετράδα ανοίγει το album με το “Pearl Heart” να ακολουθεί τον πανηγυρτζίδικο γνώριμο ρυθμό των Volbeat και το “The Nameless One” να θυμίζει κάτι από…”Shake & Tumble” με την έντονη 80ίλα που κουβαλάει στις κιθάρες. Εδώ, δεν ξέρω κατά πόσο θα τους επηρεάσει στο μέλλον η φυγή του Thomas Bredahl πριν δύο χρόνια πάντως ο Rob Caggiano με την πείρα του δείχνει κάτι παραπάνω από ικανός αντικαταστάτης. Το δυναμικό “Dead But Rising” είναι μία ακόμη πολύ καλή στιγμή του album και εδώ φτάνουμε σε μία από τις πολύ καλές στιγμές των Volbeat τα τελευταία χρόνια με το “Cape Of Our Hero” να είναι ένα διαμάντι του album που θα σε κάνει να το χαρείς, παρά την έντονη χαρμολύπη που το συνοδεύει μουσικά και στιχουργικά. Το “The Hangman’s Body Count” ολοκληρώνει το πρώτο μισό ενός album που μέχρι εδώ δείχνει άψογο…
…και συνεχίζει το ίδιο καλά. Αυτό που θα παρατηρήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος του album είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία μπάντα η οποία με την ίδια άνεση θα κινηθεί ανάμεσα σε country επιρροές (“The Lonesome Rider”- συμμετέχει η Sharah Blackwood από τους Walk off Earth), rockabilly πινελιές και βουτιές σε heavy ήχους (“Doc Holliday”). Η διάρκεια του album είναι περίπου μία ώρα. Θα το αντέξεις; Θα το αντέξεις…Οι Volbeat επιβεβαιώνουν το hype τους και εδραιώνουν το όνομά τους με αυτό εδώ το album και με χαρακτηριστική άνεση κάνουν το 3/3…
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: 00:01 – 58:28
The Bad: Το “Cape Of Our Hero” κολλάει επικίνδυνα στο repeat…! Ότι δε θα τους δούμε στην Ελλάδα ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα…
Βαθμολογία: 5 / 5
[/stextbox]
