Βράδυ Αυγούστου στο Temple και ούτε η ζέστη, ούτε η ημερομηνία κατάφερε να αποτρέψει όσους ήθελαν να αποτίσουν φόρο τιμής σε μία από τις πιο ιδιαίτερες μπάντες της γενιάς τους. Πριν βυθιστούμε όμως στον δυστοπικό τεχνολογικό εφιάλτη των Voivod, δυο εγχώρια σχήματα ανέλαβαν να πλέξουν τον δικό τους ιστό.
Ανταπόκριση: Μανώλης Ροδοκανάκης / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος (περισσότερες εδώ)
Αρχή λοιπόν με τους Σαλονικείς Stereo Animal, οι οποίοι ήταν και η έκπληξη της βραδυάς για μένα – και αν κρίνω από πηγαδάκια μετά τη λήξη του live και για αρκετό άλλο κόσμο. Σε ένα νεο-thrash-meets-hardcore ύφος, μιλάμε για ένα από τα πιο στιβαρά power trio που έχω δει, με κομμάτια δυναμίτες, ρυθμικές γραμμές που σε κουνάνε με το ζόρι, απλά και ταυτόχρονα λειτουργικά riffs και έναν πραγματικά τεράστιο ήχο για power trio – για το οποίο η θεωρία μου είναι ότι ευθύνεται ο drummer-χταπόδι τους που γεμίζει τα πάντα. Στο τέλος του set τους αναρωτιόμουν γιατί σχεδόν κανείς πια δεν παίζει έτσι.
Συνέχεια με τους Αθηναίους Sacral Rage, και ο χαρακτηρισμός “Hi-Tech Metal” που επιλέγουν για να περιγράψουν τη μουσική τους αποδεικνύεται αρκετά εύστοχος εν τέλει. Μπάντα δαιδαλώδης, με συνθέσεις σχεδόν αντισυναυλιακές, πράγμα που έκανε ακόμα πιο εντυπωσιακή την άψογη παρουσίασή τους, έναν απολαυστικά θεατρικό frontman που έδειχνε να νιώθει πιο άνετα στις ψηλές νότες και μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει άμεσα στους Καναδούς headliners, λειτουργώντας πραγματικά σαν ιδανική εισαγωγή. Μετά από δυο-τρία κομμάτια που χρειάστηκαν για να ζεσταθούν, οι Sacral Rage σε ανάγκαζαν να έχεις συνέχεια την προσοχή σου στη σκηνή καθώς πάντα συνέβαινε κάτι.
Και η ώρα είχε φτάσει. Οι Voivod, αν και πάντα στο underground υπό μία έννοια, έχουν καταφέρει να δοξαστούν όσο λίγοι, καθώς οι σπόροι που άφησαν έχουν αποδώσει πολύ «ιδιαίτερα» φρούτα. Ας είναι. Το βράδυ της Τετάρτης είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον πρωτότυπο καρπό. Μιάμιση ώρα μετά, και με ένα setlist αποτελούμενο τόσο από το ένδοξο παρελθόν όσο και από τα πιο πρόσφατα “The Wake” και “Post Society”, οι Voivod είχαν χτίσει το ιδιαίτερο μουσικό τοπίο τους με έναν τρόπο τόσο ανεπιτήδευτο που το έκανε να μοιάζει απλό. Για σκεφτείτε λίγο όμως, πόσο απλό είναι να έχεις στο ίδιο set την παράνοια του “Psychic Vacuum”, το rock ‘n’ roll του “The Prow”, τον καταιγισμό του “Technocratic Manipulators” και το progressive του “Into My Hypercube”;
Και όμως, οι Voivod αυτό ακριβώς έκαναν. Και το έκαναν παραμένοντας απλοί, ομιλητικοί και προσβάσιμοι. Και παρά την αναμενόμενη απώλεια ατμόσφαιρας όταν τα κομμάτια αποδίδονται live, εκείνη η ιδιότυπη Voivid αύρα ήταν εκεί. Ο κόσμος εκστασιασμένος εξεδήλωσε τέτοια λατρεία προς τη μπάντα, που θα ορκιζόμουν ότι οι συμπαθείς Καναδοί σχεδόν ένοιωσαν άβολα. Το encore, που περιελάμβανε δίπλα-δίπλα το ομώνυμο και την διασκεύη στο “Astronomy Domine” των Pink Floyd, λειτούργησε σαν μια τέλεια συμπύκνωση των αντιθέσεων αυτής της πραγματικά μεγάλης μπάντας.