Νέα κυκλοφορία Venom, λοιπόν, σημαντικό γεγονός αναμφίβολα για τη heavy metal σκηνή και το Storm the Gates έρχεται να ξεχωρίσει και να πάρει την δική του θέση στο μουσικό στερέωμα. Μία κυκλοφορία που βαριά σε έναν μήνα θα την έχουμε ξεχάσει, καθώς δεν υπάρχει τομέας που να μην υστερεί εμφατικά. Οk, ποτέ τους δεν ξεχώρισαν για το ταλέντο τους και τη μαεστρία τους, αλλά κάποτε πετύχαιναν να κάνουν θόρυβο γύρω από το όνομα τους, ακόμα και αν αυτό δεν οφειλόταν 100% στην μουσική τους.
O Cronos (μπάσο/φωνή), μαζί με τους επί δέκα χρόνια συνοδοιπόρους του, τον Rage (κιθάρα) και Dante (τύμπανα), επιχείρησαν να βγάλουν ένα δίσκο που θα μας θυμίσει το ένδοξο παρελθόν του σχήματος. Η μίξη punk με metal ήχου έχει επιστρέψει για τα καλά, αυτό όμως δεν αρκεί από μόνο του για ένα καλό αποτέλεσμα. Στοιχεία που συναντούμε στο “Welcome to Hell”, στο “Black Metal”, στο “At War with Satan” και πάει λέγοντας, τα εντοπίζουμε και τώρα, όμως είναι πολύ διαφορετική η αίσθηση που έκαναν το διάστημα ’80 με ’85 με αυτήν που κάνουν το 2019. Τότε ο ήχος αυτός ήταν ανατρεπτικός, θα μπορούσα να τον πω και επαναστατικό για τα μουσικά τεκταινόμενα της εποχής, σήμερα όμως αποτελεί μία μορφή μουσικού ζόμπι.
Στα 13 κομμάτια που αποτελούν το δίσκο, ακούμε thrash riffs παλιών εποχών, τύμπανα τοποθετημένα για ανεξήγητο λόγο στο βάθος, τις κιθάρες μόνες τους να παίζουν κάτι δικό τους και κάπου πάνω σε όλο αυτόν το θόρυβο, τα φωνητικά του Cronos. Δε βρίσκω κανένα ενδιαφέρον σε αυτήν την κυκλοφορία, κανένα λόγο για να πάει κάποιος να αγοράσει αυτό το album και εάν έπρεπε να το χαρακτηρίσω με δύο λέξεις, αυτές θα ήταν «βραστό νερό». Σκεφτείτε, λοιπόν, ότι κάποιος σας κάνει το τραπέζι και αντί για φαγητό σας σερβίρει βραστό νερό, μπορεί να το έχει κάνει λάθος, σαφώς και όχι, μπορείτε όμως να το φάτε, επίσης όχι. Εδώ λοιπόν τι έχουμε, ένα μπάσο, μία κιθάρα, κάτι σαν φωνητικά και κάτι τύμπανα, ενωμένα κακήν κακώς, με μία παραγωγή ξεχασμένη στην εποχή του γραμμόφωνου και έχουμε το “Storm the Gates”.