Ήταν ημέρα εθνικής εορτής, με ανοιξιάτικο επιτέλους καιρό όταν πραγματοποιήθηκε μια θεσσαλονικιώτικη επιδρομή στο stage της Death Disco. Σάββατο βράδυ είχαμε την επάνοδο του Τζίμη Πολιούδη ως Vagina Lips στην Αθήνα, όπου παρέα με τους Psychedelic Trips To Death και special guest τον Biased Islands έστησαν ένα σχεδόν «οικογενειακό» πάρτι με ήχους και μελωδίες γνώριμες, αγαπημένες και πολυπόθητες.
Ανταπόκριση: Λευκοθέα Μακρή / Φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου (πλήρες photo report εδώ)
Φτάνοντας στην Death Disco την ώρα που θα άνοιγαν οι πόρτες, η εικόνα του ελάχιστου κόσμου που περίμενε ακόμη απ’ έξω μιλώντας, αλλά και όσων βρίσκονταν μέσα θα μπορούσε να ήταν αποθαρρυντική για το μέλλον της βραδιάς. Παρ’ όλα αυτά, όσοι βρεθήκαμε εκεί το Σάββατο σίγουρα το ευχαριστηθήκαμε και δεν μετανιώσαμε λεπτό για την επιλογή μας.
Την αρχή στο stage έκανε ο Biased Islands, ως special guest του live, ο οποίος ανέλαβε τον δύσκολο ρόλο της εκκίνησης της βραδιάς. Με ελάχιστο ακόμη κοινό, προσπάθησε να γεμίσει το χώρο με την ερμηνεία του, η οποία αγγίζει άλλοτε την πιο μελωδική ποπ και άλλοτε τη folk/soul, και με τη συνοδεία μόνο μιας κιθάρας, μας παρουσίασε ορισμένα από τα singles που έχει στο ενεργητικό του.
Όσοι δεν γνωρίζετε τον κατά κόσμον Arlo Stock (όπως και εγώ πριν το live), μάθετε πως με έδρα του πλέον την Αθήνα συνθέτει τα κομμάτια του με τη βοήθεια του Κωνσταντίνου Ιωσηφίδη των Psychedelic Trips To Death στην παραγωγή, και προσπαθεί μέσω αυτών να μας υπενθυμίσει πως παρά τις τεχνολογικές και λοιπές καινοτομίες, εμείς οι άνθρωποι παραμένουμε η κινητήρια δύναμη όλων. Δεν ξέρω αν κέρδισε το ενδιαφέρον των υπολοίπων, εμένα πάντως μου άρεσε αρκετά η γλυκιά και ζεστή φωνή του. Τα πρώτα single είναι διαθέσιμα να τα τσεκάρετε ψηφιακά, ενώ σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει ακόμη ένα καινούριο κομμάτι.
Ο Biased Islands λοιπόν αποτέλεσε την «ηρεμία πριν την καταιγίδα». Την καταιγίδα των Psychedelic Trips To Death που ακολούθησαν μετά και για μία ώρα περίπου μας παρέσυραν στη δίνη του σκοτεινού noise rock και ηλεκτρονικού ήχου τους. Περίμενα υπομονετικά πολύ καιρό για να τους δω επιτέλους Live και τελικά το πόρισμα ήταν ακραία θετικό. Το δίδυμο από τη Θεσσαλονίκη έπαιξε κομμάτια από τη συνολική του δισκογραφία, οπότε ακούσαμε τραγούδια όπως το “Spaceships” και το “Death says i love you” από το Blood For Blood, αλλά φυσικά και τα “Headlock” και “The Resistor” από το The Resistor του 2020. Να σημειωθεί επίσης πως η προσθήκη της κομματάρας “Kids of December” των Regressverbot αλλά και του “I’m so tired” από Fugazi υπήρξε ωραίο highlight κατά τη διάρκεια του set. Noise ξεσπάσματα, παύσεις και ξεκινήματα, εκκωφαντική κιθάρα με σέξι riffs, ηλεκτρονικά beats, παραμορφωμένο μπάσο, καπνοί και ένα γαμάτο πλαισίωμα με τα φώτα να παίζουν ανάλογα τις εντάσεις και το ύφος των τραγουδιών, live οι Pttd είναι μια σκέτη… αμαρτωλή απόλαυση.
Για το κλείσιμο, είχε μείνει ο αγαπητός Τζίμης, ο οποίος παρά τις πάρα πολλές εμφανίσεις του ως Mazoha σε όλη την Ελλάδα, αποφάσισε να μας επισκεφθεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και ως Vagina Lips για ένα live που θα μας θυμίσει τα παλιά. Και λέω τα παλιά, διότι με το που ακούστηκαν οι πρώτες νότες και ξεκίνησε το “Love Will Tear Us Apart”, η διασκευή του δηλαδή στο κλασικό τραγούδι των Joy Division, μου «έσκασαν» εικόνες και συναισθήματα από την πρώτη φορά που τον γνώρισα και άκουσα ζωντανά στο πλαίσιο του Westside Festival της Πάτρας, το 2018. Η νοσταλγία συνέχισε να χτυπάει για τα καλά, καθώς το setlist ξεδιπλωνόταν με τα τοπ αγαπημένα τραγούδια από όλα τα albums του, όπως τα “Boy June” και “This is a good life” από το Generation Y, τις εποχές της καραντίνας και του “bodybuilding”, αλλά και τα “Get off the train”, “Braindead” και τη φοβερή μπαλάντα “Intentions” από το καινούριο Negative Feelings που κυκλοφόρησε πέρυσι.
Τραγουδήσαμε και γουστάραμε φουλ με το «Για πάντα μπλε», το “Forever Blue”, που θα συνεχίζει να είναι και live ένα από τα καλύτερα κομμάτια Vagina Lips, ενώ παθιαστήκαμε το ίδιο και με το καλύτερο και πιο αγαπημένο τραγούδι του Athanasia, το “Disease”. Ο Τζίμης προφανώς και δεν χρειάζεται κάποιον να τον συνοδεύει στη σκηνή, είτε τραγουδά ως Mazoha είτε ως Vagina Lips. Γεμίζει το χώρο τόσο με το παίξιμό του όσο και με την παρουσία του που επικοινωνεί και κρατά επαφή με τον κόσμο που έχει από κάτω. Η ώρα μου φάνηκε ότι κύλησε σαν νεράκι, το κοινό ζητούσε και άλλο όσο χόρευε και το ζούσε, και ο Τζίμης μας υποσχέθηκε πως θα επιστρέψει αρχικά ως Mazoha με τη Melentini 7 Απρίλη στην Death Disco.
Δεν ξέρω πότε ο κόσμος όμως θα αρχίσει να νιώθει λίγο τι μουσικές γράφει ο Τζίμης ως Vagina Lips, παραδίδοντας δίσκους με ποιότητα και ύφος που δύσκολα βρίσκεις με τόση συνέπεια στη συγκεκριμένη μουσική. Δεν καταλαβαίνω, με απλά λόγια, πως ενώ πολλοί από εμάς λέμε πως ασχολούμαστε και απολαμβάνουμε πλέον την ανεξάρτητη κιθαριστική μουσική, να μην γεμίζουμε ένα χώρο σαν την Death Disco με τέτοια ονόματα… Όπως και να έχει, αυτό δεν ακυρώνει κάτι, τσιμπήσαμε και αρκετοί το merch μας, απλά καλό είναι να αναρωτηθούμε και κάποια πράγματα.
