Ήταν πριν κάποιες βδομάδες όταν έμαθα από το επίσημο site των Universe217, ότι θα εμφανιστούν στις 20 Δεκεμβρίου στο An club, με τους SuperPuma και τους Cosmic Plunge… Είχα ακούσει από πολλούς ότι έχουν δει τους Universe217 και 6 ακόμα και 7 φορές. Πρέπει να ομολογήσω, ότι θαυμάζω την δουλειά τους, αλλά ποτέ πριν δεν τους είχα δει live. Χωρίς καμία σκέψη ξεκίνησα για το Αn Club…
Aνταπόκριση: Silvia Eos / Φωτογραφίες: Χάρης Παππάς
Φτάνοντας, και χωρίς να το καταλάβω, οι Cosmic Plunge εμφανίστηκαν και έκοψαν το εναρκτήριο νήμα αυτής της βραδιάς. Μέσα σε λίγη ώρα, είχα σηκωθεί απο την θέση μου και είχα μπει στους doom ρυθμούς τους. Πολύ δυνατά κομμάτια, που ξεχώριζαν, παρ’ όλο το κλασικό μοτίβο της stoner/doom που αντιπροσωπεύουν – αξιοπρεπέστατα -. Ακόμα και στο “χώσιμο” παρέμεναν καθαροί και χωρίς να σε κουράζουν με επαναλήψεις ή οποιοδήποτε στοιχείο “βρώμικου” doom. Ο τραγουδιστής τους – ο Jim, απ’ ότι πληροφορήθηκα -, στήριξε εξαίσια την μπάντα και ειλικρινά ολοκλήρωσε την εντύπωσή μου, ότι παρακολουθούσα επαγγελματίες.
Κλείνοτας το set list τους, είχαν βάλει ήδη το κοινό στο πνεύμα της βραδιάς, με μια doom γεύση και με την διάθεση όλων να είχε αρχίσει ήδη να ανεβαίνει. Προσωπικά, μετά απο την doom έκρηξη των Cosmic Plunge, είχα ήδη αρχίσει να αναπολώ τις πρώτες ημέρες που άκουγα doom και το πόσο πολύ είχα ερωτευτεί το είδος.
Έπειτα απο ώρα, η φωνή του Crosseyed – του καινούργιου frontman, των SuperPuma – με έκανε να ξανασηκωθώ απο την θέση μου. Ήδη από την αρχή με μια πολύ καλή διάθεση με έκανε να χαμογελάσω και με προϊδέασε θετικά. Ξεκινώντας, μου έφεραν στο μυαλό κάποιους multicultural Monster Magnet, με μια ποικιλία μελωδιών και ακόμα περισσότερων αρμονικών μουσικών προσμίξεων. Η εμφάνιση τους ξεκίνησε και συνεχίστηκε ανοδικά με την διάθεση όλων να κλιμακώνεται προς το καλύτερο. Η καταπληκτική ενέργεια, από όλη την μπάντα και η πολύ καλή γενική εμφάνιση με έκανε να μην προσέχω καν για τα πιθανά λάθη τα οποία ανέφεραν ότι μπορεί να γίνουν λόγω του τρακ που είχαν. Επίσης αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν τα σκίτσα που συνόδευαν την μουσική τους αλλά και κάποιες σκηνές απο το “The Holy Mountain” του 1973, που είχαν επιλέξει να παίζουν απο πίσω τους…Με ένα δυνατό και πολύ ευχάριστο setlist, δύο πολύ καλά covers και μια killer συνεργασία, οι SuperPuma μας αποχαιρέτισαν και άφησαν την σκηνή άδεια με ένα κοινό το οποίο είχε ήδη “ζεσταθεί” αρκετά για την εμφάνιση των Universe217.
Γύρω στις 12:30, η Τάνια ανέβηκε στην σκηνή και όλος ο κόσμος συσπειρώθηκε και πάλι. Δεν ξέρω αν τα λόγια μου θα ανταποκριθούν στην πραγματική και ορθή ανταπόκριση της εμφάνισής τους, αλλά δηλώνω γοητευμένη και απίστευτα ευχαριστημένη με την εμφάνισή των Universe217. Ακόμα καλύτεροι και από καθαρή ηχογράφηση οι Universe217, για ακόμα μια φορά, αποτέλεσαν ένα από τα καλύτερα δείγματα Eλληνικής μουσικής εμφάνισης. Καθώς περνούσε η βραδιά, σιγοτραγουδούσα τους στίχους και κλείνοντας τα μάτια, ανά διαστήματα, είχα σχεδόν περάσει σε άλλο “σύμπαν”… Το σύμπαν των Universe217! Κάθε μέλος από την μπάντα, αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του “σύμπαντος” και η Τάνια, με την κρυστάλλινη φωνή της, να ολοκληρώνει αυτή την απόλυτη αίσθηση μουσικής έκστασης.
Καθώς περνούσε η ώρα, μια θερμότητα περνούσε από όλο μου το σώμα και σαν να διαχυνόταν άφθονη στον χώρο, με έκανε να κινούμαι με ακόμα περισσότερο πάθος στις μελωδίες των Universe217. Κλείνοτας με το διαπεραστικό “Never” αλλά και με ένα ακμαίο ντουέτο, η βραδιά αυτή σφραγίστηκε στην μνήμη μου με τις καλύτερες εντυπώσεις από όλες τις μπάντες και με την σκέψη πώς…: “I will never, never, never miss Universe217 again…”!