Ακούραστος, ανήσυχος και μόνιμα εμπνευσμένος. Αυτοί είναι τρεις χαρακτηρισμοί που θα άξιζαν στον 31-χρονο Ty Segall που έφτασε αισίως στο 10ο studio album του, χωρίς καν ν’ αφήσει τον ομώνυμο προκάτοχο του να καταλαγιάσει. Νομίζω πως το “Freedom ‘s Goblin” είναι ένας κατάλληλος τίτλος για τη νέα του δουλειά, όπου το δαιμόνιο της ελευθερίας έχει απελευθερωθεί και τον παρασύρει να δημιουργήσει ένα δίσκο με διαφορετικές διαθέσεις.
Έτσι έχουμε μια πινελιά από 70’s Glam Rock στο εναρκτήριο “Fanny Dog”, που το σαξόφωνο κονταροχτυπιέται με τις κιθάρες και φέρνει μια νότα Bowie εποχής “Ziggy Stardust” μέχρι Electro τσίτες στο “When Mommy Kills You”, που ίσως να μην ακουγόταν ξένο σε κάποιο δίσκο ενός πειραματιζόμενου Mike Patton, ενώ η ίδια τρέλα υπάρχει στο Sabbath-ικο “She”. Στα highlights του δίσκου μπαίνει το “Shoot You Up” που κουβαλάει αρκετή από τη βρώμα των Stooges. Υπάρχουν και οι πιο χαλαρές στιγμές, που ακόμη κι εκεί ο Segall τα καταφέρνει θαυμάσια, όπως στο “You Say All The Nice Things” και το ακουστικό “Cry, Cry, Cry” που κινούνται σε μία πιο 60’s ψυχεδελική κατεύθυνση.
Ακόμη και στην επιλογή της διασκευής, ο Segall δείχνει πόσο την ψάχνει, τόσο στην επιλογή, όσο και στην εκτέλεση, μιας που η Disco επιτυχία των Hot Chocolate “Every 1 ‘s a Winner” αποκτάει βρώμα και τσαγανό στα χέρια του. Το σαξόφωνο επιστρέφει, καθώς ο δίσκος πλησιάζει στο τέλος του με τα “Talkin’ 3” και “The Main Pretender”, ενώ οι βρώμικες κιθάρες επιστρέφουν στο “5 ft. Tall” και το χαώδες jam-άρισμα του 12-λεπτου “And Goodnight” κλείνει επιτυχώς το δίσκο.
Στο “Freedom ‘s Goblin” o Ty Segall δημιουργεί ένα μωσαικό ήχων και διαθέσεων από παλιότερες δεκαετίες και παρουσιάζει την πιο ώριμη δισκογραφική του δουλειά. Μία χρονοκάψουλα που μεταφέρει νοερά στα 70’s και δεν αποκλείεται να δώσει σε νεότερες γενιές το έναυσμα ν’ αναζητήσουν χαμένους Rock ‘n’ Roll heroes της παλιάς εποχής. Ο Ty Segall μαζί με τον Jack White αναλαμβάνουν αυτό το ιερό καθήκον και ευτυχώς για εμάς το κάνουν με επιτυχία.