Περιεκτικός, μεστός, λακωνικός. Με επιρροές από τα 70’s και όχι μόνο. Ένας ιδιόμορφος καλλιτέχνης με αρκετά ερεθίσματα και πολλαπλές αναφορές.
Μοντέρνο rock ‘n’ roll θα χαρακτήριζα τον ίδιο για τους τίτλους. Για τους άλλους μπορεί να εντάσσει και κάποιο είδος ψυχεδέλειας καθώς και ψήγματα από punk. Συμφωνούμε. “Break A Quitar” για το σπάσιμο. Πραγματεύεται τις ελευθερίες του big star. Ιδιαίτερα σολάκια, διατριβή στα φωνητικά και μπόλικα γκάζια. Δε φοβάται να δοκιμάζει και να δοκιμάζεται. Ικανοποιεί με το “Warm Hands (Freedom Returned) ακόμη και τους πιο απαιτητικούς του είδους. Σαν ξεκούρδιστος σε πράξεις, προκαλεί και σχεδόν jazz-ο-blues–άρει. Τα ξεσπάσματά του φωνάζουν σε πιο country ρυθμούς καθώς “Talking” για τον εαυτό του και τους γύρω του. Καθαρές συνδιαλέξεις και εύστοχες παρατηρήσεις “The Only One” και “Thank You Mr.K” for the ride αφού τα έσπασε τελικά. Αγγίζει και πάλι το psych pop λεπτεπίλεπτα και αρμονικά κατά το μπαλαντικό “Orange Color Queen” και εκφράζεται ρομαντικά. Είπαμε είναι lazy πολύπλευρος και έχει και εξαρτήσεις. “Take Care (To Comb Your Hair)” στυλιστικές οι διαθέσεις, με άγχη κομμωτηρίου. Παραβολές για τον κίνδυνο της εξαφάνισης όσο δεν προσέχεις την πάρτη σου. Να χτενίζεσαι… να αναπνέεις! “Untitled” ως το πιο σύντομο φινάλε που έχει κυκλοφορήσει, αν δεν την κατάλαβες την σκέψη του, είναι μουρλή.
Δεύτερος για τα ιστορικά garage self–titled δίσκος σε εφαρμογή από το 2008 στο 2017. Ηχογραφήθηκε σαν μία live μπάντα παρέα με τους Ben Boye στα πλήκτρα, Emmett Kelly στην κιθάρα, Mikal Cronin στο μπάσο και Charles Moothart στα drums.