Οι εκ Σερρών ορμώμενοι Tuber, λίγο πριν το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι που θα τους βρει σε πολλά γνωστά ευρωπαϊκά φεστιβάλ (βλ. Valley Festival, Wrong Fest, Lake on Fire), έκαναν μια τελευταία στάση στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στο An Club, όπου παρέα με τους we.own.the.sky, δημιούργησαν μια ατμοσφαιρική instrumental βραδιά.
Ανταπόκριση: Ελπίδα Πουρναρά / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου (περισσότερες εδώ)
Οι we.own.the.sky, βρέθηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 22:00. “Transmissions Of Static” και “Parasitic” αποτελούν τα εναρκτήρια κομμάτια. Η χορδή που σπάει δε μοιάζει να τους επηρεάζει, η αντικατάσταση γίνεται άμεσα και η μπάντα συνεχίζει με απαρτία. Οι πέντε μουσικοί επιδίδονται σε head banging και κάποιες σκόρπιες κραυγές στα ξεσπάσματα των συνθέσεων δείχνουν και δίνουν την ένταση που αρμόζει. Ένταση στην οποία πέραν της κιθάρας και του μπάσου, συμβάλει και ο Χρήστος, που βρίσκεται πίσω από τα τύμπανα, με τα κομμάτια από τις μπαγκέτες που πετάγονται κατά το παίξιμο, να το επιβεβαιώνουν. Στο setlist περιλαμβάνεται και υλικό που δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει επίσημα, όπως το «Muzzle», αλλά και μέρη του “Stain of Ink” μέσα από το “The Glass/Nails EP” που μετρά ήδη δύο χρόνια. Το τελευταίο, σε συνδυασμό με το “Penny for your thoughts”, θα έλεγε κανείς πως αποτέλεσαν τον ιδανικότερο των επιλόγων.
Οι Tuber, έρχονται αμέσως μετά, με το An να φαίνεται σχεδόν γεμάτο. «Πολύς κόσμος για μόλις δύο μπάντες!», «Μα, επιτέλους!», σκέφτομαι. Αν και το είδος που αμφότερα τα συγκροτήματα αντιπροσωπεύουν δεν φαίνεται πως είναι από τα «πολυφορεμένα» στην ελληνική σκηνή, η άφιξη των Σερραίων για δεύτερη φορά σε σύντομο χρονικό διάστημα στην πρωτεύουσα, μοίρασε χαμόγελα. Αδιαμφισβήτητα. “Smoked up notes” κι είναι μόνο η αρχή. Λακωνικοί στους χαιρετισμούς, λιτοί και μεστοί ως προς τις συνθέσεις τους, οι Tuber επιβεβαιώνουν κάτι που ακούγεται συχνά γύρω από το όνομά τους: Ναι, δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν από μπάντες που δραστηριοποιούνται εκτός συνόρων. Έχοντας έρθει σε επαφή μαζί τους μόνο μέσα από τους δίσκους τους και δίχως να τους έχω δει ξανά live, κατάφεραν ορισμένες στιγμές να μου μεταφέρουν ένα μούδιασμα. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί το Σάββατο φάνηκε πως ένιωσαν το ίδιο.
Εν ολίγοις, ο καλός και συνάμα καλοδουλεμένος ήχος που παραμένει καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, οι συνθέσεις και τα φώτα που τρεμοπαίζουν όπως κι οι σκέψεις σου, αρκούν πιστεύω για να πεις πως είδες ένα καλό live. Κι αυτό ήταν ένα καλό live.