Ξενέρα! Η μοναδική λέξη που μπορώ να χρησιμοποιήσω για την εμφάνιση του Tricky την περασμένη Παρασκευή και το μοναδικό συναίσθημα που μου έμεινε φεύγοντας απο το Fuzz. Αρχικά νόμιζα οτι ήμουν εγώ ο περίεργος, αλλά τα περισσότερα σχόλια που ακουγόντουσαν από τον κόσμο στην έξοδο δυστυχώς είχαν την ίδια γνώμη.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Τη συναυλία ξεκίνησαν οι Spectralfire,του Λάμπη Κοντουρογιάννη των Modrec. Η μπάντα κινείται σε pop ύφος (όπως υποστηρίζει) με αρκετά πειραματική διάθεση και εμένα προσωπκά μου θύμισαν αρκετά τους Atoms For Peace (το project του Thom Yorke). Για τα περίπου 50 λεπτά που έμειναν στη σκηνή παρουσίασαν κομμάτια απο τον προπέρσινο ομώνυμο δίσκο τους και ουσιαστικά έβγαλαν τα κάστανα απο τη φωτιά αν αναλογιστεί κανείς τι ακολούθησε…
Ο κόσμος που γέμισε το Fuzz υποθέτω πως περίμενε απο τον Tricky να τραγουδήσει, πράγμα που σχεδόν δεν έγινε δημιουργώντας διάφορα αρνητικά σχόλια του τύπου “τραγούδα λίγο ρεεε”, “δυνάμωσε το μικρόφωνο”. Ο 46χρονος Tricky και η μπάντα του εμφανίστηκαν στη σκηνή του Fuzz λίγα λεπτά πρίν τις 23:00 ξεκινώντας με το “I Live Alone” και τα προβλήματα στον ήχο να κάνουν την εμφάνιση τους απο την αρχή κιόλας (το μπάσο δημιουργούσε μία βαβούρα). Για τη συνέχεια έπαιξε 2-3 κομμάτια απο το πρόσφατο “False Idols”, ενώ η διασκευή στο “Black Steel” των Public Enemy άρχισε κάπως να ζωντανεύει τη κατάσταση. Το πάνω χέρι στα φωνητικά (έστω και με κάποι φάλτσα και προβλήματα στην ένταση) είχε η τραγουδίστρια Fransesca Belmonte με παρεμβάσεις από άλλη μία που ράπαρε (και που όπως αποκάλυψε έχει ελληνικές ρίζες) σε στιγμές όπως στο “Gangster Chronicle”. Ηighlights της βραδιάς παρά τις συνθήκες ήταν τα “Ponderosa” και “Overcome” απο το αριστούργημα “Maxinquaye”.
Το γεγονός οτι σε πολλά σημεία ο Tricky είχε τη πλάτη γυρισμένη στο κόσμο είναι λίγο-πολύ γνωστό χαρακτηριστικό της σκηνικής του παρουσίας αλλά ολη η εμφάνιση του οσο κράτησε (περίπου 90 λεπτά) έδειχνε πως κάτι δεν πάει καλά και παρά τις προσπάθειες του αυτό δεν κρυβόταν, ούτε κάν με το κόσμο που ανέβασε στη σκηνή (και 2 φορές μάλιστα), ενώ το “By Myself” ακούστηκε 2 φορές χωρίς ιδιαίτερο λόγο (μία στο κλείσιμο του πρώτου μέρους και δεύτερη μετά τη διασκευή στο “Ace Of Spades” των Motorhead).
Δυστυχώς δέν είχα τη τύχη να παρακολουθήσω κάποια απο τις παλιότερες συναυλίες του Tricky που απ’οτι έμαθα έσπερνε (δεν αναφέρομαι σ’αυτήν του 2011 αλλά σε πιo παλιές) αλλά σίγουρα περίμενα κάτι περισσότερο απ’αυτό που έγινε εκείνο το βράδυ όπως και ο περισσότερος κόσμος. Υπήρχαν και κάποιοι άλλοι που γούσταραν και δικαίωμα τους, για τους υπόλοιπους ισχύει η λέξη που ξεκίνησε το report αυτό. Ξενέρα!