Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Gimme Shelter Film Festival, Δημήτρης Παπανδρέου, γράφει για το ντοκιμαντέρ “Death by Metal” που θα προβληθεί τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου στο Gagarin 205.
Το “Death By Metal” είναι ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ που διηγείται την ιστορία του Chuck Schuldiner και των Death, του συγκροτήματος που ο ίδιος οδήγησε στην παγκόσμια καταξίωση, γεννώντας ένα ολόκληρο μουσικό ιδίωμα… το death metal!
Πολύ πλούσιο σε συνεντεύξεις, μαρτυρίες και σκέψεις πολύ κοντινών του ανθρώπων, μελών της οικογένειάς του και του συγκροτήματος, δημοσιογράφων αλλά και του μάνατζερ των Death και, παρά το γεγονός ότι γυρίστηκε χρόνια μετά τον θάνατό του, γεμάτο από ανέκδοτο αρχειακό υλικό και συνεντεύξεις του ίδιου του Chuck, το “Death By Metal” είναι το απόλυτο πορτρέτο μιας μουσικής ιδιοφυίας. Ενός χαρισματικού και ταυτόχρονα παρορμητικού ανθρώπου, με ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και συγκεκριμένα ελαττώματα.
Ο θαυμασμός του σκηνοθέτη Felipe Belalcazar για τον Chuck είναι εμφανής στην ταινία, αλλά το “Death by Metal” είναι πολλά περισσότερα από ένα εγκώμιο, αποφεύγοντας να εξελιχθεί σε “αγιογραφία”. Παρουσιάζει με ρεαλισμό τα συχνά ξεσπάσματα και τις ανασφάλειες του Chuck Schuldiner, όπως και την ανικανότητά του να διατηρήσει ένα σταθερό και μόνιμο line-up, και καταγράφει όλες αυτές τις ευρωπαϊκές περιοδείες με το πρόωρο και άδοξο τέλος, που κόστισαν τόσο στον ίδιο, όσο και στους Death.
Το “Death by Metal” αποτελεί έναν θησαυρό πληροφοριών που θα απολαύσει κάθε φανατικός οπαδός και άνετα θα παρακολουθήσει με ανάλογο ενδιαφέρον, οποιοσδήποτε θεατής χωρίς επαφή με την μπάντα ή το συγκεκριμένο μουσικό είδος. Γιατί, τελικά, αυτή είναι μια ιστορία με την οποία μπορεί ο κάθε ένας από εμάς να ταυτιστεί. Η ιστορία ενός ανθρώπου που κυνήγησε το όνειρό του, με την απόλυτη στήριξη της οικογένειας και του στενού περιβάλλοντός του, ως το τέλος. Το πολύ σύντομο τέλος… Ως την ημέρα που διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο… Την ημέρα των γενεθλίων του…
Ως μουσικός, ο Chuck Schuldiner ήταν η επιτομή της προοδευτικότητας και της εξέλιξης, διαρκώς επικεντρωμένος στο να επεκτείνει τα όρια της δικής του δημιουργικότητας και τεχνικής. Ακόμα κι όταν αυτό ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με τις προσταγές της μουσικής βιομηχανίας και της εμπορικότητας, όπως πολύ σωστά αναλύεται στην ταινία.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κιθαρίστας Glenn Drover (μέλος των Death, αλλά και των Megadeth, King Diamond και Testament) προς το τέλος της ταινίας: “Ο Chuck είχε τα κότσια να κάνει αυτό που εκείνος ήθελε, χωρίς να περιορίζεται από ό,τι οι άλλοι ζητούσαν από εκείνον. Και αυτή είναι η κληρονομιά ενός αληθινού καλλιτέχνη. Εκείνου που χαράζει και ακολουθεί το δικό του μονοπάτι χωρίς να ασχολείται με όσα οι άλλοι περιμένουν από αυτόν”.
