Έχοντας ακούσει κάποια πρώτα δείγματα από τη νέα δουλειά των αγαπημένων Tindersticks κατάλαβα πως κάτι δεν «κούμπωνε» ηχητικά. Δυστυχώς αυτή η εντύπωση επιβεβαιώθηκε με την κυκλοφορία του ολοκληρωμένου δίσκου που είναι ο 13ος κατά σειρά (νούμερο που μάλλον σε κακό τους βγήκε) και εξηγούμαι.
Στο Distractions οι Tindersticks αποφασίζουν να ξαναπειραματιστούν και να εξερευνήσουν διαφορετικά μονοπάτια, μια απόφαση που ναι μεν τους τιμά αλλά δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, πράγμα που φαίνεται από το αδιάφορο εισαγωγικό “Man Alone (Can’t Stop The Fadin’)” που διαρκεί 11 ολόκληρα λεπτά και δείχνει τη μπάντα να προσπαθεί να κινηθεί σ’ ένα πεδίο που δεν κατέχει.
Το ηχητικό αποτέλεσμα σώζουν κάπως ορισμένες στιγμές όπως η διασκευή στο “A Man Needs a Maid” του Neil Young, όπου η μπάντα του έχει δώσει έναν πιο minimal προσανατολισμό που ομολογουμένως είχε επιτυχία, πράγμα που δεν συμβαίνει με την αντίστοιχη διασκευή στο “You ll’ Have to Scream Louder” των Television Personalities που αν και «σπάει» κάπως το υποτονικό ύφος του δίσκου μοιάζει κάπως «κουρασμένο», ενώ τον κύκλο των διασκευών έρχεται να κλείσει η απλά συμπαθητική εκτέλεση στο “Lady With the Braid” της Dory Previn. Το φινάλε έρχεται με το 9-λεπτο “The Bough Bends” που δίνει μια χροιά soundtrack και αποτελεί μια από τις δυστυχώς ελάχιστες στιγμές του δίσκου.
Κοντολογίς στο Distractions οι Tindersticks πειραματίζονται χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αναγνωρίσει τις προθέσεις της μπάντας, έστω κι αν αυτές δεν μπορούν να σώσουν το τελικό αποτέλεσμα. Ένας δίσκος όπου η μπάντα δείχνει τις καλές προθέσεις της για πειραματισμό, ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει μπερδεμένο και αντιφατικό με τις λίγες καλές στιγμές να μην μπορούν να το σώσουν.
