Μία post-rock απόλαυση υπόσχεται ο 5ος ολοκληρωμένος δίσκος του σχήματος από τη Βαρσοβία της Πολωνίας, που πλέον μετράει μια δεκαετία (+) στο μουσικό αυτό στερέωμα. Έτσι, οι «παλίρροιες» που δημιουργούν τα «νεφελώματα», πιάνονται από το Voodoo και θα φτάσουν στο Zen. Και απ’ ό,τι ένιωσα, θα αισθανθούν όμορφα για να παραμείνουν εκεί.
Το “Ghost Horses” μπαίνει σταδιακά στο χώρο, εξελίσσεται δυναμικά και καλλιεργεί τον ήχο τους στο έπακρον. Λεπτά high hat και έντονα μπάσα αντηχούν, έρχονται σε αντιπαραβολή και εναρμονίζονται. Ο ρυθμός ψαχουλεύει καθώς επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο, η κιθάρα αντιδρά, τα πλήκτρα αναμιγνύονται αβίαστα. Ασφαλή το “The New Delta”, δυνατά προοδεύει στη λαμπρή του εκτέλεση μεταξύ επιμονής και μελαγχολίας. Και από την περιπλάνηση, στην ευφορία. Με γρηγορότερους χτύπους το “Dopamine” αλλά και την αίσθηση μιας rock απόδοσης της techno σκηνής, μοιάζει σαν παραλλαγή. Έντονες ατμόσφαιρες, έμπειρα τεταγμένες μελωδίες. Το “Radionoize” ηρεμεί καθηλωτικά. Μία φόρμουλα επιτυχίας. Με το ομότιτλο track, οι ευτυχισμένες στιγμές κατακτούν τη θέση τους σε όλα τα επίπεδα, αφού οι διαθέσεις γαληνεύουν ολοκληρωτικά. Αποτέλεσμα, το ονειρικό “Nothing To Fear And Nothing To Doubt”. Ντελικάτο, εύηχο, σταθερά συναρπαστικό. Το album θα σβήσει κινηματογραφικά, “Eve White, Eve Black, Jane”, γοητευτικά αιχμαλωτίζοντας σε. Η ενότητα στις τομές/δομές, αποδοτικά άψογη. Οι εναλλαγές σε ύψη, μήκη και όγκους πολλαπλές ενώ κάθε μοτίβο “has it’s moment to shine”. Η ροή μοιάζει αιώνια. Η σύνδεση ιδανική.
Ένα κάδρο με ένα πολύχρωμο κεφάλι σε μορφή digital collage, όπου η συνοχή των διαλεγμένων copy paste σειρών/στοιχείων, επίτηδες τείνει να ξεφεύγει (όπου κρίνεται απαραίτητο) εκτός των υποτιθέμενων ορίων.