Με την ψυχή στο στόμα και τα πόδια να έχουν πάρει φωτιά από το τρέξιμο για να μην χάσω ούτε νότα από τους Wish Upon A Star, μιας και το να βρεις θέση για parking και δη νόμιμη στην συγκεκριμένη περιοχή είναι πιο σπάνιο και από το να κερδίσεις το λαχείο, κατάφερα να διασχίσω τις “πύλες” του Gagarin στις 21:35 με τους Wish να έχουν μόλις ξεκινήσει το πρώτο τους κομμάτι.
Ανταπόκριση: Δημήτρης Κοντορούσης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Wish Upon A Star
Έχοντας ακούσει ελάχιστα και μην έχοντας παρακολουθήσει ξανά live τους, δεν ήξερα τι να περιμένω και ποιες να είναι οι προσδοκίες μου από τους Έλληνες punk rock-άδες, παρότι οι φήμες που είχα ακούσει μου είχαν δημιουργήσει μια προδιάθεση αρκετά θετική.
Έτσι κι έγινε! Δέκα συνθέσεις χωρίς πολλά πολλά. Ωραία riffs, ξεσηκωτικά tempo, φοβερά φωνητικά και από τους δύο κιθαρίστες και ικανοποιητικότατoς ήχος!
Κομμάτια που ξεχώρισα “Set Me Free”, “The Fine Line” και “Reaching The Shore”, με το οποίο μπορώ να πω ότι ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες μου!
Στις 22:10 οι Wish Upon A Star αποχώρησαν από την σκηνή, έχοντας ήδη δημιουργήσει μια πολύ έντονη και ευχάριστη ατμόσφαιρα.
Therapy?
Έχοντας την τύχη από την μια, αποτυχία από την άλλη, να βρεθώ στο live των Therapy?, με support τους Vodka Juniors, τον Ιανουάριο του 2005 στον ίδιο χώρο, ευχήθηκα να μην εξελιχθούν τα ίδια γεγονότα, μιας και στο συγκεκριμένο εκείνο live, μετά το τέλος της εμφάνισης των Vodka Juniors, ακολούθησε ένα “σεμινάριο” soundcheck από τους τεχνικούς των Therapy? για περίπου μιάμιση ώρα, μέχρι να έρθει η στιγμή που οι κουστουμάτοι κύριοι να ανέβουν στην σκηνή!
Όπως και να χει, περασμένα ξεχασμένα, μιας που την συγκεκριμένη φορά, κάποιος(?) αποφάσισε να πάνε όλα ρολόι!
Η αναμονή πέρασε ευχάριστα, υπό τους ήχους των (σ.σ. θεών) Hellacopters και μόνο!
Μετά από κάποια αρκετά, και πάλι soundchecks απλά με πιο σβέλτο ρυθμό αυτή τη φορά, στις 22:35, ο σοβαρός Neil Cooper, ο πάντα χαμογελαστός Michael McKeegan και η προσωποποίηση της παράνοιας και παντοτινής νεότητας Andy Cairns, ανέβηκαν επί σκηνής.
Κουστουμαρισμένοι, όπως μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, και δίχως να χάσουν δευτερόλεπτο, ο βιαστικός Cairns ξεκίνησε να παίζει τις πρώτες νότες του “Isolation”. Κάποια κεφάλια άρχισαν να κουνιούνται, κάποια χέρια να παίζουν τις πρώτες νότες στις air-guitars τους, έως ότου έφτασε το ρεφρέν όπου και επικράτησε ο πανικός!
Η συνέχεια ήρθε με το “Stories”, από το “Infernal Love” και τα “Living In The Shadow Of A Terrible Thing” και “Why Turbulance?” από την τελευταία τους κυκλοφορία, “A Brief Crack Of Light”. “Unbeliever”, “Misery” και “Rust” για την συνέχεια, με την ατμόσφαιρα να γίνεται όλο και πιο έντονη, καταλήγοντας στον πανικό που έφεραν τα λόγια του Cairns “Are you ready to dance? This is Teethgrinder!”. Χορός και πανικός, χέρια ψηλά (κι όλα τα φτάνω!) και crowd surfing, τα οποία άπαξ και άρχισαν δεν σταμάτησαν μέχρι το τέλος της συναυλίας, από άκρη σ’ άκρη του Gagarin!
Με τα πνευμόνια του Cairns να βάζουν όλοι τους την δύναμη για να φωνάξουν “This infernal Love” στο ρεφρέν, η συνέχεια επιφύλασσε “Epilepsy” και αμέσως μετά “Die Laughing”, το οποίο αποτέλεσε την πρώτη, από τις πολλές που ακολούθησαν, αφιέρωση της βραδιάς, η οποία πήγαινε στον Κurt Kobain (R.I.P.)
“The Buzzing” και “Before You, With You, After You”, διότι μιας που έχουν τελευταία κυκλοφορία, πρέπει να παίξουν και από αυτήν!
Η στιγμή για μια από τις αγαπημένες μου διασκευές και ένα από τα τελειότερα συναυλιακά κομμάτια, είχε φτάσει. “Diane” από Hüsker Dü, όπως μόνο το τρίο από την Ιρλανδία ξέρει να το παίζει! “Turn”, “Knives” και “Stop It You’re Killing Me”, για να έρθει να ολοκληρωθεί το βασικό setlist και να ειπωθούν αυτές οι πρώτες, οι τυπικές οι ευχαριστούρες και χαιρετούρες.
Βρε καλώς τα παιδιά…Σαν να μην τρέχει τίποτα οι τεχνικοί άρχισαν και πάλι τα απανωτά soundchecks, αλλαγές καλωδίων και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο , μιας που κάπου εκεί, μετά από τόσα νερά και μπύρες, με κάλεσε ο πρώτος όροφος.
Επιστρέφοντας στην θέση μου, δεν πέρασαν δύο λεπτά και τα “τρία παλικάρια από την Ιρλανδιά” επέστρεψαν στην σκηνή, με τον βιαστικό, και πάλι, Cairns να αρπάζει το μπουζούκι του σε σχήμα Gibson SG, να πετάει μια συνεχόμενη ροή γραμμάτων η οποία μετά βίας κατάλαβα ότι ήταν “This one is from “Nurse” (πρωτότυπο: “Thisoneisfromnurse”) και το “Nausea” ξεκίνησε να πλανάται στον αέρα. Η συνέχεια θα μπορούσε να αποκαλεστεί Αγία τριάδα! “Meat Abstract”, αρχαίο και αγαπημένο, “Nowhere” (πανικός) και “Screamager” (ακόμα πιο πανικός)!
Και εκεί που νομίζαμε ότι όλα είχανε φτάσει στο τέλος, δίνοντας το έναυσμα ο Cairns, όλο το Gagarin άρχισε κυριολεκτικά να γκαρίζει “James Joyce is fucking my sister”. Και κάπως έτσι μπήκε το “Potato Junkie”, από το Pleasure Death.
Ευχάριστη έκπληξη, μιας που ήταν άψογα διασκευασμένο και ξεσηκωτικό, αποτέλεσε ένα μικρό πέρασμα (verse/chorus) από το “I wanna Be Your Dog” του Iggy Pop, το οποίο κόλλησαν στην μέση του “Potato Junkie”.
Λίγα λεπτά πριν τις δώδεκα είχαν όλα τελειώσει. Το μόνο που έβλεπες ήταν κόσμος να αποχωρεί ανά παρεάκια, με μπύρες στα χέρια και ένα χαμόγελο καρφωμένο σε κάθε πρόσωπο, ανεξαιρέτως.
Η καλύτερη εικόνα μετά το τέλος ενός party!