Την προηγούμενη χρονιά ένας από τους πιο αγαπημένους 90’s δίσκους έκλεισε τα είκοσι χρόνια. Το επετειακό μπλουζάκι του Troublegum έφερε στην πίσω μεριά του την πανέξυπνη φράση ‘’Where were you in ’94?’’. Αν δεν ήσουν εκεί και δεν το πήρες χαμπάρι, αυτό το album πέρα από τις άψογες μουσικές του και τα επικίνδυνα σφιχτοδεμένα riffs του, περιέχει ίσως τους πιο καυστικούς και ειρωνικούς στίχους ενηλικίωσης που έχουν γραφτεί ποτέ.
Το γεγονός ότι αυτός ο δίσκος σου έφτυνε στα μούτρα άβολες αλήθειες – αφορμές για να τον αποφύγεις, πολλοί από μας στοιχειώθηκαν από την ύπαρξη του. Μετά και από το επόμενο ‘’Infernal Love’’, ύμνος στην νευρικότητα που φέρνει ο μονόπλευρος έρωτας (ή αλλιώς η αμηχανία του να είσαι μαλάκας σ’αυτά τα θέματα), οι Therapy? χάραξαν μια πορεία σεβαστή με αρκετά σκαμπανεβάσματα, με πολλούς να τους έχουν ξεχάσει, μα με αρκετούς να τους αγαπούν για τη δουλειά που εξακολουθούν να προσφέρουν. Μετά από την αποχώρηση του βασικού τους drummer και έχοντας χάσει λίγο τον δρόμο τους, η συνδρομή του Neil Cooper τα τελευταία δέκα χρόνια έδωσε μια άλλη δυναμική στο τρίο από την Ιρλανδία.
Χωρίς ιδιαίτερο ντόρο γύρω από αυτούς, καταφέρουν και συνδράμουν στη δισκογραφία συμπαθητικά albums με αρκετά πολύ δυνατά singles. Χωρίς και πάλι να περιμένουμε κάτι το ιδιαίτερο απ’ αυτούς, παρά μόνο απλώς μια τίμια κυκλοφορία, το φετινό Disquiet ήρθε για να τα διαψεύσει όλα. Αυτός ο δίσκος είναι μάλλον μακρινό ξαδερφάκι του Troublegum και αυτό που περιμένουν όλοι αρκετά χρόνια. Στα 25 χρόνια ύπαρξης τους, και με 14 albums στα ράφια, ποτέ δεν είχαν φτάσει κοντά σ’ αυτό το σημείο.
Φλερτάροντας οριακά στις anthem-ικές συνθέσεις και το σκληρό ήχο, τα 11 τραγούδια που συναντάς εδώ έχουν όλο τον punk αέρα που χρειάζεται και τους αφοπλιστικούς στίχους που μόνο ο Andy Cairns ξέρει να γράφει. Χωρίς να είναι άμεσα κολλητικό, μετά από αρκετές ακροάσεις το Disquiet γίνεται εθιστικό απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να ξεχωρίζεις κομμάτι. Δηλαδή αυτό που μας έλειπε καιρό καθώς είναι από τις λίγες φορές που δεν τραβάμε απ’ τα μαλλιά δίσκο τους για να μας αρέσει. Αυτή η κυκλοφορία δε θα τους φέρει στην κορυφή, γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα, αλλά σκορπάει χαμόγελα σε όλους τους οπαδούς τους. Και ομολογουμένως στον τόπο μας δεν είναι λίγοι. Τίμια μπάντα, φοβερή δουλειά.
