Νομίζω ότι οι μπάντες-μιτσικώστες είναι η μάστιγα της εποχής μας. Μπάντες που αντιγράφουν στείρα και όλη την βρώμικη δουλειά την κάνει το hype. Μάλιστα, όσο πιο πολύ μοιάζουν στις επιρροές τους (στα πάντα, από τον ήχο του ενισχυτή, μέχρι το…κούρεμα) τόσο μεγαλύτερη η αποθέωση. Σημεία των καιρών…
Aνταπόκριση: Βασίλης Μπέκας / Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Οι Underground Youth λοιπόν, δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Αυτό που τους διαχωρίζει είναι η ψυχή, η αγάπη γι’ αυτό που κάνουν αλλά και η σεμνότητα. Μετά το απρόσμενα επιτυχημένο περσινό live στο Six D.O.G.S., η μπάντα από το Μάντσεστερ, επέστρεψε όχι για ένα, αλλά για 4 live στη χώρα μας. Το πρώτο από αυτά στο An Club, το βράδυ της Τετάρτης κρίνεται σίγουρα και πάλι επιτυχημένο, καθώς και η προσέλευση του κόσμου ήταν απόλυτα ικανοποιητική παρόλο που βρισκόμαστε στα μέσα της εβδομάδας, αλλά και γιατί ελάχιστοι πρέπει να έφυγαν με πάράπονο από το club των Εξαρχείων εκείνο το βράδυ.
Βασικές επιρροές για τους Underground Youth είναι τεράστιες μπάντες όπως οι Velvets, οι Jesus and Mary Chain ή οι Spacemen 3. Επίσης προέρχονται από το Μαντσεστερ και αυτό δεν είναι αντίστοιχο του να είναι κανείς από την Καλαμάτα, ξερω γω…Άλλο βάρος. Στο τελευταίο τους album, “The Perfect Enemy For God”, οι μεταπάνκ, shoegaze επιρροές υποσκέλισαν τη νεοψυχεδελική πλευρά που μας είχαν παρουσιάσει στη μέχρι τώρα πορεία τους. Αυτές οι δυο πλευρές ήταν ξακάθαρες και στο live. Τα καινούργια κομμάτια είχαν σαφέστατα έναν πιο λιτό shoegaze, post-punk ήχο, ενώ τα παλιότερα χρωματίζονταν από τις ψυχεδελικές μελωδίες που έστηναν οι κιθάρες, τουλάχιστον μέχρι να ζεσταθούν οι λάμπες των ενισχυτών και να μας χαρίζουν το χαρακτηριστικό space echo σφύριγμα σε όλη την διάρκεια τους.
Οι Underground Youth, είναι αρκετά σεμνοί στην παρουσία τους με την ντράμερ Olya Dyer να ξεχωρίζει βρισκόμενη όρθια, πίσω από το – πιο minimal δεν γίνεται – drumkit της. Τι drumkit δηλαδή; Ένα floor tom και ένα ταμπούρο, τα οποία φαίνεται να είναι όμως αρκετά για να στήσουν τις μελαγχολικές ιστορίες τους. Το σετ τους αρκετά ισορροπημένο με μια πολύ μικρή υπεροχή στα κομμάτια του τελευταίου album. Απέδωσαν τα κομμάτια προσθέτωντας μια θορυβώδη, shoegaze αίσθηση που τα διαφοροποίει σε σχέση με τις στούντιο εκτελέσεις τους. Φυσικά θα μπορούσαν να παίξουν περισσότερο, έχοντας μπροστά τους ένα ενθουσιώδες κοινό, αλλά και να αποφύγουν το κλισέ του encore. Προφανώς και θα έπαιζαν το Rodion ας πούμε. Οπότε για πιο λόγο να κατέβεις από την σκηνή για ένα λεπτό; Το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν σίγουρα στα highlights της βραδιάς μαζί με τα In Sofia’s Reflection, Morning Sun αλλά και το Veil που έκλεισε το live.
Όσο για τους Wonky Doll and the Echo, ο χρόνος που πρόλαβα να τους δω, λόγω της καθυστερημένης μου προσέλευσης στο χώρο (για την οποία θα μπορούσα να κατηγορήσω από την οικονομική κρίση και τα ελαστικά ωράρια, μέχρι τα άστρα και την παγκόσμια κλιματική αλλαγή) δεν μου επιτρέπει να κρίνω την παρουσία τους, η οποία κατα τα λεγόμενα των παρεβρισκομένων ήταν αξιοπρεπέστατη, με την μπάντα να αποδίδει πολύ καλά το μελωδικό post-punk της.
Γενικά μιλάμε για άλλη μια πετυχημένη βραδιά για τους Underground Youth στην χώρα μας, κάτι που δείχνει να αναπτύσεται μια ιδιαίτερη σχέση με το ελληνικό κοινό. Επίσης δεν πρέπει να παραλείψουμε να πιστώσουμε θετικά την CTS για την διοργάνωση, αλλά και για την χαμηλή τιμή του εισητηρίου που έδωσε την ευκαρία στο κοινό να απολαύσει ένα τέτοιο live.