Οι Αμερικανοί The Sword είναι μάλλον μια από τις πιο ακομπλεξάριστες heavy rock μπάντες που κυκλοφορούν εκεί έξω. Έχοντας ξεπεράσει το στίγμα των πρώτων δίσκων τους, έχουν πάει τον ήχο τους ακριβώς εκεί που τον θέλουν, λειτουργώντας πέρα από κάθε καλή/κακή κριτική που ακολουθεί το κάθε τους βήμα. Και κάθε φορά τους βγαίνει σε καλό. Το “Used Future” κάνει ένα ριψοκίνδυνο μπρος/πίσω στον ήχο των Αμερικανών και καταφέρνει να ξεφύγει ατσαλάκωτο. Με την retro sci – fi αισθητική τους να παραμένει στα ίδια (σχεδόν cult) επίπεδα, το μεγαλύτερο μέρος του album -με περισσότερα instrumental από ποτέ-κλείνει μάτι στις μουσικές του John Carpenter και τις δυστοπικές ατμόσφαιρες του Blade Runner. Έχοντας ήδη δώσει ανάλογα δείγματα γραφής και στο παρελθόν (π.χ “Agartha”), οι τύποι κατάφεραν να στήσουν την πιο cool συνοδευτική μουσική για αναγνώσματα τύπου Norman Spinrad και Philip k. Dick. Μια χαρά κατάσταση δηλαδή.
Από την άλλη, οι πιο κλασσικές “The Sword” συνθέσεις που συναντάς εδώ, έχουν λίγο γκάζι και νεύρο παραπάνω από το mid tempo ύφος του “High Country’ του 2015, χωρίς να λείπουν βέβαια και οι αναφορές σε πιο classic rock ρυθμούς. Ένα heaviness και μια fuzz-ίλα την έχει, αλλά μάλλον αυτό δεν είναι το κρυφό χαρτί του “Used Future”, το οποίο ποντάρει κατά κύριο λόγο στην ατμόσφαιρα και την αισθητική. Αν και η “heavy” κοινότητα έχει ρίξει από καιρό πόρτα σ’ αυτή τη μπάντα, οι The Sword συμπεριφέρονται σα να μη τους καίγεται καρφί. Και απ’ ότι δείχνει η ιστορία πολύ καλά κάνουν. Αν όμως, είσαι απ’ τους τύπους που κολλάς μονίμως στους πρώτους δίσκους και σ’ αρέσει να γκρινιάζεις, το “Used Future” είναι μια καλή ευκαιρία να συνεχίσεις να το κάνεις.