Όσο ιερόσυλο -για μερικούς- και να ακούγεται, από τα σχεδόν thrash ακατέργαστα διαμάντια “Age of Winters” και “Gods of the Earth” έως το υπέρ-ογκώδες “Apochryphon” (με εξαίρεση το sci-fi stoner/metal του “Warp Riders”) οι τεξανοί The Sword, σε ένα παράλληλο σύμπαν ακολουθούν κατά διαβολική σύμπτωση τις δυναμικές της δισκογραφικής πορείας των Metallica, χωρίς το “δικό τους” ομώνυμο album που θα μπορούσε να τους απογειώσει σε πιο mainstream ακροατήρια.
Οι πρώτες ακροάσεις του περσινού “High Country” είχαν ποίκιλες αντιδράσεις. Η στροφή τους σε πιο απλές hard rock φόρμες (βλέπε “Load”. Χμμ…) δίχασε αρκετούς από τους φίλους τους. Παρ’ όλα αυτά, πέρα από την αρχική έκπληξη, το “High Country” βρήκε το δρόμο του παρά την ριψοκινδυνευμένη και απότομη αλλαγή πλεύσης του ήχου της μπάντας.
Το φετινό “Low Country” όπως σχεδόν προϊδεάζει ο τίτλος του, αποτελεί μια σχεδόν unplugged εκδοχή της προηγούμενης δουλειάς τους. Έχοντας παραλείψει τις ορχηστρικές στιγμές του δίσκου ( “Agartha”, “Suffer no Fools”, “Silver Petals”) και κρατώντας μια εντυπωσιακή slide guitar version του εναρκτήριου “Unicorn Farm”, οι δέκα επανεκτελέσεις που θα βρεις εδώ, δεν απέχουν και πολύ από τις αρχικές συνθέσεις. Χωρίς να το κάνουν ιδιαίτερα πολύπλοκο, τα ακουστικά riffs του “Low Country” ακολουθούν σχεδόν κατά γράμμα τις πρωτότυπες ιδέες. Τα φωνητικά, (χωρίς να βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά) μπορεί και να προέρχονται από τα αρχικά takes του “High Country”, αφού δεν ξεφεύγουν ούτε στο παραμικρό από τις χροιές του ηλεκτρικού album. Όπως και να έχει πάντως, παρά το γεγονός πως δε δείχνουν καμία διάθεση για πειραματισμούς, το “Low Country” έχει ενδιαφέρον και ακούγεται ευχάριστα. Αλλά φυσικά, αν θες να απέχεις από κάτι τέτοιο, δεν χάθηκε και ο κόσμος…
Πέραν κάθε αμφιβολίας, οι The Sword αποδεικνύουν εκ νέου πως είναι τεράστια μπάντα και δεν φοβούνται να τσαλακωθούν. Από το 2006 που ξεκίνησε η δισκογραφική ζωή τους και σχεδόν ανά διετία έκτοτε, δεν παύουν να εκπλήσσουν με την -κατά κοινή ομολογία- εμπνευσμένη άποψη τους περί σκληρής μουσικής.