Μετά την αξέχαστη συναυλία τους στο Fuzz Music Club πριν 2 χρόνια οι Αθηναίοι Sound Explosion επιστρέφουν για ένα ακόμη live αυτή τη φορά στη σκηνή του Gagarin. Με την αφορμή αυτή ο Γιώργος Χούλλης συνομιλεί με τους Γιάννη Αλεξόπουλο (φωνή, κιθάρα) και Δημήτρη Δημόπουλο (μπάσο).
Καλησπέρα! Ας ξεκινήσουμε με λίγες πληροφορίες σχετικά με τις ηχογραφήσεις του νέου σας δίσκου.
Γ.Α.: Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε διάφορα session τον περασμένο Νοέμβριο και Δεκέμβριο και η μίξη και το mastering τελείωσε τον περασμένο Γενάρη. Ηχογραφούσαμε λίγες ώρες κάθε εβδομάδα και συνεχίζαμε την επόμενη. Συνολικά η ηχογράφηση (χωρίς τη μίξη) κράτησε περίπου 40-50 ώρες, γιατί, όπως κάνουμε πάντα, ηχογραφήσαμε live με ελάχιστα overdub (σόλο, φωνές, ντέφια κλπ), προκειμένου να αποτυπώσουμε στην ηχογράφηση την live αίσθηση του γκρουπ. Επίσης είχε προηγηθεί μια περίοδος που διήρκεσε περίπου ενάμισι χρόνο και ξεκίνησε αμέσως μετά τη συναυλία στο Fuzz, όπου δουλεύαμε καινούργια κομμάτια.
Δ.Δ. : Όπως είπε και ο Γιάννης ηχογραφήσαμε στο Studio Best of που ανήκει σε έναν αγαπητό φίλο με ηχολήπτη τον Νίκο Τρίγκα κάπου στα τέλη Νοέμβριου και τελειώσαμε τον δίσκο Ιανουάριο μετά από σχετικά λίγες ώρες ηχογραφήσεων. Η μίξη έγινε από εμάς και το εξώφυλλο του δίσκου επιμελήθηκε ο γραφίστας και παλιός φίλος Γιώργος Παρασκευόπουλος ο υπεύθυνος του λογότυπου της μπάντας από την ίδρυση της. Όλη η ομάδα δούλεψε με επιτυχία για να έχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Ποιο είναι το σημερινό σας line up;
Γ.Α.: Είναι το ίδιο τα τελευταία 15 χρόνια Γιάννης Αλεξόπουλος (φωνή, κιθάρα), Δημήτρης Δημόπουλος (μπάσο), Στέλιος Ασκοξυλάκης (farfisa) και Σταύρος Δακτυλάς (ντραμς).
Η πρώτη σας συναυλιακή επιστροφή έγινε πριν 2 χρόνια στο Fuzz σε μια αξέχαστη εμφάνιση. Ποιο ήταν το συναίσθημα που σας έμεινε από αυτή τη βραδιά;
Γ.Α.: Καλά περάσαμε. Προσωπικά εμένα με εξέπληξε η ανταπόκριση του κόσμου και κυρίως η αγάπη και το πάθος του κατά τη διάρκεια τη συναυλίας.
Δ.Δ.: Αξέχαστη εμπειρία .Η δύναμη του κόσμου και ο παλμός αυτής της συναυλίας θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μας. Τους ευχαριστούμε για αυτό!
Η απήχηση της συναυλίας αυτής (που ομολογουμένως ήταν μεγάλη) σας βοήθησε να “ρολάρετε” κι άλλο τη μπάντα;
Γ.Α.: Όχι ιδιαίτερα. Αυτό που προσωπικά πιστεύω ότι μας έκανε να ρολάρουμε σαν μπάντα ήταν η περίοδος από το live στο Fuzz μέχρι την ηχογράφηση του LP που δουλεύαμε νέα κομμάτια.
Δ.Δ.: Πάντα κατά την γνώμη μου η ανταμοιβή της μπάντας είναι η αγάπη που λαμβάνει από τον κόσμο για να συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει. Περισσότερο δε είναι κίνητρο για να γράψει καινούρια κομμάτια και να μην σταθεί μόνο στις συναυλίες. Αυτό κάναμε και εμείς προτιμήσαμε να κάνουμε μερικά νέα τραγούδια .
Υπάρχουν άλλα πλάνα για συναυλίες η είναι νωρίς ακόμη ν’ αποφασίσετε;
Γ.Α.: Υπάρχουν κάποιες προτάσεις για live. Θα δούμε. Προς το παρόν είμαστε αφοσιωμένοι αποκλειστικά και μόνο στο live στο Gagarin στις 28 Απριλίου, όπου θα παρουσιάσουμε τον δίσκο μας.
Ένα ακόμη ιστορικό group της Ελληνικής Rock n’ Roll σκηνής που επιστρέφει δισκογραφικά μαζί με σας είναι οι Last Drive.Τι έχετε να πείτε γι αυτό;
Γ.Α.: Κάθε δίσκος των Drive είναι μεγάλος γεγονός. Είναι μια μπάντα με την οποία μεγαλώσαμε και η οποία κατέχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας. Από ό,τι έχω ακούσει πιστεύω ότι ο νέος τους δίσκος θα είναι φανταστικός.
Δ.Δ.: Ξέρεις έχω πει πολλές φορές ότι οι δυο μεγαλύτερες επιρροές στα 80ς για να φτιάξω μπάντα ήταν η συναυλία των Fuzztones στο Κύτταρο και μια συναυλία των Drive που παρακολούθησα σε μια αδεία από τον στρατό. Είναι πολύ σημαντικό που είναι και εκείνοι ακόμη εδώ . Ακόμη πιο πολύ που βγάζουν ακόμη δίσκους και ο δίσκος των Drive πάντα είναι είδηση .Θα περιμένω να τον σπινάρω στο πικάπ.
Στην πρώτη συνέντευξη σας είχα ρωτήσει για το αν θα επανακυκλοφορήσουν οι παλιότερες δουλειές σας και η απάντηση ήταν αρνητική. Μήπως άλλαξε κάτι τώρα;
Γ.Α.: Δεν ξέρω εάν υπάρχει νόημα να βγει ξανά το παλιό το υλικό. Ούτως ή άλλως υπάρχει ήδη στο YouTube, εάν και τις περισσότερες φορές με κακή ποιότητα ήχου. Και, κακά τα ψέματα, ο περισσότερος κόσμος ακούει πλέον μουσική μέσω streaming. Οπότε αμφιβάλλω εάν μια τέτοια κυκλοφορία αξίζει τον χρόνο, χρήμα, κόπο.
Δ.Δ.: Φίλε Γιώργο δεν πιστεύω πως μπορεί να γίνει εύκολα κάτι τέτοιο διότι κάθε δίσκος είναι και σε διαφορετικό label και κάποια στο εξωτερικό όποτε μάλλον και συλλογή να θέλαμε να κάνουμε είναι πολύ δύσκολο να βρούμε άκρη με όλους.
Θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για τους Snails που ανοίγουν τη συναυλία σας.
Γ.Α.: Οι Snails, όπως και οι άλλες μπάντες που έχουν παίξει μαζί μας, είναι από τις αγαπημένες μας ελληνικές μπάντες την οποία παρακολουθούμε από την πρώτη κυκλοφορία τους. Είναι μεγάλη μας χαρά που θα παίξουν μαζί μας στο Gagarin.
Δ.Δ.: Μεγάλη χαρά που θα είναι μαζί μας τα παιδιά !Έχουν λίγο καιρό που έκαναν και εκείνοι δίσκο και πιστεύω ότι θα είναι μια όμορφη βραδιά.
Ποιες άλλες μπάντες παλιές και καινούργιες εκτιμάτε από την Ελληνική σκηνή;
Γ.Α.: Από μπάντες που υπάρχουν ακόμα μας αρέσουν κυρίως μπάντες που κινούνται στο ίδιο μουσικό ύφος με εμάς όπως οι Basements, οι Frantic Five, οι Yesterday’s Thoughts, οι Snails, οι Mongrelettes κλπ. Επίσης μας αρέσουν πολύ και μπάντες που παίζουν μουσική που κατά κάποιο τρόπο συγγενεύει με το garage, όπως rockabilly, surf κλπ, μπάντες σαν τους Invisible Surfers, Bullets, Dirty Fuse, Aqua Barons κλπ. Από τα 60’s ξεχωρίζω κάποια 45άρια από garage/beat μπάντες σαν τους Persons, Vikings, Knacks, Loubogg, Pacifics, Brightness, Stormies, Girls κλπ. Φυσικά μου αρέσει και το υλικό που έβγαλε ο Γιώργος Ρωμανός στα τέλη των 60’s / αρχές των 70’s. Από τα 70’s ξεχωρίζω το «666» των Aphrodite’s Child και τα 3-4 πρώτα LP των Socrates Drank The Conium. Μου αρέσουν και τα πιο «χίπικα» συγκροτήματα των 70’s (Poll, Νοστράδαμος, Πελόμα Μποκιού), κάτι για το οποίο ξέρω ότι θα φάω καζούρα από τα υπόλοιπα μέλη του group. Επίσης και κάποια «περίεργα» 45άρια που είχαν βγει εκείνη την εποχή (Ιωνάθαν, Αννίτα Κουτσουβέλη, Sun Of Greece, Πεταλούδα, Jaguars κλπ) και τη συλλογή «Pop Festival ‘73». Από τα 80’s ξεχωρίζω από την punk σκηνή τη Γενιά Του Χάους και τους Stress και από τη σκηνή των μέσων των 80’s τους αγαπημένους Last Drive, τους Purple Overdose, τους Villa 21, τους Anti-Troppau Council, τους Mushrooms, τους No Man’s Land κλπ.
Δ.Δ.: Νομίζω ότι θα ξεκινήσω με τα 80s κλασικά λέγω βιωμάτων Last Drive, Villa 21, Anti troppau Council, Purple Overdose, Jack of all Trades, F.M .Q, Flowers of Romance, Stress, Ex Humans, Γενιά του Χάους, Deus x Machina, ακόμη Spitfire, Stained Veil και αρκετούς ακόμη. Στα πιο Garage / psychedelic οι Yesterday Thoughts, οι Frantic V, οι Basements, οι Snails, οι Mongrelettes πιο παλιά, οι Walking Screams οι B Sides Oi Meanie Geanies και αρκετοί άλλοι – Rockabilly/Surf πάντα οι Bullets (Για εμένα οι Έλληνες Barracudas), Dirty Fuse, οι πιο παλιοί Invisible Surfers, οι qua Barons, Οι Φάντηδες, οι Blue Jeans, οι Trebbles, οι Speedbrakes. Ευτυχώς ο τόπος έχει βγάλει μπαντάρες και φτιάχνω μεγάλο κατάλογο από πράγματα που έχω ακούσει και μου αρέσουν. Όσο για τα 60s και τα χίπικα τα αφήνω στον Γιάννη που τα ξέρει καλύτερα.
Ok αυτά από μένα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!
Γ.Α.: Εμείς σε ευχαριστούμε για τη συνέντευξη και τη φιλοξενία.
Δ.Δ.: Εμείς ευχαριστούμε φιλέ Γιώργο.