Την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου, 4 ετερόκλιτες ανερχόμενες local bands εμφανίστηκαν στο An Club. Ο λόγος για τους The Ripples, Hemingways, Part of the Theory και Sevengill.
Ανταπόκριση: Σπύρος Ζαρμπαλάς / Φωτογραφίες: Χριστίνα Θάλεια Παππά (πλήρες photo report εδώ)
Την βραδιά άνοιξαν (με πολύ μεγάλη καθυστέρηση) οι Sevengill, μια post metal μπάντα από την Αθήνα. Μπροστά σε λιγοστό δυστυχώς κόσμο, ξεκίνησαν να ξεδιπλώνουν τα κομμάτια τους με αψεγάδιαστο ήχο. Μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις γεμάτες ατμόσφαιρα, εκτελέστηκαν άψογα από το power trio, οι οποίοι παρά την αρχική αμηχανία που προκάλεσε η κατάσταση διαχειρίστηκαν πολύ σωστά το live. Ήταν ίσως οι χαμένοι/αδικημένοι της βραδιάς, αν και κυνηγώντας εμφανίσεις όπως η πρόσφατή τους με τους Cult of Luna θα τους φέρει αργά ή γρήγορα μπροστά στο κατάλληλο κοινό.
Στην συνέχεια, και αφού η καθυστέρηση από την προκαθορισμένη ώρα εμφάνισης είχε φτάσει αισίως την μια ώρα, ανέβηκαν στην σκηνή οι Part of the Theory. Αρκετά νεότεροι ηλικιακά, η μπάντα αποκαλεί το είδος τους “progressive soundtrack” και πριν από λίγους μήνες είχαν συμμετάσχει στο Schoolwave ’22. Nτυμένοι ελεγκτές (!!!) αντιμετώπισαν το live σαν μια διαδρομή τρένου όπως μας έλεγε η τραγουδίστρια από το μικρόφωνο, προλογίζοντας το κάθε κομμάτι ως “next station”.
Ο ήχος δεν βοηθούσε, καθώς με θαμμένα τα έγχορδα, οι ήδη σχετικά φλύαρες συνθέσεις δεν μπορούσαν να βγουν σωστά προς τα έξω. Τα φωνητικά ήταν ξεκάθαρα η κινητήριος δύναμη της μπάντας, είχαν μεγάλες δυνατότητες και πάνω σε μια οπερετική βάση διαφοροποιούνταν από κομμάτι σε κομμάτι τραβώντας το ενδιαφέρον. Λίγο μικρότερες συνθέσεις, λίγο λιγότερη αμηχανία στις κινήσεις τους σκηνικά, και το πακέτο μπορεί να γίνει δυνατότερο.
Σε μια απρόσμενη αλλαγή του timetable, εμφανίστηκαν στην σκηνή οι The Ripples που κανονικά θα έκλειναν το live. Αρκετά πιο άμεσοι μουσικά, μπήκαν με ένα από τα δύο singles που έχουν ανεβάσει και ξεσήκωσαν εύκολα όσο κόσμο υπήρχε από κάτω. Ο ήχος είχε επιστρέψει στα πολύ καλά επίπεδα των Sevengill, και η μεγάλη ενέργεια που έβγαζε η μπάντα έμεινε αμείωτη καθ’όλη την διάρκεια του σετ τους.
Κινήθηκαν σε μοντέρνο hard rock ήχο, και βασισμένοι στο άψογο backbone του rhythm section τους και τα γρεζάτα φωνητικά της frontwoman έδωσαν την καλύτερη εμφάνιση της βραδιάς. Παρoυσιάζοντας αρκετά από τα κομμάτια που θα απαρτίσουν το επερχόμενο album τους και μια πολύ καλή διασκευή στο “Out of the Black” των Royal Blood, οι The Ripples μας αποχαιρέτησαν με το κομμάτι-σλόγκαν τους, “Freaks With Dreams”.
Μπορεί να φαινόταν ότι γκρίνιαζα διαρκώς για την ώρα προηγουμένως, αλλά η καθυστέρηση αυτή οδήγησε τους Hemingways από τα Χανιά να παίξουν μπροστά σε ελάχιστο κόσμο, o oποίος όλο και μειωνόταν για να προλάβει τα μέσα. Μετά από αρκετά τεχνικά προβλήματα που τους καθυστέρησαν κι άλλο, η τετράδα ξεκίνησε με ένα instrumental post/prog intro, πριν περάσει στο main part της εμφάνισής τους που προέδιδε διαφορετικές επιρροές από psych μέχρι grunge. Ωραία φωνητικά, καλά παιξίματα, αλλά ο συνδυασμός της κατάστασης και κάποιων ακόμα προβλημάτων στον ήχο δεν τους βοήθησαν να αποδώσουν τα κομμάτια του πρώτου τους δίσκου, “The gift of isolation”, όπως θα μπορούσαν.