Παρασκευή βραδάκι μας βρήκε στο An Club, στα εξωτικά Εξάρχεια, για να απολαύσουμε μια superduper πανκ ροκ τριπλέτα. Βέβαια, τελευταία στιγμή υπήρξε μια αλλαγή στο line up, οπότε αντί για Bruce Vs the chocolate cake, special guests ήταν τελικά οι ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ & Κ. ΚΟΚΟΒΙΚΟΥ.
Ανταπόκριση: Λευκοθέα Μακρή / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπανικολάου (πλήρες photo report εδώ)
Φτάνοντας λοιπόν γύρω στις 9 στο An, την ώρα έναρξης, ούτε τα φώτα του μαγαζιού δεν είχαν ανοίξει ακόμη καλά καλά για να υποδεχτούν τον κόσμο, οπότε για καμιά ώρα και μέχρι να μαζευτούν όλοι όσοι ψήθηκαν να ακούσουν πανκ εκείνο το βράδυ, περιμέναμε απέξω συζητώντας με μπυρίτσες ανά χείρας. Πρώτοι επί σκηνής λοιπόν, και ενώ ο κόσμος κατέβαινε δειλά δειλά τα σκαλιά για να μαζευτούμε, ανεβαίνουν οι special guests ΜΑΡΙΑ ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ & Κ. ΚΟΚΟΒΙΚΟΥ.
Το αισθησιακό χορευτικό της έναρξης της Κ. Κοκοβίκου μας κέντρισε ομολογουμένως το ενδιαφέρον και όσοι δεν γνωρίζαμε περί τίνος πρόκειται, αναμέναμε με περιέργεια να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η εμφάνιση. Αυτό που ακολούθησε για περίπου 20 λεπτά ήταν εκρηκτικό punk, με την Μαρία Πετρογκάζ να ερμηνεύει με αυθάδικο και σίγουρο badass ύφος κομμάτια και με αγγλικό αλλά και με ελληνικό στίχο, όπως το ”ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΡΙΨΕΙ”, το μόνο κομμάτι που βρήκα διαθέσιμο στο Youtube. Τα «επι-στήθια» γουρουνάκια δίνανε την δική τους παράσταση δίπλα «παίζοντας» πλήκτρα με ευφάνταστο τρόπο, ενώ στο σύνολο ο ήχος τους ήταν ισοπεδωτικός και εθιστικός και σίγουρα θέλω να τους ξαναδώ. Αν μπεις στη διαδικασία να ψάξεις σε όλες τις πλατφόρμες κάποιον μουσικό που δεν γνώριζες πριν, τότε κάτι έχει πάει σίγουρα καλά.
Κάπου στις 11 παρά ετοιμάζονται να πάρουν θέση οι γκαραζο-πανκ HΞΧ. Κεφάτοι ξεκινάνε το set τους και αρχίζουν να θερμαίνουν για τα καλά τον κόσμο που πλέον είχε γεμίσει τον χώρο. Σε αυτό το σημείο να πω πως όσα συγκροτήματα είδα live και τα οποία υπάρχουν στις playlists μου καιρό και γουστάρω να ακούω, δεν με απογοήτευσαν καθόλου στην πρώτη συναυλιακή επαφή μαζί τους. Ισχύει ξεκάθαρα και στην περίπτωση των άκρως ενεργητικών HΕΧ, οι οποίοι με τον garage punk/power pop/Indie κιθαριστικό ήχο τους με έκαναν να τους δω από μία ακόμη πιο ενδιαφέρουσα οπτική. Το setlist περιλάμβανε κομμάτια από το EP, όπως το ”Burn Your House” και ”High Society”, αλλά και από το album PROCRASTINATION KILLED MY VIBE, με τα ”Wasted!”, ”Octo” και ”Pussy Banale”. Και αφού μας παρουσίασαν και ένα ολοκαίνουριο κομμάτι, για το τέλος άφησαν τα πιο πρόσφατα singles, ”Try” και το φανταστικό ”Arrythmia” με το οποίο τα σπάσανε όλα και μας αποχαιρέτισαν.
Και φτάσαμε αισίως στην στιγμή που στήνεται το πανό και όλοι ετοιμαζόμαστε για την τελευταία πράξη του πανικού με τους Overjoyed να πραγματοποιούν επιτέλους το πρώτο λάιβ έπειτα από δύο χρόνια απουσίας λόγω πανδημίας. Με νέα προσθήκη στα ντραμς, αυτή του Πάνου Παπανικολάου στη θέση του Σπύρου «Peepeacan», παραδέχονται ότι έχουν άγχος πρώτου λάιβ, αλλά και πως ήταν κάτι που πραγματικά χρειάζονταν. Βέβαια, το άγχος δεν φάνηκε ούτε λεπτό, αντιθέτως αυτό που έγινε φανερό ήταν η απίστευτη ενέργεια που έβγαλαν από την πρώτη νότα ως και το τέλος, αλλά και ο επαγγελματισμός τους επί σκηνής.
Ξεκινούν σπιντάντα λοιπόν, δίχως σταματημό με το ”Big Red Rocket Ship” για να περάσουν αμέσως στο ”Breynard”. Καθόλη την διάρκεια απολαύσαμε κομμάτια δυναμίτες και από τα δύο full length albums τους, Boomdoggle και Aced Out. Το single τους ”Strays on a leash” ήταν πραγματική απόλαυση και δίχως αμφιβολία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα punk rock κομμάτια από μπάντες του εξωτερικού που αγαπάνε τα 90s, με επιρροές από NOFX και Green Day. ”#Beach”, ”Aced Out” τα γνωστά χιτάκια, συνέχισαν με τον ίδιο τρόπο να παρασύρουν σε έξαλλο χορό το κοινό, ενώ λίγο πριν το τέλος σε μια γκεστ εμφάνιση πήρε πάλι τη θέση στα ντραμς ο Peepeace, ενώ είχαμε και τη χαρά να ακούσουμε και ένα καινούριο και ακυκλοφόρητο τραγούδι. Το set έκλεισε με το all time favourite track ”Defanged”, που συνοδεύτηκε από ένα απίστευτο sing-a-long και φυσικά mosh pits και τα κλασικά δρώμενα. Και σε λίγα μέρη έχουν περιοδεύσει θα έλεγα εγώ. Με το καλό και στις υπόλοιπες χώρες παιδιά!
Συμπερασματικά, μπράβο σε όσα εγχώρια συγκροτήματα συνεχίζουν με DIY ήθος να εξελίσσονται και να χτίζουν σωστά την δουλειά τους, και μπράβο στον κόσμο που τους στηρίζει σε κάθε τους κίνηση.
