Οι The Ocean (πολλές φορές αναφέρονται και ως The Ocean Collective) ξεκίνησαν περίπου το 2000 στη Γερμανία όταν ο κιθαρίστας, τραγουδιστής και ψυχή του συγκροτήματος: Robin Staps, νοίκιασε το υπόγειο ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου αλουμινίου, φτιάχνοντας ένα studio για πρόβες αλλά και δωμάτια όπου μπορούσαν να φιλοξενήσουν αρκετό κόσμο. Αυτή ήταν και η αρχή της post metal μουσικής κολεκτίβας The Ocean.
Τα μέλη του σχήματος εκτός από τις ίδιες μουσικές ανησυχίες μοιράζονταν και την ίδια στέγη, γεγονός το οποίο από την μία πλευρά ήταν αρκετά παραγωγικό όσο αφορά την δημιουργικότητα του σχήματος, αλλά οι απαιτητικές διαδικασίες τόσο στην διαχείριση της κολεκτίβας αλλά και οι δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες ηχογραφούσαν, είχε σαν αποτέλεσμα να έχουν περάσει πάνω από 40 μέλη από το σχήμα.
Σε αρκετές συνεντεύξεις έχουν αναφέρει ότι οι τόσο μεγάλες αλλαγές στο line up έφερε έναν όμορφο πλουραλισμό στο σχήμα και ακόμα και τώρα που θεωρητικά έχει σταθεροποιηθεί, διατηρούν άψογές σχέσεις με τα προηγούμενα μέλη τα οποία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνεισφέρουν δημιουργικά ακόμα. Κάπως έτσι ήρθε και η συνεργασία του συγκροτήματος με τον Martin Kvamme. O Martin Kvamme σχεδιάζει σχεδόν αποκλειστικά τα εξώφυλλα του Mike Patton (Faith No More, Fantomas, Tomahawk, Mr. Bungle) και των The Ocean.
Το artwork των δίσκων αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δημιουργικότητας των The Ocean, όπως τα video και ο φωτισμός στις συναυλίες. Για αυτόν τον λόγο κάθε Live των The Ocean είναι μια φοβερή εμπειρία για το κοινό, το οποίο επιβραβεύει το σχήμα με συνεχόμενα sold out σε κάθε περιοδεία.
Η μουσική τους μπορεί να χαρακτηριστεί ως post metal, αλλά είναι έντονα επηρεασμένη από την crust αυτόνομη σκηνή της Γερμανίας. Πως θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε, αφού τα περισσότερα μέλη που έχουν περάσει από το συγκρότημα ήταν κομμάτι του αυτόνομου κινήματος και των καταλήψεων του Βερολίνου. Δεν έχει το σκοτάδι που μπορεί να συναντήσει κάποιος στην post metal σκηνή του Βελγίου ή της Ισπανίας, αλλά έχει την τεχνικότητα και τις δυναμικές που βρίσκει κάποιος στην αντίστοιχη σκηνή της Αγγλίας και της Βόρειας Ευρώπης.
Την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου θα έχουμε την τύχη να δούμε ζωντανά τους The Ocean στο Temple μαζί με τους επίσης καταπληκτικούς LLNN και Playgrounded. Οπότε για να αρχίζουμε να προετοιμαζόμαστε, ας δούμε συνοπτικά την δισκογραφία των The Ocean:
Fluxion (2004). To Fluxion αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική απόπειρα των Γερμανών. Ο πλουραλισμός των μελών στο σχήμα είναι εμφανής, αλλά για ντεμπούτο σχήματος και μάλιστα με αυτές τις συνθήκες είναι πολύ αξιόλογο και τεχνικά άρτιο.
Aeolian (2006). Το Aeolian ηχογραφήθηκε μαζί το Fluxion αλλά δεν κυκλοφόρησαν μαζί γιατί το κόστος ήταν πολύ μεγάλο και το συγκρότημα δεν είχε την υποστήριξη μιας μεγάλης δισκογραφικής. Όμως το radar της Metal Blade εντόπισε το συγκρότημα και κυκλοφόρησε το Aeolian το 2006. To οποίο αν και ηχογραφήθηκε την ίδια περίοδο με το Fluxion, κινείται σε πιο crust και metal μουσικά μονοπάτια.
Precambrian (2007). Το Precambrian βρίσκει τους The Ocean να συνεργάζονται με μέλη από τους Converge, Old Man Gloom, Breach κ.α. Η συνεργασία με την Metal Blade συνεχίζεται και το post metal γίνεται ξεκάθαρα το ύφος του σχήματος.
Heliocentric – Anthropocentric (2010). Το 2010 οι The Ocean κυκλοφόρησαν δύο album τα οποία αποτελούν ευθεία κριτική στον φονταμενταλισμό και στην οπισθοδρομική στάση του χριστιανισμού απέναντι στην επιστήμη. Το Lineup του σχήματος φαίνεται να σταθεροποιείται και η παραγωγή γίνεται ακόμα πιο ογκώδης. Για πολλούς fan οι δύο αυτοί δίσκοι αποτελούν την κορυφή της δημιουργικότητας του σχήματος.
Pelagial (2013). Το Pelagial ήταν το album που εδραίωσε τους The Ocean και το underground άρχισε να μην τους χωρά. Είναι ένα concept album το οποίο πραγματεύεται τα επίπεδα του ωκεανού ενώ κάποιος πηγαίνει όλο και πιο βαθιά. Κυριολεκτικά όσο αφορά το φως και το σκοτάδι και μεταφορικά όσο αφορά τα ανθρώπινα συναισθήματα.
Phanerozoic I: Palaeozoic (2018). Το Palaezoic είναι ένα post metal διαμάντι, με το οποίο ασχολήθηκαν όλα τα mainstream μέσα. Μέχρι και το Loudwire ασχολήθηκε εκτενώς με το album κι μάλιστα το έβαλε στις λίστες για τα καλύτερα album του χρόνου.
Phanerozoic II: Mesozoic / Cenozoic (2020). Το Mesozoic είναι η τελευταία κυκλοφορία του σχήματος και συνέχεια του Palaeozoic. Με αριστουργηματικές συνθέσεις και άψογη παραγωγή είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην πανδημία, οπότε όλο το promotion του δίσκου έγινε μέσω live streams.
