Η μια μπάντα έβγαλε έναν από τους καλύτερους δίσκους της ελληνικής rock σκηνής για το 2018. Η άλλη μπάντα είναι μια από τις πιο ανερχόμενες στη psychedelic garage σκηνή, έχοντας, μέσα στον έναν χρόνο ύπαρξής της, πολλά ξέφρενα live στο ενεργητικό της. Το ντουέτο των Noise Figures κι η παρανοϊκή τετράδα των Μινέρβα συναντήθηκαν στην σκηνή του six d.o.g.s. και συνετέλεσαν σε ένα gig, που άφησε σε όλους μια αίσθηση πάρτι. Κι όλα αυτά, ενώ η συναυλία ήταν πολύ κοντά στο να ακυρωθεί, εξαιτίας μιας λοίμωξης του αναπνευστικού, που αντιμετώπιζε ο Γιώργος Νίκας, τραγουδιστής και drummer των Noise Figures.
Ανταπόκριση: Ηλίας Δελάκος / Φωτογραφίες: Αρέτα Κατσούλα (περισσότερες εδώ)
Οι πόρτες του venue ήταν προγραμματισμένο να ανοίξουν στις 21.00 κι οι Μινέρβα θα ανέβαιναν στην σκηνή μισή ώρα αργότερα. Όμως, λίγο η διάθεση του κόσμου να αράξει με μπύρα έξω από το μαγαζί πριν το live και λίγο η αρχικά μειωμένη προσέλευση του έγκαιρα, οι Μινέρβες έπαιξαν τις πρώτες τους νότες κατά τις 22.00. Ο ήχος ήταν πάρα πολύ καλός για τις προδιαγραφές του χώρου και για τα δύο συγκροτήματα, ενώ οι φωτισμοί έδωσαν μια ταιριαστή αίγλη στην εμφάνιση των μπαντών. Επίσης, μου κέντρισε το ενδιαφέρον και μου άρεσε πάρα πολύ, που το logo των Μινέρβα τρεμόπαιζε πάνω στον τοίχο, σαν να κάνει παράσιτα, διότι έδινε την εντύπωση της underground urban ατμόσφαιρας, που χρειάζονταν τα παιδιά ως κλίμα για την setlist τους.
Η εμφάνιση των Μινέρβα ήταν η αρχή μιας ψυχεδελικής γιορτής, που έμελλε να με κάνει να περάσω υπέροχα. Ένιωσα τυχερός, καθώς τους πέτυχα σε μια φάση ακραίας φόρμας όσον αφορά την ενέργεια τους και το παίξιμο των κομματιών τους, τόσο σε ατομικό όσο και σε επίπεδο συνόλου. Τα φωνητικά του Γιώργη ήταν αναμενόμενα καλά, με την δική του ιδιαίτερη και ξεχωριστή χροιά, οι κιθάρες είχαν τα εφέ που έπρεπε, στις ποσότητες που άρμοζε σε κάθε κομμάτι, με τον Ντένις να δίνει την άκρως ψυχεδελική του επιρροή στο γενικό σύνολο, το μπάσο του Σπήλιου ήταν δυναμικό κι αρκετά groovy, ώστε να συμφωνεί απόλυτα με τα δικά μου ακουστικά θέλω, ενώ ο Μήτσος ήταν πάρα πολύ καλός και σταθερός, χωρίς να χάσει την τρέλα του, που αγαπά παράφορα το κοινό των Μινέρβα. Γενικά, η βραδιά του Σαββάτου ήταν η βραδιά των drummer και για τις 2 μπάντες. Τα παιδιά το «Mama Shoe» από το EP τους και σχεδόν όλα τα κομμάτια του δίσκου, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, ενώ δεν έλειψαν κι οι εκπλήξεις, όπως ένα νέο τραγούδι, που παίχτηκε για πρώτη φορά live στο αθηναϊκό κοινό, αλλά κι η επαναφορά του «Χρώμα/Χρόνος» στο setlist των παιδιών, γεγονός που με κάνει να θέλω να έχω την ψευδαίσθηση ότι έγινε σαν έκπληξη για μένα, αφού είναι το αγαπημένο μου κομμάτι τους.
Οι Μινέρβα έκλεισαν με τα «Με Νεύρα» και «ZWAN», ενώ ενδιάμεσα στα τραγούδια αυτά, ο Γιώργης μας ενημέρωσε για το θέμα υγείας του Νίκα, που προανέφερα, λέγοντας ότι «Το rock ‘n’ roll δεν πεθαίνει ποτέ». Η ενέργεια είχε ανέβει στο κατακόρυφο με το κλείσιμο των παιδιών κι όταν οι Noise Figures ανέβηκαν στη σκηνή, η διάθεση του κοινού ήταν ήδη στα ύψη. Κι όμως, υπήρχε και παραπάνω. Η επιλογή της μπάντας να παίζουν συνεχόμενα παλιά και καινούρια κομμάτια, χωρίς να κάνουν παύση, συνέβαλλε στο να μην χάνουν οι μουσικοί τον ειρμό του παιξίματος και της έκφρασης τους και στο να μην χαθεί ούτε στιγμή το party vibe, στο οποίο είχε μπει για τα καλά το κοινό. Ο Γιώργος κι ο Στάμος είναι ένα μουσικά έμπειρο δίδυμο με πολλούς δίσκους στο ενεργητικό τους, τόσο μαζί όσο και ξεχωριστά κι αυτό φάνηκε στην εμφάνιση τους. Ο ήχος τους ήταν άριστα δομημένος και φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά ότι έπαιζαν κι ακούγονταν ακριβώς όπως ήθελαν. Σε αυτό το σημείο, θέλω να πω ότι ο Γιώργος Νίκας έχει εξελιχθεί με μια μηχανή-drummer κι ότι κάθε φορά που τον έχω δει live, παρατηρώ εξέλιξη στην τεχνική του. Και λέω μόνο την τεχνική, γιατί τις δυναμικές και το πάθος τα είχε από την πρώτη στιγμή. Με έβαλε στη διαδικασία να αναρωτηθώ πώς θα έπαιζε, αν δεν ήταν άρρωστος και αν ήταν άρρωστος στην τελική. Το setlist περιείχε κομμάτια κι από τον πιο πρόσφατο δίσκο, το «Telepath», αλλά κι από παλαιότερους δίσκους. Το live έκλεισε με το «Holy One», από τον δίσκο «Aphelion» (a.k.a. το χιτάκι της μπάντας) και σίγουρα δεν σταμάτησα να χορεύω και να προσπαθώ να τραγουδήσω όπως κι οι γύρω μου.
Αυτό το live του Σαββάτου δεν ήταν από αυτά που είδες κάποια ονοματάρα του εξωτερικού ή έγινε κάτι εξωφρενικό, ώστε να αποτελέσει talk of the town. Εν τέλει, όμως, τα live που θα σου μείνουν χαραγμένα στο μυαλό δεν είναι αυτά που προανέφερα, αλλά εκείνα τα gigs, που ο χορός έγινε η δεύτερη φύση σου κι ήσουν δίπλα σε φίλους και μη, που αναβλύζαν ενέργεια κι ας σου έλεγαν τα προβλήματα τους ένα λεπτό πριν. Μια τέτοια συγκυρία ήταν η εμφάνιση των Noise Figures και των Μινέρβα και το μόνο που έχω να ευχηθώ για το 2019 είναι ένα. Μόνο τέτοια live ρε ‘σεις!