Η αναμενόμενη εμφάνιση των Murder Capital στη χώρα μας ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε. Το βράδυ της Πέμπτης, οι Ιρλανδοί κατάφεραν να ανταποκριθούν στο ακέραιο των προσδοκιών μας, κάνοντας του πάντες που βρέθηκαν στο ασφυκτικά γεμάτο Death Disco να παραμιλάνε για τη μπάντα «έκπληξη» της indie σκηνής του Δουβλίνου. Πάθος, ένταση, ιδρώτας και attitude τσογλαναρίας, ήταν τα βασικά συστατικά, που κέρδισαν τις εντυπώσεις της βραδιάς. Αν και πάνω-κάτω μια υποψία την είχαμε, οι Murder Capital απέδειξαν και με το παραπάνω τους λόγους που γίνεται ντόρος γύρω απ’ το όνομα τους. Τελικά, όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Και τι φωτιά ήταν αυτή που ζήσαμε.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Αργύρης Λιόσης (περισσότερες εδώ)
Το τρίο των Church Of The Sea που άνοιξε τη βραδιά, αν και μουσικά ήταν σε εντελώς διαφορετικό σήμα, άφησε καλές εντυπώσεις. Η μουσική τους χονδρικά έχει μια post (metal) ένταση με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία, θυμίζοντας αρκετά μια soft εκδοχή των Marriages, κλέβοντας ίσως και λίγο από το ατμοσφαιρικό σύμπαν της Chelsea Wolfe. Αν και «δύσκολο» support σε σχέση με τον χαρακτήρα της βραδιάς, τα κομμάτια του “Anywhere but Desert” βρήκαν τον δρόμο τους σχετικά γρήγορα, κερδίζοντας το ενδιαφέρον και το ζεστό χειροκρότημα.
Σειρά είχαν οι Screaming Fly, μια από τις πιο γνήσιες μπάντες που έχει γεννήσει αυτή η άκρη του κόσμου. Οι Screaming Fly παίζουν ένα ανεξέλεγκτα θορυβώδες garage rock, γεμάτο έμπνευση, τσαμπουκά και ψυχεδελικές αναφορές. Η ενέργεια τους επί σκηνής είναι αδιανόητη. Οι τύποι σχεδόν έκλεψαν τις εντυπώσεις της βραδιάς μέσα απ’ τα σίγουρα χέρια των Ιρλανδών, παρουσιάζοντας μας ένα εξαιρετικό set, του οποίου η ένταση ξεπέρασε κατά πολύ τις studio εκτελέσεις. Αν και το κοινό έδειχνε αρχικά λίγο μουδιασμένο (ίσως λόγο και του αδιαχώρητου του venue), αρκετοί ήταν αυτοί που χόρεψαν δείχνοντας την αγάπη και την εκτίμηση τους. Ας ελπίσουμε πως οι Screaming Fly θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν στη μουσική πιάτσα, γιατί είχαμε χρόνια να τους δούμε. Και μας είχαν σίγουρα λείψει.
Μετά από ένα περιπετειώδες change-over, οπού τεχνικοί και μπάντες έπρεπε να στριμωχτούν για να περάσουν μέσα απ’ τον κόσμο (ευτυχώς η καλή διάθεση και η αγάπη κέρδισαν) τα πάντα ήταν έτοιμα για να υποδεχτούμε τους επίτιμους καλεσμένους της βραδιάς. Με attitude «φτασμένης» rock μπάντας οι υπερκινητικοί Murder Capital – πλην του James McGovern – ανέβηκαν στη σκηνή και απ’ τα βλέμματα τους, ένιωθες ότι ήταν έτοιμοι να τα δώσουν όλα. Υπό τους ήχους της εισαγωγής του “For Everything” o κουστούμι/γυαλιά ηλίου/τσιγάρο McGovern μπαίνει κατ΄ευθείαν στο ψητό ξεσηκώνοντας τους πάντες. Το “Don’t Cling to Life”, που ακολούθησε είχε ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα. Η συνέχεια είχε σε σειρά τις πιο χαλαρές στιγμές του ντεμπούτου δίσκου τους (“Love, love, love”, “Slowdance I & II”, “On Twisted Ground”) με την κάμποση τρελίτσα του McGovern να δίνει χώρο σε μια πιο εύθραυστη συναισθηματικά πλευρά του, άλλοτε δείχνοντας τον ουρανό κι άλλοτε μουρμουρίζοντας – δεν κατάλαβα ποτέ τι – μακριά απ’ το μικρόφωνο. Το “Green & Blue” όρισε εκ νέου την έναρξη του χορού, κρατώντας τα highlights του “More Is Less” και “Feeling Fades” για το τέλος, όπου και έγινε ο αναμενόμενος χαμός. Ο McGovern και ο κιθαρίστας έγιναν κομμάτι του κοινού, ενώ όσοι απέμειναν στη σκηνή κυλιόντουσαν στα πατώματα. “La la, la la la” τραγούδησαν όλοι ρυθμικά και μας χαιρέτησαν. Και αυτό ήταν όλο που χρειάστηκε.
Οι πιτσιρικάδες Murder Capital, έχουν το τσαγανό και την προσωπικότητα που χρειάζεται μια νέα μπάντα για να προκόψει. Αν και ντύνονται σαν τον παππού μου στο καφενείο, έχουν τόση ενέργεια, που περισσεύει για άλλες δέκα μπάντες. Όσοι βρέθηκαν στο Death Disco, έγιναν μάρτυρες μιας βραδιάς που θα θυμούνται για καιρό. Ας ελπίσουμε ότι θα ξαναβρεθούν στα μέρη μας σύντομα.
Ένα μεγάλο χειροκρότημα (με χέρια και με πόδια) στον τύπο που πήγαινε τα ποτά στην μπάντα. Μάλλον αυτή ήταν η πιο δύσκολη αποστολή της βραδιάς. Ήρωας.