Σάββατο βράδυ και φτάνω στο Gagarin 205 την στιγμή που οι The Steams έχουν μόλις ανέβει στην σκηνή.
Ανταπόκριση: Ναϊρί Πελτεγιάν / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Ακριβείς στο ραντεβού τους, στις 22:00 οι ελληνικής καταγωγής The Steams, ξεκινάνε το ζέσταμα όσων βρισκόμασταν εκεί με το “Black Sand” και οι ψυχεδελικοί ήχοι ήδη αντηχούν στον χώρο.
Κομμάτια από την τελευταία δουλειά τους, που αποτελεί και το πρώτο τους άλμπουμ, με το “Τhe Harvest” επίσης από το “Wild Ferment” να κλείνει μια αξιοπρεπή εμφάνιση, με ωραίους ήχους και ένα στήσιμο χωρίς περιττά “φρου φρου και αρώματα”, που σε προετοίμασε όπως έπρεπε για ό,τι θα ακολουθούσε, και εμένα με έκανε να ξεχάσω το hangover μου από την προηγούμενη ημέρα.
Η ώρα 23:04 και η σκηνή είναι ήδη πανέτοιμη να υποδεχθεί τους Lumerians, όπως και ο κόσμος που όσο πάει και αυξάνεται. Γνώριμες απαστράπτουσες, φουτουριστικές ενδυμασίες, μάσκες και trippy videos να παίζουν στο backround συντελούν στην σύνθεση ενός διαστημικού σκηνικού. Το φωτογραφικό υλικό είναι ίσως ο πιο ιδανικός τρόπος να καταλάβει κάποιος την εμφάνιση αυτών των τύπων, μιας και παρ’ ό,τι γνωστοί για το στυλ τους επί σκηνής, η οποιαδήποτε περιγραφή μάλλον θα τους αδικούσε.
Πλήκτρα, εξαιρετικά κιθαριστικά κρεσέντα, παραμορφώσεις, τα φωνητικά να αλλάζουν μεταξύ του Marc Melzer και του Jason Miller, τα drums να ανοίγουν κομμάτια συνοδευόμενα από μυστικιστικές ψαλμωδίες και έναν αεικίνητο κιθαρίστα σε συνδυασμό με την σταθερότητα των υπόλοιπων μελών σε έκαναν να νιώθεις ότι είσαι σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. “Space Curse, “Silver Trash”, “Masters Call”, “Fictional” και “Clock Spell” από το album “Call Of The Void” και χωρίς να λείπουν τα αγαπημένα “Dogon Genesis” και “Burning Mirrors”.
Μετα-ψυχεδελικό ροκ, με ήχους από την κλασσική ψυχεδέλεια, kraut και noise, γαρνιρισμένα με μία γερή δόση ηλεκτρονικών σταγόνων. Τα πολύ μικρά κενά και η απαιτούμενη κινητικότητα μεταξύ των κομματιών, αλλάζοντας όργανα, από πλήκτρα-κιθάρα, από μπάσο-φωνή σε κρουστά (κάποιου είδους bell sticks, αν δεν κάνω λάθος λόγω απόστασης) και πάλι πίσω, ήταν αρκετά για να δημιουργήσουν μία ιδανική… space rock ατμόσφαιρα, χωρίς να σου λείπει οποιαδήποτε perfomance παραπάνω από αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά. Αρκετά, ώστε μόλις τώρα γυρίζοντας πίσω στο live συνειδητοποίησα την έλλειψη οποιασδήποτε λεκτικής επαφής με το κοινό.
Τι μου έλειψε; Ένα encore. Το ίδιο φάνηκε να περιμένουν και όσοι βρέθηκαν εκεί, που κατά τ’ άλλα, αν κρίνω από τον ενθουσιασμό στα μικρά κενά που υπήρξαν και τα κεφάλια-πόδια να κουνιούνται στον ρυθμό καθ’όλη την διάρκεια του live, η μία ώρα και κάτι μάλλον μας αποζημίωσε αρκετά.
Συνοψίζοντας, ένα πολύ ευχάριστο ψυχεδελικό ταξίδι για το Σάββατο σου, από την αρχή μέχρι το τέλος, με καλό ήχο, χωρίς καθυστερήσεις και μια χαρά εξαερισμό, σε ένα όχι αποπνικτικά γεμάτο Gagarin.
Till next time.