Όπως γίνεται αντιληπτό από την πρόσφατη συνέντευξη που μας έδωσε ο Jon Spencer (διαβάστε την εδώ) δεν είναι και από τους πιο ομιλιτικούς τύπους. Ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί ότι έχει να πει το λέει επί σκηνής. Και πιστέψτε με, εκεί λέει πολλά…
Aνταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Σοφία Κοσμίδου (περισσότερες εδώ)
Οι BLML για να πω την αμαρτία μου ήταν αυτό που περίμενα πιο πολύ να δω, κυρίως λόγω του καινούριου τους δίσκου. Η 7-μελης μπάντα έδειχνε κατάλληλα προβαρισμένη για την επι σκηνής παρουσίαση του πρόσφατου “Panopticon”, όπως και του προηγούμενου “The Gift”, μαζί με λίγες αναφορές στο παρελθόν των Blackmail (το “Showdown” απο το “Life After Death”). Δυστυχώς οι συνθήκες δεν βοήθησαν όσο θα έπρεπε, κυρίως λόγω του κακού ήχου (ιδιαίτερα στην αρχή) που τους στέρησε ένα μέρος από τη μαγεία της εμφάνισης τους, ωστόσο τα “Kamikaze 30” (σε μία εκτέλεση πιο τραβηγμένη σε διάρκεια σε σχέση με αυτή του studio), “Death Ray”, “Arizona”, καθώς και η διασκευή στο “Magic Doors” των Portishead δεν έπαυαν να είναι highlights, το ίδιο και το κλείσιμο με το “Hermione’s Sleep Code”. Πέραν απο τη παρουσία του Γιώργου Καρανικόλα ξεχώρισαν ο Παναγιώτης Τόγιας στα τύμπανα, καθώς και ο Νίκος Κετζέας (Distorion Tamers, Rockin Bones, Misty Blue Boys) που είναι ο νέος τους μπασίστας.
Έχουν δίκιο τελικά όσοι λένε οτι το 3 είναι το μαγικό νούμερο για μία μπάντα. Αυτό επιβεβαιώνει και η περίπτωση των The Jon Spencer Blues Explosion. Τρεις τύποι που ξέρουν ν’ανάβουν φωτιές επί σκηνής με 3 μικρόφωνα, ένα drum kit και 2 κιθάρες (μπάσο δέν υπάρχει ως γνωστόν και εδώ που τα λέμε στη περίπτωση τους είναι μάλλον περιττό) και να μεταφέρουν όλο το κλίμα της Νέας Υόρκης και την αλητεία των rock n’ roll heroes παλιότερων δεκαετιών στο σήμερα.
Το κιθαριστικό πνεύμα του Hendrix και του John Lee Hooker, το αλήτικο στύλ των Dead Boys, η αδρεναλίνη των Ramones και η αίσθηση του CBGB’s αναδύουν σε κάθε δευτερόλεπτο της εμφάνισης των Jon Spencer και της παρέας του. Μέσα σε μία ώρα η μπάντα αποζημίωσε το κοινό της για την υπομονή διάρκειας 11 ετών που έδειξε, παρουσιάζοντας τραγούδια τόσο απο το φετινό “Freedom Tower – No Wave Dance Party 2015” όσο και απο το παρελθόν της (“Down In The Beast”, “Blues X Man”) με φοβερή απόδοση ενώ το encore που ακολούθησε είχε συνολική διάρκεια 40 περίπου λεπτά με αρκετές δόσεις τζαμαρίσματος.