Μου είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω με λόγια την εμφάνιση των Irrepressibles την περασμένη Παρασκευή, γιατί νιώθω πως οι λέξεις είναι πολύ λίγες για κάτι τέτοιο. Το σίγουρο πάντως είναι πως ο κόσμος που αδιαφόρησε για τα καρναβάλια και τα μασκέ (που είχαν τη τιμητική τους εκείνο το βράδυ) και σχεδόν γέμισε το Fuzz είχε τη τύχη να παρακολουθήσει κάτι περισσότερο από μια απλή συναυλία…
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Ήλια Μεγαλιού
Nalyssa Green
Πρώτη εμφανίστηκε η Nalyssa Green την οποία ομολογώ πως είχα μεγάλη περιέργεια να δω, μετά απο πολλά θετικά σχόλια που είχα ακούσει και μπορώ να πω οτι ήταν πολύ καλύτερη απ’ότι περίμενα. Η Nalyssa βγήκε στη σκηνή λίγο μετά τις 22:00 και σε αντίθεση με την πρόσφατη εμφάνισή της στο Passport, αυτή τη φορά ήταν χωρίς μπάντα, παρά μόνη της με μια κιθάρα, ένα θέρεμιν και μια κοπέλα στα πλήκτρα. Μουσικά κινείται σε ακουστικό folk ύφος με πειραματισμούς και μαζί με τα κομμάτια της (απο τον πρόσφατο δεύτερο δίσκο της “Seed”) μας πήρε τα μυαλά με τη διασκευή στο “What Is Love” του Haddaway (απ όσο ξέρω έχει παράδοση στίς “περίεργες” διασκευές). Όσοι δεν την έχετε τσεκάρει κάντε το, αξίζει το κόπο.
The Irrepressibles
Ακούγοντας το πρόσφατο “Nude” είχα μια πλήρη εικόνα γύρω απο τους Βρετανούς Irrepressibles. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα μέχρι στις 23:10 που βγήκαν στη σκηνή με το “Time Passing” που ανοίγει τον καταπληκτικό πρόσφατο δίσκο τους “Nude”, για να ξεκινήσει μια οπτικοακουστική εμπειρία διαφορετική απο τις άλλες. Η σκηνή ήταν καλυμμένη με πανιά όπου εμφανιζόντουσαν διάφορα visuals που ερχόντουσαν σε τέλειο συνδυασμό με τη μουσική της εξαμελούς μπάντας (τον McDermott πλαισίωναν ενα βιολί, ένα τσέλο, 2 drummers και ένα μπάσο αν είδα καλά). Ένα απίστευτο θέαμα με θεατρικές διαστάσεις, την ευθραυστότητα των Anthony And The Johnsons και έναν απίστευτα εκφραστικό Jamie McDermott πότε στο πιάνο πίσω απο το πανί και πότε μπροστά απ’αυτό με το μικρόφωνο και την κιθάρα, καθώς και την παρουσία του σε συνδυασμό με την ανδρόγυνη φωνή του να μαγνητίζουν. Το setlist κράτησε συνολικά 1 ώρα και 20 λεπτά με έμφαση στο πρόσφατο “Nude”, με κομμάτια όπως “Arrow”, “Tears” και φυσικά το απίστευτο “Pale Sweet Healing” (σε μία απίστευτη εκτέλεση) να δημιουργούν μια μαγική ατμόσφαιρα.
Εννοείται πως δεν έλειψαν και οι αναφορές και στο προηγούμενο “Mirror Mirror”,με το “Forget The Past” καθώς και τα “Transition Instrumental” και “In this Shirt” (σε μια μαγική εκτέλεση) για ένα encore που τελικά δεν ήταν το μοναδικό, γιατί ο υπερβολικός ενθουσιασμός και οι φωνές του κόσμου έφεραν την μπάντα και πάλι στη σκηνή για δεύτερο encore όπου ξαναπαίξαν το “Two Men In Love” σε μια πιο long version, κλείνοντας μια πραγματικά απίστευτη συναυλία που στο τέλος της απ΄όσο έμαθα ο McDermott βγήκε, υπέγραψε, φωτογραφήθηκε και μίλησε στον κόσμο που είχε απομείνει χωρίς κανένα ίχνος βεντετισμού.
Setlist:
Time Passing
Arrow
To Be
Nuclear Skies
Tears (Prelude)
Tears
Ship
Forget The Past
The Opening
Two Men In Love
Pale Sweet Healing
New World
Encore 1
Transition Instrumental
In this Shirt
Encore 2
Two Men In Love