Οι The Hillbilly Moon Explosion ξέρουν να δημιουργούν ατμόσφαιρα. Κύματα αισθησιασμού, υπό τους χαρακτηριστικούς rock’n’roll και boogie ρυθμούς, που δε μπορούσαν να σε αφήσουν ασυγκίνητο -ή, έστω, ακίνητο- καθώς ολόκληρος ο συναυλιακός χώρος είχε επιδοθεί σ’ένα χορευτικό παραλήρημα, κι όχι αδίκως. Αν κάποιος προσπαθούσε να περιγράψει εν ολίγοις τον ήχο του συγκροτήματος, θα μπορούσε να πει πώς οι Hillbilly Moon Explosion έχουν κατορθώσει την επίτευξη της τέλειας αλχημείας μεταξύ vintage αισθητικής, με την συνεπαγόμενη ρομαντική εσάνς που αυτή φέρει, σε συνδυασμό με την κατάλληλη ποσότητα ρυθμικότητας, συνοδευόμενη, πάντα, από την υψηλή ενέργεια κι άριστη σκηνική παρουσία τους.
Ανταπόκριση: Μαρίλη Κουλολιά / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χρηστίδης (περισσότερες εδώ)
Στη σκηνή πρώτοι ανέβηκαν οι The Ducky Boyz, που αποτέλεσαν δίχως καμία αμφιβολία το πιο κατάλληλο σχήμα για την έναρξη της συναυλίας. Με το είδος που υπηρετούν να είναι απόλυτα συγγενές και συνεπώς ταιριαστό αισθητικά με ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Rockabilly και psychobilly ρυθμοί εμπλέκονταν σ’ ένα απόλυτα περιεκτικό αλλά και συμπαγές κράμα, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τους κλασικούς του είδους. Με άνεση επί σκηνής, και άρτια παιξίματα κατόρθωσαν να προετοιμάσουν το έδαφος, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Με κομμάτια όπως τα “Near Death”, “My Kind Of Fun” και “Not My Day” ενέταξαν τον κόσμο στο επιθυμητό mood και τους κινητοποίησαν χορευτικά. Η βραδιά είχε ξεκινήσει γλυκά κι ευχάριστα, όπως ακριβώς έπρεπε, προκειμένου να οδηγηθεί συστηματικά στην κορύφωσή της.
Λίγο μετά της 23:00 έκαναν την εμφάνισή τους και οι Hillbilly Moon Explosion. Η Emanuela, πάντα αισθαντική και φορώντας ένα ζηλευτό Motorhead tee, αποτέλεσε για τα πρώτα κομμάτια το επίκεντρο της προσοχής. Σαγηνευτική αλλά και με την εντυπωσιακή φωνή της, διατήρησε μονοπώλιο του ενδιαφέροντος, δίχως να αφήσει τα περιθώρια να αποτραβηχτούν τα βλέμματα από πάνω της. Οι ρόλοι, ωστόσο, εναλασσόταν και το επίκεντρο της προσοχής συνεχώς μετατοπιζόταν, με αποτέλεσμα κάθε μέλος του συγκροτήματος να κατακτά κατά διαστήματα το spotlight και να επιδεικνύει το εκάστοτε ξεχωριστό ταλέντο του, αποδεικνύοντας πως τα μέλη στελεχώνουν ένα μουσικό σχήμα που απαρτίζεται από ιδιαίτερα ταλαντούχους μουσικούς. Αφηγήσεις και εισαγωγές, που θύμιζαν διαφημιστικά promotions αποτέλεσαν τη μέθοδο που ο Oliver επέλεξε προκειμένου να προϊδεάσει το κοινό για την πορεία που το συγκρότημα επρόκειτο να ακολουθήσει. Τα λόγια του πάντα διαποτισμένα από χιούμορ και μια υπόνοια παιχνιδίσματος και ειρωνείας συνέβαλαν στη διαμόρφωση μιας ανάλαφρης ατμόσφαιρας, που ευδοκιμούσε για την περεταίρω ξεδίπλωση του χορευτικού πανζουρλισμού που ακολούθησε.
Κατά το πρώτο σκέλος της συναυλίας, τα τραγούδια προέρχονταν από τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος “With Monsters And Gods”. Τραγούδια πιο “κοριτσίστικα” σύμφωνα και με τα λόγια του Οliver, που καλύπτουν μια θεματολογία πιο συναισθηματική (έρωτες, αγάπες, δακρύβρεχτες αναμνήσεις και χωρισμούς- κατάλαβες). Με τη λήξη του πρώτου σκέλους ακολούθησε μια σειρά τραγουδιών που συμπεριλάμβανε τις γνωστές επιτυχίες του συγκροτήματος- καθώς και τις διασκευές για τις οποίες έχουν διακριθεί. Ακούσαμε, λοιπόν, το “My Love For Evermore” (φυσικά), “Johnny Are You Gay”, “Heartbreak Boogie”, “Enola Gay” και “Call Me” μεταξύ πολλών άλλων.
Συνοπτικά, η συναυλία των Hillbilly Moon Explosion, θα αποτελούσε την καταλληλότερη επιλογή για την έναρξη του Σαββατόβραδού σου. Με τη δυναμική παρουσία τους επί σκηνής- όπου όλα τα μέλη ήταν εκφραστικότατα τόσο μουσικά όσο και κινησιολογικά- κατόρθωσαν να φέρουν σε πέρας μια συναυλία που σε άφηνε γεμάτο ενέργεια και διάθεση να απολαύσεις τη ζωή, να διασκεδάσεις, να χορέψεις και γιατί όχι… να ερωτευτείς!