Oι Hillbilly Moon Explosion φέρνουν στο Gagarin την oldschool γοητεία τους το Σάββατο 2 Απριλίου, ενώ λίγες ημέρες πριν, απαντούν στις ερωτήσεις της Μαρίλης Κουλολιά σχετικά με τη συνεργασία των Oliver Baroni και Emanuela Hutter, τις ενδιαφέρουσες διασκευές τους, αλλά και τις μουσικές επιρροές τους.
Απ’όσο γνωρίζω, στην αρχή ανήκατε σε διαφορετικά συγκροτήματα κι έπειτα αποφασίσατε να συνεργαστείτε, συμπτύσσοντας τα ονόματα των συγκροτημάτων σας, διαμορφώνοντας αυτό το αλλόκoτο αλλά αρκετά cool όνομα. Πώς κι αποφασίσατε να συνεργαστείτε;
Το όνομα της δικής μου, εφηβικής, μπάντας ήταν The Hillbilly Headhunters και παίζαμε psychobilly ενώ η Emanuela άνηκε σε ένα alternative pop σχήμα, στο πλαίσιο του οποίου ασχολούταν με τη στιχουργία, και ονομαζόταν MD Moon. Επικαλεστήκαμε, επομένως, τη δημοφιλία και των δύο συγκροτημάτων, αποσκοπώντας στην ανακύκλωση, κατά τις ζωντανές εμφανίσεις μας, μέρους του ήδη αποκτηθέντος κοινού μας. Λειτούργησε – είχαμε κοινό από τη πρώτη στιγμή. Το αρνητικό της όλης φάσης είναι οτι τώρα έχουμε ξεμείνει με ένα αρκετά γελοίο όνομα, που τείνει να χάνεται στις φεστιβαλικές αφίσες. Πάντα ήθελα να δοκιμάσω κάτι με την Emanuela επειδή είχα το προαίσθημα πως θα έβγαινε κάτι εκπληκτικό απ’τη συνεργασία μας. Γνώριζα οτι είχε επιρροές από τη punk και την alternative-pop κλπ., αλλά επίσης ήξερα πώς μπορούσε να αναδημιουργήσει τις Ronettes όπως κανεις άλλος. Επίσης, εκείνη ήταν το άτομο που με σύστησε στην Patsi Cline και όλες τις λοιπές φοβερές τραγουδίστριες της country. Όταν είπε πώς ήθελε να δοκιμάσει ένα “κάπως σέξι rock’n’roll κράμα” αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε.
Ήταν πάντα η συνεργασία σας εύκολη; Πώς αντέδρασε το κοινό σας;
Η συνεργασία μας πάντα με ενέπνεε. Δε δίνεται σε πολλούς η ευκαιρία να συνεργαστούν με ένα τόσο ταλαντούχο άτομο όπως η Emanuela, οπότε είμαι ευγνώμων γι’αυτό. Νομίζω ότι το κοινό μας εκτίμησε αυτή τη συνεργασία. Η ανταπόκριση τους ήταν θετική από τη πρώτη κιόλας στιγμή.
Τα μουσικά θέματά σας, στιχουργικά, πραγματεύονται ζητήματα όπως η αγάπη και η λησμονιά, κι όλα τα λοιπά ανεξήγητα συναισθήματα που μας βασανίζουν όλους. Πώς κι αποφασίσατε να κινηθέιτε σε μια τόσο συναισθηματική σφαίρα;
H αγάπη και η επακόλουθη απώλεια, η ζωή κι ο θάνατος, αυτά τα ζητήματα συνίστανται από μόνα τους. Δεν λάβαμε κάποια απόφαση. Δεν ήταν μια “επαγγελματική κίνηση”.
Κάνετε αρκετές διασκευές, κάποιες εκ των οποίων δεν ακολουθούν καν την χαρακτηριστική psychobilly κατεύθυνσή σας! Πώς και το αποφασίσατε αυτό;
Όταν θεωρούμε ότι μπορούμε να υποστηρίξουμε ένα κομμάτι φωνητικά, τότε αυτό μας παρέχει το κατάλληλο κίνητρο προκειμένου να το επιχειρήσουμε. Ένα καλό τραγούδι δεν πάυει ποτέ να είναι ένα καλό τραγούδι, ανεξάρτητα από το ύφος στο οποίο πρωτοηχογραφήθηκε.
Επίσης, ένα ζήτημα που με έχει απασχολήσει τελευταία είναι η παρελθοντολαγνεία που δέιχνει καταβάλει τους ανθρώπους. Ως καλλιτεχνικές οντότητες, και δεδομένου ότι ο ήχος σας φέρει μια vintage αισθητική, θα προτιμούσατε να παίζετε μουσική στο παρελθόν ή στο παρόν και γιατί;
Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με το παρόν. Βέβαια, πέρα από αυτό, θα επιθυμούσα να παίζω μουσική στο παρελθόν για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή οι άνθρωποι τότε αγόραζαν ακόμα δίσκους, και μπορούσες κατ’αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσεις τα ως προς το ζην σου. Δευτερον, το ακροατήριο δεν περιοριζόταν κατά τις συναυλίες στο να τραβάει βίντεο και να φωτογραφίζει από τα κινητά του.
Θα μπορούσε κανείς να εντoπίσει πληθώρα επιρροών στον ήχο σας, που εκτείνονται από psychobilly σε πιο pop εως και ska τόνους. Πώς ακριβώς κατορθώσατε να “παντρέψετε” όλα αυτά τα είδη και να παραμείνει ο ήχος σας τόσο φυσικός;
Το καταφέραμε επειδή δε μπήκαμε στο τρυπάκι της υπερανάλυσης. Παίζεις με τον τρόπο που θεωρείς ότι θα αναδειχθεί ένα κομμάτι καλύτερα. Πάντα επέμενα πάντα στη χρήση ενός ska kick drum όταν παίζουμε country. Δεν το πολυσκεφτόμαστε, απλά έτσι μου βγαίνει.
Τι σας εμπνέει περισσότερο ως μουσικούς;
H μουσικότητα – όταν οι μουσικοί σου παίζουν σε συνάρτιση αλλά και ανεξάρτητα από εσένα τόσο σε σχέση με τη μουσική όσο και με το τραγούδι. Όταν τα πάντα αναμειγνύονται και αποκτούν μια συγκροτημένη υπόσταση.
Είστε ένα συγκρότημα που κάνει πολύ συχνά περιοδείες. Ποιες είναι μερικές από τις τοποθεσίες που περισσότερο απολαμβάντε να επισκέπτεστε;
H Eλλάδα είναι πολύ ψηλά στη λίστα μας. Λατρεύουμε να σας επισκεπτόμαστε.
Το μόττο σου σε πέντε λέξεις;
Δεν θέλω να προσκολληθώ σ’ένα μόττο. Προτιμώ να προσαρμόζομαι ανά τις περιστάσεις!
Τέλος, τι να περιμένουμε από την επερχόμενη συναυλία σας εδώ, στην Ελλάδα;
Να σου πω την αλήθεια δε ξέρω, από τη στιγμή που δεν έχουμε ξαναπαίξει στο Gagarin 205. To μόνο που γνωρίζω είναι πως θα παίξουμε rock’n’roll και θα θέλαμε να σας προσκαλέσουμε όλους.
***ENGLISH VERSION:***
From what I know, in the beginning you belonged in different bands and afterwards you decided to work together, fusing your band-names into one, forming this weird but still pretty cool name. How did you decide to join sounds a cooperate?
The Hillbilly Headhunters was my teenage psychobilly band and Emanuela’s alt-pop singer-songwriter project was called MD Moon. So we tried to tap in to both bands’ reputation as live acts in the hope of recycling some of the respective followings. It worked – we had an audience from day one. The downside is we’re now stuck with a slightly silly band name, one that tends to get lost on festival posters. I always wanted to try something with Emanuela because I had a feeling it could be terrific. I knew of her background in punk and alt-pop etc., but also knew how she could do Ronettes like no other. Plus it was her who first introduced me to Patsy Cline and all the great female country singers. And when she said she’d like to do “a sort of sexy rock’n’roll thing” we decided to give it a go.
Was working together always breezy? How did your starting audience react?
Working together was always inspiring. It’s not everyone who gets to work with such a talented person as Emanuela, so I’m just very grateful. And I think our audience always appreciated it. We got good feedback from the audience from day one.
Your music themes, lyrically, seem to cover subject such as love/sorrow and all those inexplicable human emotions that seem to bother us all. How did you decide to move in this emotional direction?
Love and loss, life and death – that stuff suggests itself. No decision necesarry. It’s not a career move.
You do a lot of music covers, some of them not even heading in your characteristic psychobilly direction! How do you decide on them?
If a song strikes me as having a great vocal line that one of us could sing well, then I’ll be inspired to take it on. A good song is always a good song, no matter what style it was first recorded in.
This has been bothering me for a while, people seem to have this obsession with the past . As artistic entities, and since your sound has this vintage spark, would you prefer to play in the past or present and why?
I’m perfectly happy right now in 2016. That said, I would like to play in the past because people still bought albums then, you could actually make a living and didn’t spend the whole concerts filming and photographing with their cell phones.
One can hear many different influences in your sound, ranging from clean psychobilly to more pop and even ska tones. How did manage to fuse all those genres together and still have them sound so organic?
By not really thinking about it. You just play in the way that fits the song best. I’ve always insisted on a ska kick drum when we play honky tonk country – there’s nothing calculated about that, it’s just that it feels right to me.
What inspires you most as musicians?
Musicality – if your musicians play into and play off your own playing and singing. If everything weaves together and comes out as one.
You are a band that loves to tour, which are some of your favourite places to visit and why?
Greece is very high on our list. We love coming here.
What is your life motto in five words?
I don’t have a motto I’d stick to. I prefer to remain adaptive and agile.
And lastly, what should we expect from your forthcoming concert here in Greece?
I don’t really know, since I’ve never played the Gagarin 205. All I know is we’re going to rock’n’roll and we’d like to invite all of you to join in.