Έστω ότι αποφασίζεις να διασκευάσεις έναν ολόκληρο κλασικό δίσκο, ο οποίος έχει αφήσει ιστορία, χαρακτηρίζοντας μια ολόκληρη γενιά και καθιερώνοντας τη θέση του στον πολυπρόσωπο κόσμο της μουσικής. Αυτή σίγουρα θα ήταν μια αρκετά δύσκολη απόφαση, αφού απευθείας θα βρισκόσουν αντιμέτωπος με μια αρκετά μεγάλη πλειοψηφία σκληροπυρηνικών θαυμαστών του συγκροτήματος, που είναι απόλυτα ικανοποιημένοι με τον δίσκο ως έχει και η οποιαδήποτε παραποίηση το έλαχιστο θα τους “χαλούσε”. Πόσο μάλλον αν το περι ου ο λόγος συγκρότημα ήταν οι Beatles, δίσκος ήταν ο “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club” και στο μείγμα προσέθετες και την (όχι και τόσο αρεστή στο μουσικο κοινό) Miley Cyrus…
Oποιοσδήποτε θα θεωρούσε κάτι τέτοιο παράλογο. Αυτό ωστόσο, δεν ισχύει για τους Flaming Lips, οι οποίοι αρέσκονται στο να διασκευάζουν δίσκους-κολοσσούς, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν με το “Dark Side of the Moon” των Pink Floyd, το “In the Court of the Crimson King” των King Crimson και ομώνυμο άλμπουμ με το οποίο έκαναν το ντεμπούτο τους οι Stone Roses.
Στο στόχαστρο λοιπόν αυτή τη φορά βρέθηκε το “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club” των Beatles, το οποίο υπέστη μαζί με άλλους πολλούς συνεργούς- χειρουργούς , 27 στο σύνολο , μια ριζική μεταμόρφωση που άλλαξε από κάθε άποψη τον ήχο του πρωτότυπου δίσκου. Οι αρχικές ονειρικές μελωδίες , περνάνε μέσα από το πολύχρωμο καλειδοσκόπιο των Flaming Lips και μετατρέπονται ακαριαία σε ένα ακραίο ψυχεδελικό τριπάκι που σε μεταφέρει βίαια σε ένα νέο σουρεαλ χωρoχρόνο. Η παραμονή σου σε αυτόν τον κόσμο είναι άλλωτε ευχάριστη και ταξιδιάρικη , επιφυλάσσεται όμως και το ενδεχόμενο ξαφνικά να bad-tripάρεις και να περάσεις σε ένα εφιαλτικό τσίρκο παραλόγου, όπου το εκκωφαντικό βουητό θα ταλαιπωρεί τα αφτιά σου και κυριολέκτικα θα αισθάνεσαι τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να καίγονται, απορώντας «γιατί ;!!».
Highlights του άλμπουμ θα μπορούσαν να θεωρηθούν το “Getting Better” με τους Dr. Dog και Chuck Inglish, όπου ο ψυχεδελικός –ροκ αέρας του πρώτου έρχεται να δέσει αρμονικά με αφηγηματική ανάγνωση των στίχων απο τον τελευταίο και στο σύνολο τους διαμορφώνουν έναν εκρηκτικό συνδυασμό που προσιδίδει στο κομμάτι την επιτηδευμένη παράνοια που οι Flaming Lips επιθυμούν, ή οποία όμως εξισορροπείται από την ηρεμία του Inglish . Aξιόλογη είναι επίσης και η διασκευή του “Within You Without You” με τους Birdflower και Morgan Delt, που συνεργάζονται αρκετά καλά. Συγκεκριμένα τα ψιλά φωνητικά της Birdflower καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια εξώκοσμη και παράλληλα οικεία ατμόσφαιρα η οποία αναμειγνύεται περιέργως καλά με τις αρχικές ανατολίτικες επιρροές του Harrison. Ένα άλλο κομμάτι που ξεχωρίζει είναι το “Good Morning Good Morning με τους Zorch, Grace Potter και Treasure Mammal, το cover του συγκεκριμένου τραγουδιού ποδοπατάει όλες τις λεπτές γραμμές που οριοθετούσαν το πρωτότυπο (αριστουργηματικό) κομμάτι, ο ήχος φαντάζει να ξέφεύγει, ξέφρενος προς πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις παράλληλα , ενώ αποκτά πιο απροσδιόριστη υπόσταση που θυμίζει αρκετά μεθυσμένο τραγούδι, με τον Potter κρατάει τα ηνία .
Στο σύνολο του, το αλμπουμ αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια. Περιλαμβάνει τα βασικά χαρακτηριστικά των Flaming Lips, όπου χαρακτηρίζονται από μια πιο πειραματική προσέγγιση του ήχου, προσπαθώντας να εξερευνήσει διαφορέτικα μονοπάτια και να χαράξει νέες κατευθύνσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό το καταφέρνει με μεγαλη επιτυχία , άλλες φορές όχι και τόσο. It’s all in the game, και συνήθως τόσο στη μουσική όσο και στη ζωή οφείλεις να ρισκάρεις. Τέλος, ποσό από τα έσοδα θα δoθεί ως δωρεά στο Bella Foundation, έναν οργανισμό για άρρωστους και άπορους ιδιοκτήτες κατοικιδίων, που παρέχει δωρεάν κτηνιατρική φροντίδα.