Οι The Drin είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις συγκροτημάτων που, ενώ το ταλέντο των μουσικών είναι προφανές, και οι ιδέες τους αρκετά πρωτότυπες, τα νούμερα και η αναγνωρισιμότητα δεν αντιστοιχούν με την ποιότητά τους. Το post-punk συγκρότημα από την πόλη του Οχάιο κυκλοφόρησε τον τέταρτο δίσκο τους, με όνομα “Elude the Torch”, στις 28 Ιουνίου, και τον ακούω από εκείνη την ημέρα. Μετά από σχεδόν μια εβδομάδα στο repeat, μπορώ να αντιληφθώ τη διαφοροποίηση στον ήχο τους σε σχέση με το περσινό, εξίσου αξιόλογο, “Today My Friend You Drunk the Venom”.
Στον νέο δίσκο, το συγκρότημα πρόσθεσε παραπάνω μελωδία στις συνθέσεις τους, αφήνοντας πίσω τον χαώδη και έντονο ήχο του παρελθόντος. Εδώ οι ρυθμοί έχουν πέσει, και τα ντραμς έχουν πάρει μια σημαντική ανάσα από τους έντονους ρυθμούς του προκατόχου. Ακούμε το μπάσο να παίρνει έναν πιο πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ τα φωνητικά έχουν γίνει πιο σκοτεινά από ό,τι πριν, εντάσσοντας και ωμή απαγγελία στο “Comb the Wreckage”.
Κάτι καινούργιο επίσης είναι τα πολλά country στοιχεία, με φλάουτα, ακουστικές κιθάρες, αλλά και φυσαρμόνικα στα κομμάτια “Tomorrow’s Just Laughin” και “Lease on Life”, τα οποία έχουν μια Nick Cave αύρα. Η έκπληξη είναι το ένατο κομμάτι του δίσκου, με όνομα «Δεν Είσαι καλά», στα ελληνικά. Παράδοξο, αλλά το κομμάτι είναι πλήρως εξελληνισμένο, θυμίζοντας ωστόσο το γνωστό «Καλημέρα, καληνύχτα, καληνότσες» από τη Ζήνα, λόγω τον σπαστών ελληνικών του τραγουδιστή . Μια παρόμοια προσπάθεια είχε κάνει και η Diamanda Galas το 1994, στο κομμάτι “Hex”.
Για κλείσιμο, ο δίσκος έχει ένα δεκάλεπτο κομμάτι στα όρια του ambient στο δεύτερο μισό του, το οποίο θυμίζει τον Caretaker, στα μεταβατικά στάδια 2-4, στο άλμπουμ του “Everywhere at the End of Time”.
