Έκτο album για το supergroup – κολεκτίβα του Αυστραλού David Lowy και δεύτερο με τον τεράστιο Glenn Hughes (Trapeze, Deep Purple, Black Sabbath, Hughes/Thrall) στις τάξεις τους. Ο θεός του μπάσου και των πρίμων φωνητικών τραβάει από μόνος του την προσοχή σε κάθε κυκλοφορία που συμμετέχει. Προσθέστε και το ταλέντο του άλλου βετεράνου Doug Aldrich (Whitesnake, Dio, House of Lords) και ήδη οι προσδοκίες ανεβαίνουν στα ύψη.
Η προηγούμενη πολύ καλή κυκλοφορία του 2021, “Holy Ground” είναι πολύ πρόσφατη και μας έκανε να αναρωτιόμαστε για τα αποθέματα έμπνευσης που μπορεί να οδήγησαν σε τόσο σύντομη προσφορά νέου υλικού. Πράγματι στο εναρκτήριο “Face your Fear”, η υποδειγματική παραγωγή και το εξαιρετικό mastering σου τρίβουν το groove στη μούρη, η αναμενόμενη κορύφωση δεν έρχεται όμως ποτέ καθώς το ρεφρέν είναι υποτονικό. Παρόμοια είναι η κατάσταση και στο επηρεασμένο από Whitesnake, “Hypnotize Yourself” αλλά και στο πιο γρήγορο “Shine On”. Ξεκινά το κομμάτι, λες εδώ είμαστε, αλλά μένεις με τη χαρά. Γενικά ο δίσκος κινείται σε αυτό το επίπεδο.
Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις όπως η ψυχωμένη γκρούβα του θεόβαρου ομώνυμου τραγουδιού, αλλά και η όμορφη διαδρομή στην οποία οδηγεί το μπάσο το “Courageous”, μάλλον το καλύτερο του album. Ξεχωριστό επίσης και το φινάλε με το εκπληκτικό soul “Roll On”. Αν είχαν και άλλα τέτοια κομμάτια στη συλλογή δεν θα έμοιαζαν τα 36 λεπτά της ατελείωτα. Ιδιαίτερη αρνητική μνεία πρέπει να γίνει στο εξώφυλλο το οποίο πρέπει να το έχει σχεδιάσει κανένα ανιψάκι τους στο photoshop. Τόσοι καλλιτέχνες υπάρχουν εκεί έξω. Δεν μπορούσαν να διαθέσουν δύο δεκάρες να τους φτιάξουν ένα εξώφυλλο της προκοπής;
Συνολικά το “Radiance” δίνει την εντύπωση της αχρείαστης βιασύνης για την κυκλοφορία υλικού, καθώς τα τραγούδια, ενώ ξεκινούν από καλές ιδέες, χρειάζονταν εμφανώς περισσότερη δουλειά. Ρίξτε του μια αυτιά αλλά και να μην προλάβετε, δεν χάνετε και τίποτα.