Yπάρχουν δίσκοι που η ατμόσφαιρά τους “απαιτεί” συγκεκριμένες καταστάσεις για να ακουστούν σωστά ή τα κομμάτια σε οδηγούν νοητά εκεί που θέλουν. Το “Comedown” δεν γίνεται να το απολαύσεις στο 100% ακούγοντάς το σε μια μεσημεριανή βόλτα στο κέντρο, ούτε στην παραλία το καλοκαίρι. Είναι ένας απόλυτα φθινοπωρινός και moody δίσκος και πολύ έξυπνα οι The Crashes το κυκλοφόρησαν την σωστή στιγμή.
Σε λιγότερο από έναν χρόνο από την κυκλοφορία του πρώτου τους ομώνυμου ΕP, η μπάντα ανακοίνωσε το “Comedown”, με το φανταστικό εξώφυλλο να προϊδεάζει ακριβώς τον ακροατή για το περιεχόμενο. 11 Graveyard Rock τραγούδια, που μοιάζουν να γράφτηκαν μεταμεσονύχτιες ώρες σε σκοτεινά speakeasy στέκια των ηρώων του Tom Waits, και ξεκάθαρα αδικούνται αν δεν ακουστούν ως σύνολο.
Ο δίσκος ξεκινά με το βαρύ και groovy riff του “Alcoholism”, οδηγώντας μας στην βραχνή φωνή του Παντελή που ερμηνεύει τους στίχους με μεγάλη θεατρικότητα. Το πρώτο highlight του δίσκου φτάνει νωρίς με το “Since You’ve Gone”, το οποίο περικλείει όλα τα χαρακτηριστικά των The Crashes σε ένα κομμάτι: Βlues rock riffs, σκοτεινές κιθαριστικές μελωδίες, ρυθμικά parts με drums και μπάσο να πρωταγωνιστούν, το ξέσπασμα στο über-catchy ρεφρέν, και εκρηκτικό κλείσιμο με ένα mini jam. Aκολουθεί το πρώτο single του album, “Narcissism” και παρ’ότι στα πρώτα ακούσματα με ξένισε η επιλογή του, δένει πολύ όμορφα μέσα στην ροή των κομματιών. Βασισμένο σε μια έξυπνη μπασογραμμή και ακόμα μια θεατρική ερμηνεία στα φωνητικά, μας περνάει στο piano driven “Generation of Depression” και το self-explanatory “Graveyard Bar”. Συνέχεια με το προσωπικό αγαπημένο “Bubbletale”, όπου το (σχεδόν χαρούμενο) intro à la Libertines ξεγελά για λίγο το αφτί, αλλά στην συνέχεια η μελαγχολία κυριαρχεί μέχρι το πανέμορφο ρεφρέν βγαλμένο από Bowie εποχής Ziggy. Η καλοδουλεμένη παραγωγή βοηθά τις συνθέσεις να αναδειχθούν, και ακούγεται ολόφρεσκη και σύγχρονη χωρίς να χάνει την ζεστασιά και την ζωντάνια άλλων εποχών. Έπεται το ανατριχιαστικό “Grievy Night”, με απόκοσμα γυναικεία φωνητικά να συνοδεύουν όλο το κομμάτι, ακολουθώντας το αργό build up που καταλήγει σε ένα απρόσμενο Sabbath-ικό τελείωμα. Η αδιαμφισβήτητη ποικιλία του album αποδεικνύεται με την αλλαγή στο Rock & Roll του “Crash On. Me” και μετέπειτα σε μια Western ballad στο “Dyina’ See You Down”.
Οι Crashes με αυτό το album δείχνουν ότι έχουν όλο το πακέτο για να περάσουν στο επόμενο επίπεδο. Συνθέσεις που ξεχωρίζουν, απόλυτα χαρακτηριστικό μουσικό ύφος που πάει πακέτο με την όλη αισθητική και το image τους, και έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς να τους βοηθήσει να πετύχουν τον στόχο τους.