Με την προηγούμενη δουλειά τους ”Trouble And Desire” εκτός του ότι κέρδισαν για μία ακόμη φορά τις εντυπώσεις, οι Αθηναίοι The Callas είχαν προετοιμάσει το έδαφος με 2 συνθέσεις όπου χρησιμοποιούσαν ελληνικό στίχο. Η νέα τους δουλειά Είμαι Ένα Ξενοδοχείο αν και ηχογραφήθηκε στην επαρχία έχει έναν αθηναϊκό αέρα και πλέον ο ελληνικός στίχος έχει την πρωτοκαθεδρία. Σίγουρα το πρώτο ερώτημα που δημιουργείται είναι το αν δένει με τον ήχο των The Callas, μία ερώτηση που βρίσκει απάντηση από την αρχή κιόλας της ακρόασης.
Γενικότερα στο Είμαι Ένα Ξενοδοχείο οι Αθηναίοι επιχειρούν κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που τους είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν, λιγότερες εκρήξεις σαν αυτές του “Anger” ή του “Trouble And Desire” και περισσότερα mid-tempo, με τις επιρροές τους από την ελληνική μουσική να κάνουν σε πολλά σημεία την εμφάνισή τους στα “Νυχτολούλουδο” και “Η Κυριακή πεθαίνει” όπου φανερώνει την αγάπη των μελών της μπάντας για τα Ρεμπέτικα. Το “Την Είδα να Πέφτει” είναι η μοναδική αγριεμένη σύνθεση του δίσκου και θυμίζει λιγάκι το ντεμπούτο της μπάντας όπου ακουγόταν πιο ακατέργαστο, ενώ το “Κάθε Φορά” ακολουθεί ένα πιο 80’s post- punk ύφος για ν’ ακολουθήσει το “Άνδρας-Γυναίκα” όπου η μπάντα κατακεραυνώνει το συντηρητισμό με ηχητικό φόντο τον παραμορφωμένο ήχο των Sonic Youth και το ομότιτλο που κλείνει τον δίσκο σε εντελώς ακουστικό ύφος.
Έστω κι αν προσωπικά θεωρώ πως το “Είμαι Ένα Ξενοδοχείο” είναι ένα σκαλί πιο κάτω από τον προκάτοχό του, αυτό δεν σημαίνει πως είναι ένας δίσκος όπου η μπάντα καταφέρνει να συνδυάσει τις ετερόκλητες επιρροές της, που ξεκινάνε από τον Τσιτσάνη και τον Αττίκ και καταλήγουν στους Birthday Party και τους Sonic Youth αρκετά επιτυχημένα και με μία πεντακάθαρη παραγωγή. Αν σκοπεύουν να συνεχίσουν σε αυτό το ύφος θεωρείται μια καλή αρχή και δείχνει μια ακόμη καλύτερη συνέχεια.