Είναι λίγες οι φορές, που η αναζήτηση μικρών μουσικών διαμαντιών θα με οδηγήσουν εν τέλει και στην ανακάλυψή τους. Είναι άκρως γοητευτικό το γεγονός, πως η γενιά Ζ, όπως αρκετοί δε δίστασαν να αποκαλέσουν, σκαλίζει τις παρελθοντικές μουσικές συνουσίες της soul με τον ταπεινά elegant κόσμο των blues. Σε αυτή την μικρή κατηγορία ανήκουν, λοιπόν, και οι The Blueprint, ένα αθηναϊκό σχήμα που συγχύζει συνεχώς τις επιρροές του με τα μελαγχολικά blues. Με αφορμή την live εμφάνισή τους παρέα με τις ρετρό διαθέσεις των Ciggy Kiss στο stage του Six d.o.g.s, o Δημήτρης Κωβαίος μιλά στην Έφη Καραμουσάλη και το Rockinathens.gr
Τι θυμάστε από την πρώτη σας πρόβα;
Ποια από όλες τις πρώτες πρόβες;
Έχουν προκύψει αλλαγές στη δομή των μελών;
Κλασικά! Κάθε πρώτη φορά, λοιπόν, και διαφορετική… Όταν πρωτοπαίξαμε ως Blueprint, ήταν με φίλους, για να περάσουμε καλά. Κάποια στιγμή αυτό τελείωσε, γιατί όλοι ασχοληθήκαμε με διαφορετικά πράγματα. Όταν το σχήμα ξεκίνησε σοβαρά, υπήρξαν διάφορες αλλαγές, μέχρι να καταλήξουμε στη σημερινή μορφή με τον Χρήστο Μούχλια στα drums και τον Αλέξη Νασσάτι στο μπάσο. Οπότε, από κάθε πρώτη πρόβα μένουν οι ευχάριστες στιγμές αμηχανίας μεταξύ ανθρώπων που παίζουν για πρώτη φορά μαζί
Πώς συνδέεται το όνομα με τη “Blues” νοοτροπία;
Το όνομα της μπάντας προήλθε από μια παρερμηνεία μου, της λέξης “blueprint”, ως το στίγμα που αφήνουν τα blues στην ψυχή του ακροατή. Αυτό έγινε και η αφετηρία να ακούσω blues μουσική, από τον Rory Gallagher και τον Stevie Ray Vaughan, μέχρι τον Muddy Waters και, ακόμα πιο παλιά, τον Leadbelly. Όλα αυτά εμποτίστηκαν στην αντίληψή μου, μουσικά. Τη νοοτροπία, η οποία διέπει τα “blues”, ο καθένας τη βιώνει διαφορετικά, αλλά σχετίζεται με πολύ καθημερινά και ανθρώπινα θέματα. Έρωτας, ανάγκη αναγνώρισης, καλά-καλά η ίδια η επιβίωση. Όλα αυτά βγαίνουν μέσα από τη μουσική που μοιραζόμαστε στο συγκρότημα.
Περάσατε πολλά μουσικά στάδια, για να καταλήξετε στο παρόν;
Όχι ιδιαίτερα, διαφορετικά στάδια… Περισσότερο θα έλεγα, με την προσθήκη του Αλέξη, ότι αποκτά πλέον πιο ολοκληρωμένη υπόσταση η δουλειά!
Πειραματίζεστε πλέον περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν ή επιλέγετε πιο σταθερά βήματα ικανά να σας προσφέρουν το safe αποτέλεσμα που επιθυμείτε;
Δοκιμάζουμε διάφορα πράγματα. Αυτά που μας αρέσουν περισσότερο, τα κρατάμε. Το αν είναι safe ή όχι, δεν είναι κάτι που μας απασχολεί ιδιαίτερα.
Με τι άλλο ασχολούνται οι Blueprint; Τι κρύβεται πίσω από τα μέλη της μπάντας;
Διάφορα γύρω από τη μουσική. Ο Άλεξ τρέχει το project Studio Vava, ο Χρήστος session κι εγώ ενδιαφέρομαι για μουσική παραγωγή σε στουντιακό περιβάλλον.
Ποιο album του 2018 θα προτείνατε σε κάποιον να ακούσει οπωσδήποτε;
Δύσκολο… Προσωπικά άκουσα πολύ το “Both Sides Of The Sky”, με ακυκλοφόρητες δουλειές του Jimi Hendrix και από εγχώρια πράγματα, “Wowsers” από Chickn.
Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που ακούσατε ολόκληρο ως μπάντα;
Πρέπει να ήταν κάτι από Pink Floyd, πάει όμως πολύς καιρός.
Και με ποιον θα “επενδύατε” τη διαδρομή σας με το βαν, σε ένα ευρωπαϊκό tour;
Όταν έρθει εκείνη η ώρα, θα φροντίσω, να είναι όντως Pink Floyd… Θα διαλέξω το “Meddle”!
Τι είναι αυτό που μπορεί να σας εκθέσει αρνητικά, ως μπάντα;
Δεν το έχουμε σκεφτεί ιδιαίτερα. Κάνουμε αυτό που επιλέξαμε και αφήνουμε τους ακροατές, να κρίνουν.
Όλοι θέλουμε αυτό που κάνουμε να έχει απήχηση, έτσι; Εσείς, τι θα προτιμούσατε, να νιώσετε το αίσθημα της ολοκλήρωσης, μετά από μια ηχογράφηση, αλλά το αποτέλεσμά της να αφήσει παγερά αδιάφορο τον κόσμο που θα το ακούσει ή ο κόσμος να αγαπήσει ένα δίσκο, που εσάς δε θα σας έχει ικανοποιήσει;
Γιατί να κάνεις κάτι που δε σε ικανοποιεί σε πρώτη φάση; Είναι μέρος της δουλειάς, να κριθεί αυτό που κάνεις, αν αρέσει ή όχι. Κάνουμε αυτό που μας εκφράζει. Αν δεν έχει απήχηση, θα ασχοληθούμε με κάτι διαφορετικό.
Ποια άλλη μορφή τέχνης σας συγκινεί εκτός από τη μουσική;
Η ζωγραφική πολύ και η φωτογραφία, όταν έχει concept.
Πόσο επικίνδυνο μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός, πως η old school λογική εξασθενεί, εξαιτίας της τεχνολογίας και των social; Θεωρείτε πως είναι ένας σωστός τρόπος να διαδώσει τόσο εύκολα κάποιος την τέχνη που δημιουργεί;
Δεν ξέρω, αν είναι επικίνδυνο, σωστό ή λάθος. Είναι των ημερών μας, όμως, προσωπικά πιστεύω ότι τη μουσική την εκτιμάς και τη βιώνεις περισσότερο, όταν βγάζεις από το ράφι το δίσκο να ακούσεις για 30-45 λεπτά, παρά όταν είσαι με το τηλέφωνο online και παίζει στον αυτόματο μια πλατφόρμα, που δεν έχει άμεση σχέση με τη μουσική.
Θέλετε, να χαρακτηρίσετε με μερικά λόγια τη μπάντα που θα σας συντροφεύσει στη σκηνή του Six d.o.g.s; Τι είναι αυτό που πιστεύετε πως θα σας ενώσει, ώστε να θεωρηθεί ένα πετυχημένο live;
Ciggy Kiss, ωραίο σχήμα. Νομίζω, ο δυναμισμός τους επί σκηνής θα ταιριάξει με το δικό μας και θα είναι μια όμορφη βραδιά!
Τι να περιμένουμε από εσάς στο live της Τετάρτης; Τι είναι αυτό που θα μας γοητεύσει κατά τη γνώμη σας;
Δύσκολο να πεις, τι αρέσει στον κόσμο και τον γοητεύει… Σίγουρα πάντως, θα ακούσετε κομμάτια μας που δουλεύουμε στα πλαίσια μιας πρώτης συλλογής, μαζί με κάποια που μας έχουν επηρεάσει βαθειά, σε δικές μας εκδοχές!
Ποια είναι τα τρία άμεσα σχέδια της μπάντας, μελλοντικά;
Δουλεύουμε ήδη τα κομμάτια, που θα αποτελέσουν τη βάση της πρώτης μας συλλογής, στην στουντιακή τους εκδοχή. Όταν τα έχουμε έτοιμα, θα συζητήσουμε τα επόμενα βήματα. Δηλαδή, κυκλοφορία και εμφανίσεις.
Μια φράση “κωδικός” που εκφράζει τον χαρακτήρα των Blueprint;
Να ανακαλύπτεις συνέχεια, ποιος είσαι και να δουλεύεις, για να το εξελίξεις
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας, θα τα πούμε ξανά 12 Ιουνίου, στη σκηνή του Six D.o.g.s.
Εμείς ευχαριστούμε για την πρόσκληση!