Γλυκιά μου ψυχεδέλεια, όσες φορές κι αν έρχεσαι στη ζωή μου, με όποιον τρόπο, με κάνεις να μαστουρώνω νηφάλια και να ξεχνιέμαι. Τιτανομέγιστοι The Black Angels, πάντα σας αγαπούσα και πάντα θα σας αγαπώ. YO! Αυτά για ορεκτικό, πάμε τώρα στα πατροπαράδοτα.
Ημερομηνία κυκλοφορίας του “Death Song”, η 21η Απριλίου. Έντεκα κομμάτια βουτιάς σε μια ψυχεδέλεια άνευ όρων που τα ανεπανάληπτα φωνητικά του Alex Mass, και να μην ήθελες, μαρτυρούν ξεκάθαρα πως πρόκειται για τους The Black Angels. Πολύ καλός, ξεκάθαρος ήχος. Ακουγόντουσαν όλα πεντακάθαρα και θεωρώ πως η παραγωγή αυτού του δίσκου απλά γάμησε! Πρωταρχικά και κύρια, αυτό έπρεπε να ειπωθεί.
Με τα κομμάτια τους να κυμαίνονται κατά μέσο όρο στα τέσσερα λεπτά, έχουμε 46 λεπτά γεμάτα από ψυχεδέλεια, μαστούρα, rock n’ roll (γιατί είχε πολύ έντονο στοιχείο), ενώ σε κάθε ένα single η μπάντα κατάφερε να δείξει από κάτι διαφορετικό. Παρ’ όλα αυτά, ίσως να φανεί πως τεμπέλιασαν λίγο σ’ αυτό το album. Εγώ θα έλεγα, πάλι, πως οι The Black Angels, για ακόμη μία φορά, πειραματίστηκαν, ψάχτηκαν και επέδειξαν με μαεστρία πως η ψυχεδελική rock είναι πλούσια κι αποδίδει καρπούς όσες δεκαετίες κι αν περάσουν. Της τρύγησαν το κορμί σπιθαμή προς σπιθαμή και προέκυψε μια ποικιλόμορφη όαση από ταλέντο και φαντασία. Γιατί, άλλωστε, παρουσιάζονται πολύ διαφορετικοί από προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές, κάτι που από τη μια μεριά σημαίνει εξέλιξη. Από την άλλη, δεν είναι κι ο δίσκος που θα τους απογειώσει απαραίτητα. Αν με ρωτάς, βέβαια, το πιο μεγάλο κατόρθωμα για μια μπάντα δεν είναι να μένει πιστή στο Θεό της, αλλά να αποπειράται, να τεστάρει, να μοχθεί. Κι οι The Black Angels ψάχνονται. Πολύ. Και φαίνεται. Πάντα.
Το πρώτο single, “Currency”, είχε κυκλοφορήσει ως προάγγελος του νέου πονήματος. Ανήκει στην κατηγορία των κομματιών που τα ξεχωρίζεις, τα θυμάσαι και τα κρατάς καβάτζα για να τ’ ακούσεις. Το “I ‘d Kill For Her” κερδίζει από τίτλο και μουσικά διαφέρει από το εναρκτήριο “Currency”, που σημαίνει ότι ήθελαν να μας κρατήσουν στην πρίζα καθ’ όλη τη διάρκεια. Επί τη ευκαιρία, δώστε έμφαση στους στίχους κατά την ακρόαση! Εγώ, προσωπικά, στο “Hunt Me Down” αναθάρρεψα. Μας χτύπησε την πόρτα rock n’ roll-ικά. Κι εμείς ανοίξαμε! Ενώ προηγουμένως, είχαν προηγηθεί τα γιγαντιαία “Half Believing” (ναι, θέλω!) και “Comanche Moon”.
Τη σκυτάλη παίρνουν το “Grab As Much (as you can)” και το “Estimate” που σίγουρα θα τα θυμάσαι. Δώσtε βάση στο τελείωμα του “Estimate”! Με το “I Dreamt” και το “ Medicine” περνάμε σε άλλη διάσταση, σ’ αυτή που μόνο οι The Black Angels ξέρουν να μας στέλνουν. Τελειώνοντας, με το “Death March” βρίσκεσαι μία αναπνοή πριν το θάνατο από υπερβολική δόση και τρέλα ψυχασθένειας, κλεισμένος πιθανότατα στην απομόνωση, αλλά οι The Black Angels τα ξέρουν όλα και σε επαναφέρουν με το “Life Song” κάπου στην πραγματικότητα που άφησες στην άκρη για να τους ακούσεις. Ορμητικοί και με αυτοπεποίθηση, θεωρώ πως ήξεραν πως αυτό που συνθέτουν, είτε τους αποθεώσει είτε όχι, θα ήταν καλό. Και ξεκάθαρα ήταν, όσο κι αν περπάτησαν σε λίγο πιο ταπεινά και σίγουρα μονοπάτια.
Μακρηγόρησα είναι η αλήθεια, αλλά δε γινόταν αλλιώς. Έπλασαν ένα παζλ με τελείως διαφορετικά κομμάτια, που είχαν να σου μιλήσουν το καθένα με μοναδικά, αποχαυνωτικά λόγια -αν, βέβαια, ήθελες να τα ακούσεις. Το νέο album των The Black Angels, “Death Song”, αποτελείται από πολλούς αλλιώτικους κόσμους, σύμπαντα, διαστάσεις, γαλαξίες κι ουρανούς και κάθε ένα από αυτά διέπεται από το δικό του νόμο. Βρες το δικό σου έναν, υπνωτίσου, συνδέσου οριζόντια με αυτόν και μπες μέσα! Όσο για εμένα, μέχρι το Σεπτέμβρη που έρχονται, κάτι θα βρω να κάνω.