“Τ’ είν’ τούτο;” είπα στον εαυτό μου όταν πρωτοείδα το video του All Futures από τον τελευταίο δίσκο της αινιγματικής hardcore-punk κολλεκτίβας απ’ το Detroit του Αμέρικα, τους αυτοαποκαλούμενους The Armed. Καλά, σε γυμναστήριο γνωρίστηκαν; (Δείτε το video και θα καταλάβετε.) Ποιοι στο διάολο είναι αυτοί οι τύποι; Yeah, good luck with that! Σχεδόν καμία πληροφορία για τα μέλη τους, δεν είναι καν σίγουρο ότι εμφανίζονται οι ίδιοι στα video clips τους. Κρύβονται σε κοινή θέα παραμένοντας ανώνυμοι. ΟΚ, λίγο μυστήριο and a taste for the theatrical ποτέ δεν έβλαψε. Εφόσον φάγαμε την οπτική σφαλιάρα ας ακούσουμε και το ULTRAPOP, την τελευταία τους κυκλοφορία.
Το άκουσα. Και την άκουσα — την ηχητική σφαλιάρα.
Αν βάλεις στην άκρη την περιρρέουσα χιπστεριά, τους λοιπούς εικαστικούς μοντερνισμούς (είμαι old school, μη με μπλέκετε μ’ αυτά), τον διακριτικό μηδενισμό, και αφεθείς στη μουσική — όπως κάναμε ανέκαθεν — θα βρεθείς προ πολλών και αλλεπάλληλων εκπλήξεων στο άκουσμα του ULTRAPOP. Παροξυσμός δημιουργικότητας! Ματζόρε blast-beat εξάρσεις (φέρνοντας λίγο από Deafheaven) που δίνουν χώρο σε punk-rock περάσματα, ένας mathcore/noise χαμός με σφήνες από synth και ηλεκτρονικά beats, screams και μελωδίες, pop hooks και grandiose ρεφρέν, όλα αυτά πλαισιωμένα από μια βρώμικη αλλά ζεστή παραγωγή που σου γλείφει επίμονα το αυτί σαν αγριογάτα με τη γλώσσα γυαλόχαρτο.
Τα κομμάτια που με έπιασαν στον ύπνο είναι τα Average Death, Faith In Medication, και Real Folk Blues. Ένταση και λυρισμός, αβίαστο πάθος, συναισθηματικός κατακερματισμός, ένα maelstrom ονειρικού θορύβου που σε ρουφάει στη στιγμή και παρακαλάς να μη σε φτύσει ποτέ στην επιφάνεια. Κερασάκι στην acid τούρτα το τελευταίο (και σκοτεινότερο) κομμάτι του δίσκου The Music Becomes A Skull με Mark Lanegan στα φωνητικά. Και δεν σταματάει εδώ η λίστα με τις συμμετοχές: Chris Slorach (METZ), Troy Van Leeuwen (QOTSA), Ben Koller (Converge, Mutoid Man), και φυσικά ο Kurt Ballou — ιθύνων νους των παραγωγών τους.
Συνοψίζοντας, έχουμε εναν δίσκο που κυριολεκτικά τα σπάει, συνεργασίες με ηχηρά ονόματα, κι ένα γενικότερο “weirdness” μιας…περίπου μπάντας. Όλα αυτά έρχονται και δένουν μεταξύ τους, κατά έναν περίεργο τρόπο, την ώρα που αναρωτιέμαι — με το άλμπουμ στο repeat — τι άλλο είναι ικανοί να κάνουν αυτοί οι τύποι. Άν τη βρίσκεις με το geekiness των Yourcodenameis:milo και τις ταχύτητες των Dillinger Escape Plan το ULTRAPOP από τους The Armed είναι το καινούργιο σου ηχητικό σκάλωμα.