Η πόρτα για το κοινό στο six d.o.g.s την περασμένη Πέμπτη άνοιξε με μία όχι και τόσο μικρή καθυστέρηση, λόγω του ότι δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα το απαραίτητο soundcheck από τις δύο μπάντες.
Ανταπόκριση: Ιωάννα Κατσού / Φωτογραφίες: Lina Koshka (περισσότερες εδώ)
Η ώρα ήταν πλέον 10:40 μ.μ. όταν τα μέλη του post/indie/punk σχήματος Waλves πήραν τη θέση τους πίσω από τα μουσικά τους όργανα και του ομολογουμένως αρκετού εξοπλισμού που ήταν στημένα στη σκηνή και, χωρίς πολλά-πολλά, ξεκίνησαν τη live εκτέλεση του πιο γνωστού κομματιού τους με το όνομα “Whatever makes you sleep at night”.
Δυστυχώς όμως, τα τεχνικά προβλήματα δεν άργησαν να φανούν…
Στο σημείο που βρισκόμουν, ήταν κάμποσες οι στιγμές που το μπάσο δεν ξεχώριζε και μία εκκωφαντική βαβούρα κατέληγε στα αυτιά μας με τα ηχεία να “μπουκώνουν” από τις χαμηλές συχνότητες των synth και μπάσου, ενώ ο drummer “επιβίωσε” για κάποια ώρα με σπασμένο ταμπούρο.
Το άγχος τους ήταν ευδιάκριτο παρόλη την παιχνιδιάρικη διάθεσή που χρησιμοποίησαν ως άμυνα καταπολέμησής του.
Τα patterns στα synth “έτρεχαν”, ενώ οι όμορφες ιδέες των συνθέσεών τους βρέθηκαν να περιπλανιούνται στην όχι και τόσο καλή εναρμόνιση μεταξύ των ήχων και ρυθμών, για την μεγαλύτερη διάρκεια της σαραντάλεπτης εμφάνισής τους.
Ευλόγως αιτιολογημένη από τις συγκυρίες η εμφάνιση αυτή των Waλves, μας κλείνει σίγουρα το μάτι σε κάτι πιο δυνατό μελλοντικά.
Τα πέντε μέλη του πληρώματος από τον γειτονικό γαλαξία της Ανδρομέδας είχαν ήδη θέσει ψηλά τον πήχη όταν υποσχέθηκαν ένα αξέχαστο show για την παρθενική τους εμφάνιση. Λίγα λεπτά, λοιπόν, πριν τα μεσάνυχτα παρουσιάστηκαν μπροστά μας για μία πιο λεπτομερής εξέταση του ανθρώπινου είδους.
Την πρώτη εντύπωση έκαναν τα πολύ προσεγμένα μαύρα κουστούμια τους – ο frontman επέλεξε το δικό του σε μία πράσινη απόχρωση- που απέδιδαν ιδιαίτερη αισθητική αξία.
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά των live εκτελέσεων των κομματιών τους όπως τα “Take A Breath”, “Getting Old”, “Before I Wake” κ.α., μπορούσες εύκολα να αναγνωρίσεις το πόσο μελετημένοι είχαν έρθει και πως τίποτα δεν δοκίμασε την τύχη του.
Στα syth και μπάσο γίνονταν εναλλαγές των μελών του σχήματος καθ’όλη την διάρκεια και τα backing vocals παρείχαν φωνητική αρμονία σε όλο το set τους δημιουργώντας την απαραίτητη ένταση και ατμόσφαιρα.
Μάλιστα σε μία από τις δυνατές στιγμές της εμφανισής τους, η cult φιγούρα του frontman ξέκλεψε μερικά sections από μία κιθάρα υπερθεματίζοντας την έντονη αισθητική αυτής της μπάντας.
Με μόνη σημείωση πως τα τύμπανα θα μπορούσαν να είναι πιο δυνατά σε κάποια σημεία, ο ήχος τους ήταν πολύ συμπαγής και δυνατός και οι ίδιοι δεμένοι και προσηλωμένοι επί το έργον.
Οι The Andromeda Movement στάθηκαν επιβλητικά στη σκηνή του six d.o.g.s, πυροβολώντας μας αλύπητα επί σαράντα λεπτά με synth-ια, κιθάρες και φωνητικά κάθε είδους, effects και sci-fi rock.
Τελικά, έρχονται ειρηνικά ή όχι;
