Όταν ένα συγκρότημα καταφέρνει μέσα σε λίγους μήνες να πάει από το O2 Brixton Academy, χωρητικότητας τεσσάρων χιλιάδων, σε πολλαπλά sold out στο O2 Arena, των είκοσι χιλιάδων και αυτό μόλις με το δεύτερο δίσκο του, ξέρεις ότι σίγουρα κάτι κάνουν καλά. Η περίπτωση των The 1975 είναι αρκετά παρεξηγημένη, θα έλεγα, τους έχει δοθεί η ταμπέλα ενός pop rock group που απευθύνεται κυρίως σε έφηβα κορίτσια. Για μένα με τον προηγούμενο δίσκο τους “I Like it When You Sleep, For You Are So Beautiful Yet So Unaware of It” απέδειξαν ότι μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα πράγματα από το να γράφουν απλά pop rock τραγούδια.
Πλέον με το τρίτο τους album «A Brief Inquiry Into Online Relationships» βρισκόμαστε στην «Music For Cars» εποχή, η οποία θα ολοκληρωθεί με το «Notes On A Conditional Form», που αναμένεται μέσα στο επόμενο καλοκαίρι. Όπως καταλαβαίνει κανείς από τον τίτλο του δίσκου, ο Matty Healy θέτει ως βασικό θέμα αναφοράς στο δίσκο την επιρροή του internet στις μοντέρνες κοινωνίες. Όπως και με την τελευταία δουλειά τους, έτσι και τώρα μέσα από 15 κομμάτια παρουσιάζουν μια ευρεία γκάμα ειδών και σίγουρα πειραματίζονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Το «The 1975» είναι σταθερά το intro κάθε album τους με διαφορετική προσέγγιση κάθε φορά. Στη συνέχεια το ξεκίνημα του «Give Yourself A Try» θα θυμίσει το «Disorder» των Joy Division, με το catchy «TOOTIMETOOTIMETOOTIME» να το διαδέχεται και να το αποτελεί την πιο pop στιγμή του δίσκου. Από το «I Like When You Sleep…» η ambient και ηλεκτρονική αισθητική των 1975 με είχε κερδίσει, κάτι που κατάφεραν και με το «How To Draw/Petrichor» αυτή τη φορά. Οι ωμοί στοίχοι του «Love It If We Made It» μεταφέρουν την αστάθεια που επικρατεί στην μοντέρνα κοινωνία με το ρεφρέν να δίνει μια ελπίδα, με το συναίσθημα αυτό να μεταφέρεται περισσότερο από τη δεύτερη φορά που γίνεται πιο upbeat, θυμίζοντας αρκετά Michael Jackson. Τα «Be My Mistake» και «Surrounded By Heads And Bodies» αποτελούν τις ακουστικές στιγμές του δίσκου, με το πρώτο να είναι πιο minimal και να αναφέρεται σε κάποια ασήμαντη περιστασιακή σχέση, ενώ το δεύτερο είναι αφιερωμένο σε μια κοπέλα που γνώρισε ο Matty κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης του.
Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε ως single ήξερα ότι το «Sincerity Is Scary» μάλλον θα είναι το κομμάτι που θα ξεχωρίσω περισσότερο. Laid back groove, πιάνο, σαξόφωνο και soul-gospel φωνητικά στο ρεφρέν δημιουργούν μια από τις καλύτερες συνθέσεις των 1975. Τα «I Like America & America Likes Me» και «The Man Who Married A Robot / Love Theme» είναι ο λόγος που ανέφερα προηγουμένως ότι η μπάντα έχει πειραματιστεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά, καθώς από τη μια έχουμε ένα κομμάτι με αισθητική παρόμοια του κινήματος της SoundCloud rap και από την άλλη ένα ποίημα που απαγγέλλεται από το λογισμικό της Apple, Siri. Στο «It’s Not Living (If It’s Not With You)» συναντάμε άλλη μια καλή 80’s pop στιγμή (κάτι που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά), ενώ στο «Mine» μας παρουσιάζουν μια jazz σύνθεση που προσωπικά μου βγάζει μια αίσθηση Χριστουγέννων (μπορεί να φταίει και η εποχή). Δύο ακόμη μπαλάντες, «Inside Your Mind» και «I Couldn’t Be More In Love», αυτή τη φορά με έμφαση στο πιάνο, με το δεύτερο να κινείται στη κατηγορία των power ballads με το την κλασσική cheesy μετατροπία της αρμονίας στο ρεφραίν. Τέλος το «I Always Wanna Die Sometimes» έρχεται να κλείσει τον δίσκο με έναν αέρα brit pop.
Αρκετοί παρουσίασαν το «A Brief Inquiry Into Online Relationships» ως κάτι αντίστοιχο του «OK Computer» για τη σημερινή εποχή λόγω θεματολογίας και μουσικού πειραματισμού. Είναι μια μεγάλη σύγκριση, που δεν τη θεωρώ και τόσο εύστοχη λόγω του μεγέθους των Radiohead και εκείνου του δίσκου ειδικά. Πάντως είναι σίγουρο ότι πρόκειται για την πιο ποικιλόμορφη δουλειά των 1975, οι οποίοι δείχνουν να μη φοβούνται να ψάξουν νέους ήχους και να τους παρουσιάσουν στο κοινό τους, κάτι που κάνουν με μεγάλη επιτυχία στο μεγαλύτερο μέρος της νέας τους δουλειάς και τους καθιστά ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες της εποχής μας.