Έχοντας ήδη ακούσει κάποια από τα κομμάτια του νέου δίσκου που είχαν ανέβει στο Youtube, η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα πολλά από το “In the Raw”. Δυστυχώς επαληθεύθηκα.
Το “In the Raw” είναι έβδομος δίσκος που κυκλοφορεί η Tarja Turunen, κατά τη διάρκεια της solo καριέρας της και σύμφωνα με τα λόγια της ίδιας, είναι ο μέχρι τώρα πιο προσωπικός της δίσκος, αυτός που στηρίχθηκε πάνω σε θλιβερά γεγονότα της ζωής της και άρα στιχουργικά και μουσικά τα κομμάτια φέρουν ένα επιπλέον βάρος. Περιμένεις λοιπόν ότι τα θέματα που θα συναντήσεις σε έναν τέτοιο δίσκο θα έχουν την ικανότητα να σε φορτίσουν συναισθηματικά με κάποιο τρόπο, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει, τουλάχιστον όσον αφορά εμένα.
Στο “In the Raw” συναντάει κανείς τρεις ενδιαφέρουσες συνεργασίες. Πρώτη από αυτές, στο κομμάτι “Dead Promises” με τον Bjorn Strid, των Soilwork. Παρά τις προϋποθέσεις που υπήρχαν, η σύνθεση απογοητεύει, είναι απολύτως αδιάφορη, άνοστη. Στο δεύτερο κομμάτι του δίσκου, “Goodbye Stranger”, η Tarja συνεργάζεται με την Cristina Scabbia των Lacuna coil, αναπτερώνοντας το ηθικό που έχει πέσει έπειτα από την ακρόαση του προηγούμενου κομματιού. Όχι ότι το “Goodbye Stranger” είναι μία σύνθεση που μου κλόνισε το είναι, αλλά φαίνεται ότι οι φωνές των τραγουδιστριών δένουν πάρα πολύ όμορφα μεταξύ τους, παράγοντας ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Η φωνή του Tommy Karevik (Kamelot) στο “Silent Masquerade”, δεν είναι ικανή να του προσδώσει ενδιαφέρον.
Tα “Tears In Rain” και “Railroads” είναι ίσως τα πιο «pop» κομμάτια του δίσκου. Το δαιμονισμένο riff στο “Tears in Rain” είναι ίσως το μόνο θετικό χαρακτηριστικό του, ενώ το “Railroads” είχε ένα πολύ όμορφο video clip και τίποτα παραπάνω. Αυτό που λείπει από το “You and I”, το “Serene”, το “Shadow Play” όπως και από τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου, είναι η έμπνευση και κάποιο χαρακτηριστικό που να τα κάνει κάπως ιδιαίτερα. Η λέξη που θέλω να χρησιμοποιήσω για να τα περιγράψω είναι: basic – και όχι μόνο στο μουσικό επίπεδο, αλλά και στο στιχουργικό.
Τα μόνα δύο κομμάτια που αξίζουν από το δίσκο, βρίσκονται λίγο μετά τη μέση του. Αυτά είναι τα “The Golden Chamber” και “Spirits of the Sea”. Το πρώτο από αυτά είναι η μοναδική σύνθεση που φέρει στίχους στη Φινλανδική γλώσσα και η αλήθεια είναι πως είχε αρκετό ενδιαφέρον να ακούς την Tarja να τραγουδάει στη μητρική της γλώσσα. Νιώθεις πως το τραγούδι της, είναι πολύ πιο ειλικρινές, στα Φινλανδικά. Το “Spirits of the Sea” είναι ένα σκοτεινό, groovy κομμάτι που σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε μια σπηλιά στην οποία καιροφυλακτούν σειρήνες. Τα στρεβλωμένα φωνητικά της Tarja ήταν αυτά που μου τράβηξαν την προσοχή και με κράτησαν.
Νιώθω ότι τα λόγια που γράφω αγγίζουν τα όρια της ιεροσυλίας, καθώς η φωνή της Tarja ήταν αυτή που με έμπασε στον κόσμο της metal, όταν πρώτη φορά άκουσα το “Planet Hell”. Ωστόσο, θεωρώ ότι το “In the Raw” βρίσκεται πολύ χαμηλά στην κατάταξη των δίσκων που κυκλοφόρησαν φέτος.