Πέμπτη βράδυ ο δρόμος με φέρνει για ακόμα μία φορά στο γνωστό στενό στο Μοναστηράκι. Το μενού είχε heavy-doom-experimental ήχους και οι Sunn O))) κεφαλές και καμπίνες στη σκηνή που είχαν το διπλάσιο ύψος από μένα προμήνυαν μόνο ωραία πράγματα.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Παππά / Φωτογραφίες: Χάρης Παππάς
Omega Monolith
Το πρώτο ντουέτο της βραδιάς ήταν οι δικοί μας Omega Monolith. Έχοντας ακούσει πολλά θετικά σχόλια για την εμφάνισή τους στο live των Conan, η περιέργειά μου ομολογουμένως ήταν σε υψηλά επίπεδα. Και ικανοποιήθηκε στο έπακρο. Μέσα από θορύβους και “θορύβους”, μελωδίες σε λούπα και βαθιά toms, η μουσική των Omega Monolith αναδύθηκε και έδειξε τον χαρακτήρα της χωρίς καμία διακοπή για χειροκρότημα ή ευχαριστίες.
Heavy rock [?] ήχος με πολλά doom και sludge στοιχεία, riffs το ένα πάνω στο άλλο, αργά και γρήγορα μέρη, drums από άλλο κόσμο. Καθώς ο κιθαρίστας χόρευε πάνω στις πεταλιέρες, ο drummer δεν συνόδευε απλά· δεν “συμπλήρωνε κενά”, ούτε απλά “κράταγε το ρυθμό”. Ο άνθρωπος ήταν δεύτερη μπάντα από μόνος του, ήταν αυτό το κάτι που θέλεις να ακούσεις, μαζί με όλα αυτά που δεν περιμένεις να ακούσεις και ανεβάζουν τα κομμάτια σ’ άλλο επίπεδο [το “to a whole new level” ακούγεται καλύτερα, το ξέρω]. Πραγματικά έμεινα εντυπωσιασμένη, τόσο για τον καθένα τους ξεχωριστά σαν μουσικούς, όσο και για το συνολικό αποτέλεσμα που μας παρουσίασαν. Εύγε!
[divider]
Switchblade
Σειρά στη σκηνή είχανε οι Σουηδοί Switchblade. Το δεύτερο και τελευταίο ντουέτο της βραδιάς, αφού ετοίμασε τα background visualisations του, ξεκίνησε, αρκετά “εκρηκτικά” θα έλεγα, το πρόγραμμά του. Υψηλές εντάσεις [χωρίς να είναι πάντα θετικό αυτό], αργόσυρτα riffs και ακόμα πιο αργά drums, συνέθεσαν το doom σκηνικό που χαρακτηρίζει τη μουσική τους.
Η αλήθεια είναι οτι δε με “κράτησαν” όπως οι Omega Monolith και, λόγω αυτής της σύγκρισης πιθανόν, δεν έμεινα τελείως ικανοποιημένη από τους Σουηδούς. Επιπλέον, δεν ξέρω τι γνώμη έχουν γι’ αυτό οι πιο φανατικοί listeners της μπάντας, αλλά εμένα με χάλασε η απουσία φωνητικών σε ορισμένα κομμάτια που ήξερα οτι υπάρχουν. Κακό πράγμα η συνήθεια! Παρόλ’ αυτά, κρίνοντας αυτό που είδα και άκουσα, η εμφάνισή τους ήταν απλή αλλά μεστή και περιεκτική και άφησε θετικές εντυπώσεις.
