Τα έχουμε ξαναπεί, μεσοβδόμαδη συναυλία -και σε μία δύσκολη, προσωπικά τουλάχιστον- εβδομάδα, είναι μία πονεμένη υπόθεση. Η εμφάνιση των Sunny Side Of The Razor, σίγουρα ήταν μία σημαντική υπόθεση για εμάς, καθώς τόσο ο χώρος του live όσο και οι ιδιομορφίες του εν λόγω συγκροτήματος, απετέλεσαν δύο βασικές προκλήσεις που μας έκλειναν το μάτι για να βρεθούμε στην εμφάνιση του εν λόγω σχήματος.
Ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Γιατί πρόκληση; Γιατί σχήματα με τέτοια σύνδεση με την εγχώρια mainstream showbiz, λίγη τύχη είχαν ανάμεσα στις τάξεις των πιο αφοσιωμένων οπαδών αυτής της μουσικής στην Ελλάδα. Καλώς ή κακώς, έτσι ήταν μέχρι τώρα. Η αλήθεια είναι ότι αρκετοί μου ανέφεραν ότι η Sunny Χατζηαργύρη είναι ηθοποιός και εμφανιζόταν σε γνωστή τηλεοπτική σειρά, την οποία εγώ δεν παρακολούθησα ποτέ μου. Και όσο ανοιχτός και αν είσαι σε νέα πράγματα, όταν είσαι συνηθισμένος στο να παρακολουθείς συναυλίες ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς, σε χώρους όπως το An ή το Gagarin, σου φαίνεται κάπως περίεργο όταν βλέπεις γύρω σου ηθοποιούς και λοιπούς καλλιτέχνες.
Λίγα λόγια για τον εκπληκτικό χώρο του Faust, το οποίο δεν περίμενα ότι θα κράταγε τόσο καλά ένα rock gig, όπως αυτό που είδαμε, θεωρώ ότι αξίζει να πούμε. Συνηθισμένες τιμές, όμορφο περιβάλλον και πολύ καλός ήχος ήταν τα βασικά που μας έμειναν ως θετικές εντυπώσεις το βράδυ της Πέμπτης. Στο διά ταύτα λοιπόν:
Η μπάντα που έγινε γνωστή λόγω του opening act στους Red Hot Chili Peppers, πάτησε στο σανίδι του Faust, στις 23:00 περίπου με το “Mind”, από τον πρώτο δίσκο τους, συνεχίζοντας δυνατά, με καλό ήχο και περίσσεια όρεξη, αποδίδοντας το υλικό τους. Η Cure-like προσέγγιση στις βασικές αρχές του Βρετανικού alternative/pop rock του 80 και μετά, είναι μία περιγραφή που μπορεί να κάνει κάποιος, με λίγες λέξεις, για τη μουσική της μπάντας. Οι διασκευές στα “I Suppose” (Puressence) και “Innocence Greed” από Guano Apes, ήταν μία καλή προσθήκη στο επαρκώς γεμάτο set του συγκροτήματος. Δεσπόζουσες μορφές σίγουρα η Sunny και ο Δημήτρης στο μπάσο, προσωπική μου επιλογή από τεχνικής άποψης ήταν ο κιθαρίστας τους Μιχάλης Καββαδίας, μία πραγματική ήρεμη δύναμη.
Από την εμφάνισή τους συμπεραίνω ότι είναι μία καλή μπάντα σε live ωστόσο οι Sunny Side Of The Razor, αποτελούν πόλο έλξης για κάποιον που δεν έχει τη rock μουσική ως κύριο άκουσμά του. Με λίγη περισσότερη δουλειά στις συνθέσεις και την ίδια, αστείρευτη πραγματικά, ενέργεια που βγάζουν στα live τους, μπορούμε να πούμε ότι θα έχουμε μία πολύ καλή μπάντα για να γεμίσει το κενό ενός μεγάλου ονόματος της εγχώριας rock σκηνής στο συγκεκριμένο χώρο του alternative rock. Και όταν λέω για συνθέσεις, πιο συγκεκριμένα, χρειάζονται περισσότερα τραγούδια όπως το “Jump On The Polar Express”, που έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εμφάνισή τους. Πέραν όλων αυτών, όμως, η Πέμπτη που μας πέρασε, ήταν ένα ακόμη ωραίο βράδυ.