Ημέρα Παρασκευή, ώρα 17:50, είμαστε έξω από τις πόρτες του Gagarin. Aριθμητικά πολύ λίγος κόσμος για ένα τέτοιο εγχώριο event, μια ώρα πριν ανοίξουν οι πόρτες. Οι ήδη παρευρισκόμενοι με το ζόρι γεμίσαμε το κάγκελο.
Ανταπόκριση: Μανώλης Σκουλαξινός / Φωτογραφίες: Αγγελίνα Θαλασσινού (περισσότερες εδώ)
Η ώρα είναι 19:30 και βγαίνουν στην σκηνή οι Abyssus, ο ορισμός της true-ιλας: old school death metal α λα ελληνικά. Πολύ καλός ήχος καθ’όλη την διάρκεια των 30 λεπτών που είχαν στην διάθεση τους, αν και αρχικά υπήρξε ένα ψιλοπροβληματάκι στον ενισχυτή του κιθαρίστα, αλλά ευτυχώς επιδιορθώθηκε εντός 2-3 λεπτών. Από το ξεκίνημα κιόλας φαινόταν ότι το κατέχουν το “άθλημα” οι μάγκες. Πολύ καλά παιξίματα, ωραία riffs, ο ήχος του μπάσου ήταν το λιγότερο καυλωτικός (δύσκολα ακούγεται το μπάσο σε live), ο drummer πολυβόλο και τα φωνητικά ήταν αυτά ακριβώς που χρειάζονταν για την συγκεκριμένη περίσταση. Παρ’όλη την χαμηλή προσέλευση του κοινού -γιατί ήταν νωρίς ακόμα και είχαμε άλλες τρεις μπάντες μπροστά μας- έγιναν μερικά μικρά pits και ζεστάθηκε το κοινό. Πολλά υποσχόμενη μπάντα τόσο για τους fans του Αμερικάνικου όσο και για του Ευρωπαϊκού ήχου.
Ώρα 20:15 και… ξεκινάνε τα ωραία! Αρκέτος κόσμος έρχεται και “brace yourselves: mosh pits and wall of death are on the way”. Στην σκηνή λοιπόν οι Karma Violens. Στην διάθεση τους 45΄ για να γίνει ο κακός χαμός από κάτω. Ήχος λες και είναι από studio recording και όσον αφορά τα παιξίματα, αυτά ήταν το κάτι άλλο. Άψογοι μουσικοί και all-around-metal riffs. Έχουν δικό τους κοινό το οποίο όλο και μεγαλώνει και πραγματικά το αξίζουν!
Λίγο μετά τις 21:00 στην σκηνή εμφανίζονται οι Released Anger. 90’s thrash αλητεία, χύμα στο κύμα, ξύλο και όλα τα συναφή, με τευτονικές επιρροές. Ένας σωστός πρόδρομος για την είσοδο των headliners. Καθαρός ήχος και γενικότερα θα έλεγα πως ήταν μια από τις πάρα πολύ καλές εμφανίσεις της μπάντας. Τα pit ασταμάτητα και ο κόσμος φορμαρισμένος για την συνέχεια!
Ήταν η δεύτερη φορά που θα έβλεπα τους Suicidal Angels live και γνώριζα από πριν ότι δε θα έμενε κολυμπηθρόξυλο όρθιο! Mιάμιση ώρα mosh pits, ξύλο, walls of death, ιαχές πολέμου, και, αφού δεν έσπασε κάποιος κάτι είμαστε κομπλέ. Ήχος εξαιρετικός. Ο Ορφέας στα drums κατεδάφιζε κτήρια ολόκληρα, ο ήχος του Άγγελου (μπάσο) ήταν κρυστάλλινος, ο Gus Drax “ζωγράφιζε” στο stage, ενώ σε mini break διάρκειας δύο λεπτών μας έδειξε και μέρος των progressiv-άδικων ικανοτήτων του και τον λόγο που βρίσκεται στην μπάντα. O frontman τους, Νίκος, βρισκόταν σε μια πολυ άμεση επαφή με το κοινό, το οποίο ανταποκρινόταν με τον καλύτερο τρόπο. Ένα απ’ τα πολλά αποδεικτικά στοιχεία ήταν την στιγμή που είπε: “Το ξέρω ότι μπορεί το Αθηναίκο κοινό να το κάνει, γι’αυτό θέλω να δω το μεγαλύτερο wall of death και mοsh pit που ‘χει γίνει στην ιστορία του Gagarin”. E, μόνο και μόνο λόγω της τρέλας που είχε το κοινό, είμαι σίγουρος ότι θα έγινε.
Οι Suicidal Angels είναι η κορυφαία μπάντα αυτή την στιγμή στο ελληνικό thrash. Έδωσε ρέστα και πήρε την ανάλογη ανταπόκριση απ’ το κοινό και ειλικρινά δεν πιστεύω ότι έφύγε κάποιος δυσαρεστημένος από το εν λόγω event. Υποστηρίξτε την εγχώρια σκηνή, παίδες, έχουμε πολλά διαμάντια κρυμμένα που πρέπει να ανέβουν. Υποστηρίξτε αυτούς που αξίζουν. Και μία συμβουλή ως Μανώλης: πάντα ωτοασπίδες στις συναυλίες, γιατί μετά τα 35… κλάφτα Χαράλαμπε που λένε και στο χωριό μου!