Αδέσποτα και γερασμένα γατιά, νοσταλγοί του rock n’ roll, απανταχού vintage histers, αγαλλιάστε! Oι Stray Cats είναι ξανά μαζί και μας χαρίζουν τον punk rockabilly δίσκο, που όλοι αξίζουμε, αλλά δεν γνωρίζουμε ότι θέλουμε. Μα ποιοι είναι αυτοί; Για όποιον αμαρτωλό δεν τους ξέρει, είναι οι Βρετανοί, που τη δεκαετία του ‘80 αναβίωσαν το rockabilly παίζοντας το καλύτερα από κάθε Αμερικάνο.
Το “40” είναι το πρώτο νέο τους album εδώ και 25 χρόνια και μαρκάρει τα σαράντα χρόνια της μπάντας. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε ζωντανά και το τρίο σε πηγαίνει βόλτα μαζί του στο στούντιο για να σου δείξει πώς το κάνανε παλιά! Σαν να μην πέρασε μια μέρα, ο Brian Setzer κεντάει στη κιθάρα με τον μοναδικό τρόπο του , ο Lee Rocker χτυπά το κοντραμπάσο του ακόμα σαν διάολος και ο Slim Jim, πάντα μίνιμαλ, αλλά με το μοναδικό του attitude σε κουνάει, θες- δεν θες. Αν υπάρχει μπάντα, που μπορεί να πει ότι πηγαίνει το rock n’ roll παραπέρα, ακόμα και νεκρό, είναι αυτοί οι τύποι.
Αρκετά με τον ενθουσιασμό, όμως. Τα κομμάτια τι λένε; Λοιπόν, δεν απογοητεύουν. Το “Cat Fight (over a dog like me)” ανοίγει το δίσκο με κλασσικό Stary Cats στυλ και punk ουρλιαχτά με λίγες επιρροές από Jerry Lee Lewis. Το “Rock it off” συνεχίζει το boogie ρυθμό, με τα γρεζάτα φωνητικά του Brian να προσθέτουν στη φρενίτιδα της μπάντας. Όταν έχεις ήδη τρία τέτοια κομμάτια μέσα στο δίσκο, μαζί με το “I ve got love if you want it”, λες «όλος ο δίσκος θα πάει έτσι, μόνο ροκαμπιλιές» και τότε μπαίνει το “Cry Danger”, το hit ,που παίζει στο κεφάλι μου επτά μέρες και επτά νύχτες σερί, με ένα από τα καλύτερα riff του album, που πέρα από το γεγονός, ότι με κάνει να κουνιέμαι ασυναίσθητα, έχει και ένα από τα πιο γευστικά σόλο του Brian με μια αύρα surf rock. Αλλά το κύμα συνεχίζει με το “I attract trouble” να σπάει όλα τα παραπάνω μοτίβα και να είναι το κομμάτι, που λες «βγήκε από το Pulp Fiction σαν μπάσταρδο αδερφάκι του Misirlou». Επόμενη προσθήκη με στυλ, το παιχνιδιάρικο “That’s messed up” με την κιθάρα να μη σταματάει να πετάει licks και να σε γλείφει σα γατί, που μπανιαρίζεται. Οδεύοντας προς το τέλος του δίσκου, όμως, έρχεται και το instrumental του “40”, που είναι και η καλύτερη στιγμή του, το “Desperados”, με τις μελωδίες του να δίνουν πάσα η μία στην άλλη και να λένε μια ιστορία για κάποιο ερημικό σταυροδρόμι πριν από καταιγίδα. Το κλείσιμο και την επιστροφή στο καθαρό rockabilly αναλαμβάνουν τα “Mean Pickin Mama”, “I’ll be looking out for you” και το ιδιαίτερο “Devil Train”.
Συνολικά, το album είναι μια δυνατή επιστροφή για τους Stray Cats, οι οποίοι δίνουν ακριβώς ό,τι περιμένεις από αυτούς και που κανείς άλλος δεν μπορεί να μιμηθεί. Σαφώς, δεν είναι η κυκλοφορία, που θα τους τινάξει στις παλιές δόξες, αλλά είναι αντάξια της ιστορίας της μπάντας και θα ικανοποιήσει τους fans της μπάντας με καινούρια κομμάτια, που θα μας αφήνουν να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς το κάνουν ακόμα και τι στο διάολο τους κάνει την πιο ιδιαίτερη rockabilly μπάντα που υπάρχει.