Οι Stoned Jesus επέστρεψαν στη χώρα μας για τρεις συναυλίες την προηγούμενη εβδομάδα, γιορτάζοντας τα 15 χρόνια της παρουσίας τους στα μουσικά δρώμενα. Το Σάββατο, 5 Οκτωβρίου βρεθήκαμε στο Gazarte για να τους παρακολουθήσουμε επί σκηνής.
Ανταπόκριση: Άρης Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Μαργαρίτα Κουρή (περισσότερες εδώ)
Την αρχή, λίγες στιγμές μετά τις 21.30, έκαναν οι Πατρινοί Fuel Eater στους οποίους θα δώσω τα απαραίτητα kudos για τη σταθερή και μακρόχρονη παρουσία τους στη local σκηνή, κάτι το οποίο δεν είναι και ιδιαίτερα εύκολο για μια μπάντα που έχει τη βάση της στην επαρχία, στη χώρα που ζούμε. 10 χρόνια παρουσίας και 3 studio albums δικαιολογούν νομίζω τα λεγόμενά μου. Στα της εμφάνισής τους, αξιοπρεπέστατοι, καθώς έχουν την εμπειρία πλέον να βγάλουν εις πέρας ένα τέτοιο support, το οποίο είχε και αρκετά μεγάλη διάρκεια τώρα που το ξανασκέφτομαι. Επικοινωνιακός frontman, κράτησε ζεστό τον αρκετό κόσμο που βρέθηκε στο Gazarte για τους headliners. Τίμιο γενικά group, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο σε ήχο, πολυακουσμένα πράγματα. Όσο τους παρακολουθούσα ένιωθα κάτι να “λείπει”.
Ακολούθησαν οι Stoned Jesus, την εμφάνιση των οποίων, μπορεί κανείς να τη συνοψίσει με τη φράση: “…τελικά όλοι οι χασικλήδες Μαζωνάκη γουστάρουν…” που είπε και μια ψυχή. To μουσικό όχημα του Igor Sydorenko, ο οποίος μετά από τόσες συναυλίες εδώ, μιλάει καλύτερα ελληνικά από αρκετούς ημεδαπούς, θα μπορούσε να είχε σταματήσει τη διαδρομή του μετά την κυκλοφορία των δύο πρώτων album τους, First Communion (2010) και Seven Thunders Roar (2012). Κάτι που έγινε αντιληπτό και στη συναυλία του Σαββάτου. Ο κόσμος πήγε για Black Woods, Ι’m The Mountain, Bright Like the Morning άντε και λίγο Thessalia από τα μετέπειτα… Στο υπόλοιπο της βραδιάς ασχοληθήκαμε με τα παρακάλια του Igor στον μπροστινό θεριακλή, τα καλαμπουράκια του Igor κλπ. Αυτό δε σημαίνει ότι η μπάντα δεν απέδωσε. Τουναντίον. Μια χαρά τα παίξανε όλα και ορεξάτοι ήταν και αρκετή ώρα έπαιξαν και όλα πόπα. Απλώς πιθανότατα το κοινό δεν πολυπαρακολουθεί πλέον την πορεία της μπάντας, πιθανότατα γιατί οι Stoned Jesus δεν έπιασαν ποτέ ξανά τα standards των πρώτων κυκλοφοριών τους.
Να αναφέρω και δύο σημεία. Το ένα ήταν η κάκιστη έως απαράδεκτη διασκευή στο Diane των Husker Du (όχι δεν είναι των Therapy?). Και όχι “συνάδελφε” δεν ήταν ΗΙΜ. HIM παίξανε πιο μετά… Το άλλο σημείο ήταν οι αλαλαγμοί σχεδόν όλων των παρευρισκομένων με ταυτόχρονη ανασήκωση των κινητών τους στον αέρα για να αποθανατίσουν τον Igor να τραγουδάει Μαζωνάκη εν είδει intro στο I’m The Mountain, όπως άλλωστε συνηθίζει από το Los Almiros του 2016(;). Αλήθεια ρε μαλάκες. Όχι οι Stoned Jesus, εσείς με τα κινητά. Σκυλομπαρόκ.