Η Παρασκευή αυτή ήταν εκ των προτέρων μια δύσκολη ημέρα, έχοντας Euroleague Final Four, τους Depeche Mode αλλά και το συγκεκριμένο live για το οποίο θα διαβάσετε παρακάτω. Για τους Depeche Mode δεν μας νοιάζει καθόλου, για το Euroleague Final Four ένα μεγάλο μπράβο στην ομαδάρα (γιατί κάνουμε και αθλητικό report άμα λάχει)…
Μερικές διαπιστώσεις και για τις 3 μπάντες: έχουν όραμα για τη μουσική τους, πράγμα που συνεπάγεται σε φοβερό πάθος και ένταση στη σκηνή και ότι αυτό που κάνουν το γουστάρουν και βγαίνει στον κόσμο. Φτάνοντας, λοιπόν στο AN Club, προς μεγάλη μου ευχαρίστηση είδα αρκετό κόσμο να περιμένει, πράγμα τουλάχιστον ενθαρρυντικό. Μέσα στο ΑΝ η κατάσταση , από πλευράς κόσμου ακόμα καλύτερη, αρκετός αλλά όχι και για καταστάσεις ασφυξίας.
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Χάρης Παππάς
Bombing The Avenue
Κατά τις 10 παρά οι Bombing The Avenue καταλαμβάνουν τη σκηνή…για να ακριβολογώ αρχίζουν να κατεδαφίζουν τη σκηνή. Είναι τρία αδέρφια τα οποία γουστάρουν όσο τίποτα να παίζουν μουσική και αυτό το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που εκτελούν τα κομμάτια τους. Δεμένοι όσο δεν φαντάζεστε, παρά την μικρή τους ηλικία η οποία αντισταθμίζεται από την εκτελεστική τους δεινότητα. Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να τα κλέβει το μικρότερο μέλος της μπάντας, ο οποίος είναι απλά απίστευτος αλλά και οι άλλοι 2 δεν πάνε πίσω. Παρουσίασαν κομμάτια από όλο το “Αvido” EP και δημιούργησαν και τα πρώτα pit.
Harsh Demise
Κατά τις 10:20 και αφού ευχαριστούν το κοινό, παίρνουν σειρά οι Harsh Demise και σε 5-10 λεπτά είναι όλα έτοιμα . Ο πανικός που δημιούργησαν, δεν περιγράφεται εύκολα. Όταν στο δεύτερο κιόλας κομμάτι αντιμετωπίζεις πρόβλημα στον ενισχυτή και συνεχίζεις μετά τη διόρθωση του, ακόμα πιο κ@υλωμένος και λυσσασμένος τότε φίλε μου τα σέρνεις. Το ύφος που υπηρετούν ενδείκνυται για live κλοτσοπατινάδες αναμφισβήτητα. Πάρε και διασκευή στο “I’m Broken” (τι ποιών;) με την ευγενική συμμετοχή του Alex από τους Potergeist, θες και άλλο; Πάρε και ένα “Sad But True” (θα σας πλακώσω, μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε ποιών;) για να γουστάρεις ακόμα περισσότερο. Αλλά όχι, δεν χρειάζονται τις διασκευές για να κόψουν κώλους και με το δικό τους υλικό από το “Something Out Of Nothing” τα καταφέρνουν μια χαρά. Άλλο ένα προβληματάκι με τα drums, λίγο πριν το τέλος του σετ τους ξεπεράστηκε σχετικά γρήγορα. Ομολογώ ότι η πρώτη μου συναυλιακή εμπειρία με δαύτους με άφησε με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Άψογοι και αυτοί! 1 ώρα και κάτι ψιλά αργότερα και μετά από το άφθονο groove των Harsh Demise έρχεται και η σειρά των Stonebringer να μας αποτελείωσουν.
Stonebringer
Οι Stonebringer είναι μεγάλο κεφάλαιο για την ελληνική σκηνή, και αυτό γιατί έχουν όλα τα εφόδια για να πετύχουν. Αν μπορούσα να περιγράψω τη μουσική τους, θα την έλεγα απλά ταξιδιάρικη. Ακούγοντας το EP τους έχω την εντύπωση ότι ταξιδεύω με ένα καράβι, αλλά live νόμιζα ότι ακόμα ταξιδεύω με το συγκεκριμένο καράβι απλά αυτή τη φορά είχα πέσει σε τρικυμισμένη θάλασσα και με πήγαιναν όπου ήθελαν τα κύματα. Και αυτοί αντιμετώπισαν κάποια μικρά τεχνικά προβληματάκια, τα οποία δεν ήταν ικανά να ξενερώσουν ούτε τους μουσικούς αλλά ούτε και το κοινό, το οποίο το έβλεπες να συμμετέχει ενεργά σε όλη την εμφάνιση του συγκροτήματος. Οι εναλλαγές στα φωνητικά από τους 2 κιθαρίστες λειτουργούν άψογα και δίνουν μια διαφορερτική πνοή στα κομμάτια τους. Και αυτοί πολύ δεμένο σύνολο και υπερκινητικοί, εκτελεστικά δεν χρειάζεται να αναφερθώ εκτενέστερα μιας και ότι ακούς στο “Ocean Of The Brave” EP , live παιζόταν 10 φορές καλύτερα. Το “Ocean Of The Brave” αποδόθηκε αυτούσιο πλην της διασκευής, συν κάποια παλιότερα και νεότερα κομμάτια.
00:50 ανάβουν τα φώτα και όταν βλέπεις χαμογελαστές φάτσες γύρω σου, πάει να πει ότι ο κόσμος γούσταρε με τα μπούνια το όλο πακέτο, αυτό είναι και το νόημα άλλωστε. Απολογισμός της βραδιάς: Όλες οι μπάντες έπαιξαν με τη ψυχή τους και σε υψηλά στάνταρ, ο κόσμος γούσταρε και η σκηνή της χώρας μας είναι από τις καλύτερες στο είδος αφού παράγει συνεχώς μπαντάρες!