“Through Doubt, Comes Clarity”. Ακόμη μία μπάντα, καταθέτει τη διατριβή της στον ορχηστρικό ήχο του post rock και τη δημοσιοποιεί επίσημα την 1η του Μάη, σαν κάποιο μήνυμα μιας νέας αρχής ή ως μία επιφοίτηση (“An Epiphany”), όπως την ονομάζουν, σε ένα πεδίο όπου δεν χωράνε οι απαγορεύσεις. Η τετράδα από την Αριζόνα, φαίνεται πως έχει μελετήσει αρκετά τους προκατόχους του είδους, κι έτσι μας παρουσιάζει ένα 35λεπτο ντεμπούτο album – καταφύγιο των συναισθημάτων τους και πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία των εικόνων και των οραμάτων που πυροδοτούν στον ακροατή, μέσα από τα μουσικά ηχοτoπία τους.
Αρκετά προσεκτικοί στην διάταξη, προκαλούν μία σταθερή, τολμηρή ένταση της αέναης κίνησης, σίγουρα ελπιδοφόρα, με ήπιες -αν και αναμενόμενες- για το είδος που εκπροσωπούν κορυφώσεις, που ρέουν με τη δύναμη και τη φόρα της υποβληθείσας πρότασης, διαρκούν ισχυρά, ενώ δεν λείπουν και τα σημεία χαλάρωσης για την έναρξη, την παύση ή την επανεκκίνηση. Το vibe που ενισχύεται, μοιάζει να είναι ονειρικά καλοπροαίρετο και καλοπαιγμένο, θερμό σαν την άνοιξη, καθώς οι ίδιοι, κρίνονται αισιόδοξοι συνεχιστές της post rock ατμόσφαιρας που διέπει το ambient-instrumental project τους. Οι κιθάρες σολάρουν γλυκά, υπάρχουν σημεία που θα ορκιζόσουν πως ακούς βιολί (σχεδόν το αναγνωρίζεις, αν και δεν διάβασα κάπου για τη συμμετοχή του), όταν τα τύμπανα δίνουν όγκο και διάσταση, φορτισμένη και ενθουσιώδη.
Κατά το φινάλε βέβαια, έρχεται και η διαφωνία της υπόθεσης, με την κλιμακωτή οξύτητα του ομώνυμου να καταλήγει σε μία κάπως πιο δραματική κατακλείδα. Μπορεί να σου θυμίσουν Explosions In The Sky, αλλά για να είμαστε δίκαιοι, δεν ξεχνάμε πως η βασική δομή της φάσης, ακολουθεί τις προβλεπόμενες, χαρακτηριστικές τεχνικές της.