Στα πλαίσια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, ημέρα Τετάρτη, οι Still Corners σε χώρο ακόμα μεγαλύτερο από τα δύο προηγούμενα τους show στα μέρη μας, καταφέρνουν το sold out, γεγονός το οποίο και οι ίδιοι δεν περιμένανε, όπως μας εκμυστηρεύτηκε αργότερα η Tessa Murray. Κι αυτό φανερώνει την ανταπόκριση που λαμβάνουν από τη χώρα μας και μας ευχαρίστησαν ειδικά γι’ αυτό.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Το live, στο γεμάτο από νωρίς Gagarin 205, θα ανοίξει η Arianna K με τη βοήθεια από τους τρεις μουσικούς της (πιάνο, μπάσο, κιθάρα), θέλοντας να μας παρουσιάσει τη πρώτη της δουλειά “Early Landed”, σε pop ρυθμούς με shoegaze, αλλά και post αναφορές. Τα μεγαλύτερα απ’ ότι θα έπρεπε να είναι κενά, ανάμεσα στα τραγούδια τους, δείχνουν απειρία. Η φωνή της, αν και ήρεμη, μπορεί να αγριέψει, να γίνει βραχνή ακόμη και φάλτση. Οι μελωδίες περιείχαν ενδιαφέροντα θέματα, αλλά δεν μας κρατούσαν μόνιμα την προσοχή. Νομίζω πως θα έπρεπε να επιλεχθεί κάποιο άλλο σχήμα ως opening act της βραδιάς. Επίσης νομίζω πως θα ήταν προτιμότερο να μην είχε μπροστά της τα πλήκτρα η Arianna K από τη στιγμή που δεν τα χρησιμοποίησε…
Ύστερα από κάποια μικρή καθυστέρηση, η οποία μουσικά δε μας χάλασε καθόλου, μέσα στα αχνά visuals παίρνουν τη θέση τους οι Still Corners. Η αισθητική είναι μινιμαλιστική και αυτοί στέκονται κομψοί και μετρημένοι, υπέροχοι στυλιστικά, από τα ίδια τα όργανα και τη λογική που τα στήνουν, μέχρι τα ρούχα τους. Πραγματικά τους χαζεύεις. Με το “Black Lagoon” επιλέγουν να ξεκινήσουν αυτήν τη βραδιά, ενώ το “Fireflies” θα τη συνεχίσει βάζοντάς μας και σε έναν ελαφρύ χορό. Η αναφορά και σε παλιότερά τους τραγούδια είναι μοιρασμένη παραπάνω από ισάξια με την παρουσίαση του τελευταίου τους album “Slow Air”, από το οποίο ακούσαμε επίσης τα “The Message” και το πραγματικά ιδιόμορφο “Photograph”. Η φωνή ήρεμη και τρυφερή, η κιθάρα δίνει το νόημα στις συνθέσεις τους καθώς τα drums κρατούν στήριξη. Διακρίνοντας καθαρά ξεχωριστά τον καθένα, δημιουργούν ένα υπνωτικό τοπίο όπου η Tessa συμπληρώνει με τα πλήκτρα της. Η dream pop ανταμώνει την ανεξάρτητη ηλεκτρονική σκηνή και ψυχεδελιάζει. Για τελευταίο άκουσμα, πριν παρευρεθούν μαζί μας για γνωριμία και τυχόν αυτόγραφα, αφήσανε το τραγούδι που τους σφράγισε την καριέρα τους, τo “The Trip”, κομμάτι που ευχαρίστησε τους πάντες. Η επιμονή του κόσμου όμως, τους ξανάφερε στην σκηνή για να μας παρουσιάσουν άλλα δύο τραγούδια και όπως δήλωσε η Tessa θα προσπαθήσουν να μην κάνουν λάθη. Με τον Greg Hughes στην κιθάρα (ο Josh Halpern βρίσκει την ευκαιρία να αφήσει τα τύμπανα για να τραβήξει με την κάμερα), από το “Wish” περάσανε όλοι μαζί σε μία διασκευή τέλους. Και πάλι άψογους τους βρήκαμε.