Σε ένα παράλληλο σύμπαν θα μπορούσα να γράφω αυτή την στιγμή για τους Pink Floyd. Δεν θα μιλήσω για αυτούς σήμερα αλλά για έναν άλλον τυπάκο με το όνομα Steven Wilson. Στο γιατί γίνεται η αναφορά στους Pink Floyd θα αναφερθώ λίγο αργότερα.
Ο Steven Wilson, μπορεί να περιγραφεί με άνεση ως ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της prog rock των τελευταίων δύο δεκαετιών. Μια καριέρα γεμάτη από επαναστατικά άλμπουμ, από τα πρώτα του βήματα με τους Porcupine Tree μέχρι και τις προσωπικές του δουλειές, έχει χτίσει μια πορεία που διακρίνεται για τη μοναδική ικανότητα του να αναμειγνύει διαφορετικά είδη μουσικής, από το progressive rock έως την avant-garde και την ηλεκτρονική μουσική.
Με τον δίσκο “The Overview”, ο Wilson συνεχίζει να ωθεί τα όρια του ήχου του και να εξετάζει νέες κατευθύνσεις, κάνοντάς τον έναν από τους πλέον ενδιαφέροντες καλλιτέχνες της σύγχρονης μουσικής σκηνής.
Ο τίτλος του δίσκου αναφέρεται στο overview effect. Τι είναι αυτό ; Eίναι λοιπόν η αίσθηση που λαμβάνει κάποιος όταν εξέρχεται της ατμόσφαιράς της Γης και μπορεί να δει τον πλανήτη απέξω. Αυτό προκαλεί στους περισσότερους ανθρώπους που έχουν καταφέρει να βρεθούν σε αυτό το σημείο δύο πράγματα. Πρώτον η ομορφιά και μόνο της εικόνας αυτής δημιουργεί ένα αίσθημα εκτίμησης για όλη την ζωή και τον πλανήτη, δεύτερον το άλλο αίσθημα μπορεί να είναι μία τύπου απόγνωση ως το προς το πόσο μικροί μπορούμε να νιώσουμε σε σύγκριση με το αχανές σύμπαν. Κρατώντας αυτά στο μυαλό μας θα προσπαθήσουμε να μπούμε και εμείς έστω για λίγο στο μυαλό του Steven Wilson για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα περί τίνος πρόκειται η νέα του δουλειά. Ο δίσκος απαρτίζεται από δύο όλα και όλα μακροσκελή τραγούδια τα οποία κυμαίνονται στο φάσμα των 20 λεπτών.
Το πρώτο με τίτλο Objects Outlive Us είναι ένα ταξίδι στο αχανές σύμπαν. Ένα 20λεπτο τέλεια ενορχηστρωμένο τραγούδι. Πέτυχα τον εαυτό μου να κοιτάει ασυναίσθητα προς τον ουρανό όταν το άκουγα. Έχει κάτι το οποίο με έκανε να πω ότι τώρα ακούω κάτι που θα συζητιέται για χρόνια. Μελωδίες, φαλτσέτο στη φωνή, αρμονίες , καταπληκτικά μοντέρνοι στίχοι όλα μα όλα φωνάζουν αριστούργημα. Prog όνειρο το οποίο έχω νιώσει μόνο από τους Pink Floyd. Δεν ξέρω αν εν μέρει αποτίνει φόρο τιμής στην μουσική τους παρακαταθήκη αλλά η επιρροή είναι ολοφάνερη. Και κάπου εδώ όλο αυτό το μαγικό τελειώνει.
Το δεύτερο μέρος του δίσκου με τον τίτλο The Overview με βρήκε παγερά αδιάφορο. Όλο αυτό που είχε χτιστεί μέχρι εκείνη την στιγμή ένιωσα πως κάπου χάθηκε εκεί στο μακρινό διάστημα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με χάλασε τόσο πολύ, απλά ένιωσα ότι ήταν όλο πολύ επιτηδευμένο και σεταρισμένο να ακουστεί έτσι. Διαθέτει και αυτό το τραγούδι όπως και το πρώτο πολλές διαφορετικές εκφάνσεις, δεν έχει όμως αυτό το κάτι που θα απογείωνε αυτόν τον δίσκο.
Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν αυτός ο δίσκος θα θεωρείται classic masterpiece ή απλά άλλη μία δουλειά από έναν εξαίσιο μουσικό.
