Στο σχετικό αφιέρωμα στον Αμερικάνο θεό της κιθάρας, πριν τη συναυλία του στο club του Ταύρου είχα αναρωτηθεί αν υπάρχει χώρος στο μουσικό τοπίο για guitar heroes στην εποχή μας. Το sold out της Σαββατιάτικης εμφάνισης έδωσε αποστομωτική απάντηση. Ο κόσμος, γνωρίζοντας ότι το venue θα γεμίσει, άρχισε να συρρέει από νωρίς για να πιάσει καλή θέση αλλά και να τσεκάρει το πλούσιο merch.
Ανταπόκριση: Γιώργος Ξενικουδάκης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Με απουσία support, ακριβώς στις 21:00 ακούστηκε το σύντομο intro και έγινε η εισαγωγή στη σκηνή των μελών της μπάντας με τελευταίο φυσικά τον πρωταγωνιστή της βραδιάς. Η αρχή έγινε με το “Avalancha” από τον εξαιρετικό τελευταίο προσωπικό του δίσκο “Inviolate”. Συνολικά ακούσαμε 6 τραγούδια από αυτή την κυκλοφορία και η αποδοχή τους από το κοινό ήταν επισφράγιση της ποιότητάς της. Ο ήχος δυνατός και καθαρός με την κιθάρα του Vai και τα τύμπανα πάνω από όλα (αναμενόμενο). Θα θέλαμε να ακούγαμε λίγο παραπάνω το εξαιρετικό παικτικά μπάσο του Philip Bynoe, ένα θέμα που διορθώθηκε κάπως μετά το μέσο της εμφάνισης.
Ο κόσμος χαλαρός αλλά και ενθουσιασμένος κρεμόταν από τα δάκτυλα του βιρτουόζου ενώ το πανέμορφο “Little Pretty” ακολούθησε η πρώτη από τις πολλές κορυφές της βραδιάς με το συγκινητικό “Tender Surrender” σε κορυφαία εκτέλεση. Ο Vai (κατόπιν συμβουλής της γυναίκας του) έπαιρνε συχνά το μικρόφωνο, με πρώτη ευκαιρία ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα. Στα διαλύματα αυτά είχε την ευκαιρία να προλογίσει τα κομμάτια, να αστειευτεί αλλά και να παρουσιάσει τις γυμναστικές (!) ικανότητες των μελών της μπάντας.
Η τίμια εμφάνιση των 2 και πλέον ωρών γέμισε, πέρα από την εξαιρετική μουσική, και με μικρές πινελιές που έκαναν το σόου πιο ενδιαφέρον, όπως το guitar-drum battle στο “Lights Are On” και τη συμμετοχή τριών μελών του crew σε extra κιθάρες στο “Incantation”. Ακολούθησαν εντυπωσιακά solos από τους εξαιρετικούς μουσικούς, τα οποία οδήγησαν στα ‘περίεργα’ “Greenish Blues” και αυτά με τη σειρά τους στο υπέρβαρο “Bad Horsie” που έκανε τα κεφάλια όλων να κουνηθούν. To “Building the Church” έδωσε μία οργιαστική επίδειξη διπλού tapping, ενώ το “I’m becoming” ξεκίνησε με βίντεο που ακολούθησε την πορεία ενός βρέφους μέχρι να γεννηθεί ο… Steve Vai!
Είχε έρθει η ώρα που όλοι περίμεναν. Το τέρας με τα τρία κεφάλια – ταστιέρες, η περίφημη Hydra έλαβε τη θέση της στην ειδική βάση και έδωσε τον Vai την ευκαιρία να μονομαχήσει μαζί της και να βγει νικητής ως άνθρωπος-μπάντα. Τα εντυπωσιακά “Zeus in Chains” και “Liberty” έδωσαν το έναυσμα για την κορύφωση της βραδιάς. Το κλασσικό “For the Love of God” εκτελέστηκε άψογα με την προσθήκη – έκπληξη οπερατικών φωνητικών στα πρώτα μέτρα από τον τεχνικό ήχου – σκηνής της μπάντας. Μικρή αποχώρηση και επιστροφή με το “Fire Garden Suite IV – Taurus Bulba” για να κλείσει δυνατά η βραδιά.
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να έφυγε ανικανοποίητος από την εμφάνιση του βιρτουόζου. Αντίθετα το χαμόγελο στόλιζε τα πρόσωπα των παρευρισκόμενων που αποχωρούσαν γεμάτοι από μια πλούσια μουσικά βραδιά. Όσοι δεν μπορέσατε να βρεθείτε εκεί, μην το χάσετε την επόμενη φορά.